Translate

18 november 2016

horrorclowns

Dat was wat hè, laatst, dat gedoe met die horrorclowns? Wanneer was dat ook alweer? O ja, zo rond Allerheiligen. Sorry, ik moet natuurlijk Halloween zeggen, want ja, Allerheiligen is een katholiek feest dat hier ten lande geheel in de vergetelheid is geraakt. En toch stamt Halloween, een verbastering van All Hallows Eve wat Aller Heiligen Avond betekent, er rechtstreeks van af. Maar dit terzijde - ik dwaal weer af - want het ging over die horroclowns. Wacht, ik begin even overnieuw.

Dat was wat hè, laatst, dat gedoe met die horrorclowns? Dat hadden we vroeger niet. Want ja, toen hadden we hier nog geen Halloween. Dat uit overzeese gebieden overgewaaide "feest", waarbij je iedereen bang moet maken met de meest gruwelijke maskers van geesten en spoken en zombies en dus ook horrorclowns. Nou, dat bang maken is in ieder geval goed gelukt! Hulde! Maar dat was niet het punt dat ik eigenlijk wilde maken. Ik begin nog even opnieuw.

Dat was wat hè, laatst, dat gedoe met die horrorclowns? Dat hadden we vroeger niet. Nee, in mijn jeugd waren er grofweg twee soorten clowns: zwarte en witte. Witte clowns zag je in het circus en je noemde ze Pipo. Ze haalden rare capriolen uit, maakten je aan het lachen en waren vaak een beetje dom, want dat was leuk voor de kinderen. Zwarte clowns zag je rondom Sinterklaas en je noemde ze Piet. Ze haalden rare capriolen uit, maakten je aan het lachen en waren vaak een beetje dom, want dat was leuk voor de kinderen.

Kinderen vinden het altijd leuk als grote mensen raar en een beetje dom zijn. Dat is ook zeer pedagogisch verantwoord. Zo daag je de kinderen op een leuke manier uit om de opgedane vaak theoretische kennis te vertalen naar de praktijk en er iets mee te doen. Ik herinner me poppenkastvoorstellingen waarbij de boef achter Jan Klaassen stond. De kinderen schreeuwden dan: "Achter je! Achter je!" En als die domme Jan Klaassen zich dan omdraaide, draaide de boef mee en zag Jan 'm nog niet. Nou, dan gingen die kinderen helemaal los! Geweldig! Plezier dat ze hadden! En toch was het ook bijzonder leerzaam. Ze leerden hoe belangrijk het was de opgedane kennis te gebruiken en er wat mee te doen; kennis te delen, actie te nemen, iets te doen voor een ander, anderen te helpen.

Het uiterlijk van clowns is voor kinderen niet relevant. Als de clowns hun rol maar goed spelen. Rare capriolen uithalen, een beetje dommer zijn dan de kinderen voor wie ze optreden, ook een beetje ondeugend zijn en ze je aan het lachen maken.

Maar dat alles is ineens anders aan het worden. Clowns zijn ineens iets waarvoor je moet oppassen. Want naast die leuke (en ook leerzame) clowns zijn er nu ook clowns die je kwaad willen doen. Ja, en hoe zie je als kind het verschil? Hoe weet je als kind dat die witte clown niet ineens veranderd in een moordend monster?
Bovendien, kinderen waren natuurlijk al een beetje wiebelig geworden door dat gekrakeel over die zwarte clown. Kleine potjes hebben grote oren. Kinderen krijgen het echt wel mee als er wordt geschreeuwd dat die zwarte clowns slecht zijn. Kinderen zijn niet dom. Hoe maak je als kind dan nog het verschil tussen wat goed of fout is? Wat moet je als kind met al die tegenstrijdige signalen?

Eigenlijk zijn alle volwassenen horrorclowns.

Prettige dag nog,
Salvatore

12 november 2016

deze column is niet voor tere zieltjes

Even vooraf, deze column is, zoals de titel al doet vermoeden, niet voor tere zieltjes. Ook mensen die niet gevoelig zijn voor humor kunnen beter afhaken. U bent gewaarschouwd!


Laatst, in de avond van 11 november, kwamen er bij ons kinderen aan de deur om te bedelen. Zij zongen daar een mij vreemd en, gelet op de tekst, ongepast liedje bij.

Sint Maarten, Sint Maarten
de koeien hebben staarten
de meisjes hebben rokjes aan
daar komt Sinte Maarten aan.

Wie is die geile "Sint Maarten" die plotseling komt opdraven als de meisjes rokjes dragen? En moeten die kinderen daarom om voedsel bedelen, om funs Maarten van zich af te houden?
Ik snap er helemaal niks van! Dat komt natuurlijk, omdat in de streek waar ik woon, het feest van Sint Maarten geen traditie is. Het wordt hier niet alom gevierd. Althans, niet in mijn tijd.

