Wat het is of waardoor het komt, weet ik niet, maar de laatste eh ... zeg, week of drie word ik gegijzeld door een enorme eetlust. Zeg maar gerust, vreetlust. Of beter nog, een ongezonde vreetlust. Waar ik ook ben of wat ik ook doe, ik moet eten, wil eten, zal eten. Of eerlijker nog, snacken!
Laatst, we hadden net het avondeten achter de kiezen, zat ik met een kop koffie als toetje even wat te iPadden, toen ik werd overvallen door een enorme trek in een vette snack met flink veel mayonaise! Maar ik had dus net gegeten, en goed gegeten ook, en veel gegeten ook, en toch die snacktrek. Dat is toch niet normaal? Mijn hersens hadden me moeten laten weten dat ik lekker vol zat, maar in plaatst daarvan zeurden ze om meer eiwitten, meer koolhydraten, meer vet! Had ik het dan misschien nodig? Nee, want ik ben al aan de zware kant, dus ik kan het juist missen als kiespijn. Waarom reageren mijn hersens dan niet zoals het hoort? Waarom willen zij, juist nu ik dit het minst kan gebruiken, mij verleiden tot deze ongebreidelde calorie inname?
Het houdt me nu al dagen bezig. Waarom heb ik steeds maar trek? Broodjes kroket, broodje bal, frikandellen speciaal, dönner dürüm, frietje kapsalon, saucijzenbroodje, noem maar op, het gaat de hele dag door mijn hoofd! Wat probeert mijn lichaam mij te vertellen? Heb ik obesitas? Ben ik ziek? Geestesziek welteverstaan? Wat is obesitas eigenlijk? Dus google ik op het woord obesitas. Het klinkt een beetje als de naam van een studentenvereniging, Obesitas. Of als de naam van een heilige, Sint Obesitas. Maar Google brengt mij geen ludieke varianten.
Als eerste stuit ik op De Obesitas Vereniging. Dat belooft niet veel goeds, als het al zo erg is dat er een vereniging voor moet worden opgericht. Net als de Hartstichting, het Reumafonds, de Nierstichting, het Kankerfonds.... Maar dan lees ik wat deze Obesitas vereniging onder meer wil, namelijk dat mensen met obesitas elkaar kunnen ontmoeten, erkennen en steunen. Mijn hemel, straks worden er nog speciale bootreizen voor ons dikkerds georganiseerd. En dan niet met De Zonnebloem, maar met De Boterbloem! Als elkaar ontmoeten een van de belangrijkste doelen is, dan kan het toch zo erg niet zijn. Ik kijk verder op de lijst met zoekresultaten.
Als tweede krijg ik een link naar de Nederlandse Obesitas Kliniek. Waaat?! Een eigen kliniek? Wat doen ze daar dan? Dagelijks vet wegzuigen? Maagverkleiningen? Maar nee, in de Nederlandse Obesitas Kliniek proberen ze de zwaargewichten in hoofdlijnen gezond gedrag aan te leren. Gezond gedrag aanleren? Wat is gezond gedrag? Goedemorgen zeggen tegen de buurvrouw? Is dat gezond? Hangt een beetje van de buurvrouw af natuurlijk, maar het is wel normaal gedrag. Tenminste, waar ik woon. Maar dat zal wel niet bedoeld worden met gezond gedrag. Bovendien, als obesitas kan worden "behandeld" met gedrag, gezond gedrag, dan is het ook geen ziekte! Ik ben dus in ieder geval niet ziek! Jeuh!
De derde link brengt mij naar Wikipedia. Daar lees ik dat obesitas een conditie is waarbij de natuurlijke energiereserve van een mens, opslagen in vet, het gebruikelijke niveau overschrijd, ook wel vetzucht genoemd. Vetzucht lijkt wel erg op wat ik de laatste tijd ervaar, een enorme zucht naar vet! Dus dat kan weleens kloppen. Maar wat is in hemelsnaam "het gebruikelijke niveau" en hoe wordt dat vastgesteld? Immers, als steeds meer mensen dikker en zwaarder worden, komt het gebruikelijke niveau ook steeds hoger te liggen. Dus over een paar jaar is een BMI (Body Mass Index) van 30 heel gebruikelijk. Daarmee vergeleken ben ik dan super slank, mager zelfs.
Op de Engelstalige site van Wikipedia staat exact hetzelfde in het Engels, alleen wordt daar gesproken van een "medical condition", waar op de Nederlandse site enkel wordt gesproken van een "conditie". Blijkbaar ligt er in Angelsaksische landen een medische oorzaak aan ten grondslag, terwijl we hier in het Rijnland vinden dat het compleet aan jezelf ligt. De oplossing is dan ook geen medische, geen maagverkleining, darminkorting, geen pillen, drankjes of dure diëten, maar simpelweg minder eten en meer bewegen. Maar waarom doe ik dat dan niet? Ik ben toch echt wel een doorzetter! Ik bedoel, ik rook, ik drink en ik eet olijven, en als je je eerste sigaret rookt of je eerste biertje drinkt of je eerste olijf proeft dan smaakt dat vreselijk vies. Echt goor! Alleen de échte doorzetter leert het uiteindelijk waarderen. Het is aan dit doorzettingsvermogen te danken dat ik rook, drink en olijven eet. Dus doorzettingsvermogen kan de sleutel tot de oplossing niet zijn. Maar wat is de oplossing dan wel, als er geen medische aanleiding is en het je aan doorzettingsvermogen niet ontbreekt?
Het antwoord is simpel. Te dik zijn is slechts relatief. Zolang je je goed voelt en je alles nog kan, en een checkup zo af en toe laat zien dat bloeddruk, suikerspiegel en cholesterol nog goed zijn, zolang is er niets aan de hand. Je BMI zegt niets over je gezondheid, wat op geld beluste belanghebbenden je ook willen doen geloven. Sterker nog, uit recent onderzoek blijkt dat mensen met een licht overgewicht (een BMI van rond de 27) gemiddeld ouder worden en gelukkiger zijn.
Dus....