Nu zul je je afvragen: maar als het geen traditie is, waarom komen er dan toch kinderen bij jou aan de deur? Nou, dat komt omdat er overal wel een of andere regelmoeder woont, die "in het belang van de kinderen" haar zelfgeprezen organisatorische capaciteiten zonodig moet etaleren, ziekelijk op zoek naar erkenning van haar miskend talent. Daarbij ook nog eens schaamteloos misbruik makend van de onschuldige en onwetende kindertjes. Want al enkele dagen tevoren was zij met haar kroost langs de deuren gegaan om het feest aan ons op te dringen. Stonden er, onder het oog van deze alziende regelheks, ineens twee schattige meisjes voor de deur met een brief waarin alle informatie stond over hoe "men" van het Sint Maartensfeest ook in onze buurt een traditie wilde maken. Ja en die kinderen, die kunnen er ook niks aan doen dat ze zo'n moeder hebben. Die zijn al zo gestraft. Die kinderen ga ik echt niks weigeren. In feite is het pure chantage. En dus kochten wij snoep en lampionnetjes en kaarsen "om het gezellig te maken", geheel conform de instructies uit de brief van de Sint Maarten Nazi's.

Mijn vrouw zit er anders in, dat moet gezegd. Ik moet niet zo zeiken en niet zo kinderachtig doen. Maar wie begint er nou? Ik toch niet? Wij hebben hier nooit Sint Maarten gevierd. Ik hoefde als kind niet langs de deuren om om snoep te schooien, dat kreeg ik gewoon thuis, soms. Heb ik daarom wat gemist? Ech nie!

Nee, tradities, ik heb er niks mee! Wat zijn dat nou, "tradities"? Volgens de aan obesitas lijdende Van Dale zijn het oude gewoontes van een (grote) groep mensen. Aldus was het eens immens populaire katknuppelen en ganstrekken ook een traditie, maar dat zie je, om mij onduidelijke reden, tegenwoordig toch vrijwel nergens meer. Zelfs roken zou je dan een verdwijnende traditie kunnen noemen. Ook het door heel Nederland vaak toegepaste oude gebruik van het kaalscheren van meisjes na omgang met Duitsers is jammergenoeg niet meer in zwang.
Ja, ik realiseer me dat ik met dit soort uitspraken hier en daar op lange tenen ga staan, maar ik heb je van te voren gewaarschuwd. Zelfkennis is belangrijk. Ik kan er dan ook niks aan doen dat jij tot nu toe niet wist dat je lange tenen had. Maar goed, ik dwaal af. Dat heb ik wel vaker, dat weet ik. Ik heb namelijk die zelfkennis wél.
Hoe dan ook, tradities zijn dus zeker niet voor eeuwig en je hebt maar één ijverige moeder nodig om ze te laten ontstaan. (Klinkt dat ongeloofwaardig? Ga dan maar eens op zoek naar de ontstaansgeschiedenis van die belachelijke moederdagtraditie.)

Sinterklaas - ja, daar gaan we weer - wordt ook een traditie genoemd. Net als Zwarte Piet. Nou heb ik helemaal niks met die lui, maar om de kinderen een plezier te doen - want kinderen kan ik bijna niks weigeren - heb ik altijd gewoon meegedaan. Dus kocht ook ik de traditionele chocoladesigaretten voor in hun belachelijk dure schoentjes. Maar waar zijn die chocoladesigaretten tegenwoordig? Die kan je gewoon nergens meer kopen! Waar is die traditie gebleven? Verdwenen dus en met stille trom vertrokken, geheel conform de Europese wetgeving hieromtrent. En ik heb er nooit iemand tegen horen protesteren.

Dat Zwarte Piet niks met discriminatie, racisme of ons slavernijverleden te maken heeft, heb ik al eerder met feiten aangetoond in mijn column "Van Sinterklaas, dingen die voorbij gaan". Racisme als argument gebruiken om Zwarte Piet te verbieden vind ik daarom stuitend en beledigend voor iedereen die het feest ooit met Zwarte Piet heeft gevierd. Het bezoedelt mijn hele jeugd, want als kind was ik wel een grote fan van die zwarte rakker! Maar als zwarte kinderen eronder lijden.... Al is het maar één kind dat verdrietig wordt van Zwarte Piet, dan ben ik best bereid om Zwarte Piet in het belang van dat ene kind te veranderen. Ik kan kinderen nu eenmaal niks weigeren. En die andere kinderen, die vinden die kleur toch helemaal niet belangrijk. Het gaat hen immers om snoep en cadeautjes!
En natuurlijk is het kind dat lijdt onder Zwarte Piet volledig gehersenspoeld door een xenofobe zwarte moeder die liever in de slachtofferrol kruipt dan te leven vanuit haar eigen kracht. Maar daar kan dat kind toch niks aan doen? En juist om dat kind gaat het! Niet om die schreeuwende, eisende, zichzelf belachelijk makende, zwartwit denkende moeder.

Nee, dan kunnen wij nog een voorbeeld nemen aan de Belgen. Die hebben geen gedoe over Zwarte Piet. Niet vanwege racisme of vanwege discriminatie of vanwege de vermeende verheerlijking van het slavernijverleden. Nee, die schaffen 'm gewoon af. Vanwege dat ene kind, dat ene kind dat er verdriet om heeft. Dat ene kind, dat om de afkomst wordt gepest. Gepest door kinderen, die op hun beurt ook weer zijn geïndoctrineerd door evenzo hersenloze witte ouders. Als dit maar geen traditie wordt!

Groetjes, Salvatore