hiep hiep hoera

"Gefeliciteerd kerel! Ja, goed. Leuk! En jij ook gefeliciteerd met je vent. Ben je niet eens toe aan een nieuwe? Hahaha! U ook gefeliciteerd. De kleine jong is groot geworden hè? U ook gefeliciteerd. Hey, jij ook proficiat! Ach, ik ga jullie allemaal langs. Gefeliciteerd. Gaan we kussen? Ge-fe-li-citeerd! Proficiat! Sorry! Is dat jouw tas? Nou, gefeliciteerd. Gefeliciteerd. Gefeliciteerd. Gefeliciteerd. Hallo, lang niet gezien. Ja, vorig jaar ja, ook hier. Haha. Gefeliciteerd! Gefeliciteerd. Gefeliciteerd. Zo, zat hier al iemand? Ach, ik had je helemaal niet gezien. Bijna het beste paard van stal vergeten. Gefeliciteerd! Ja, nee, alles goed. Zo, ik dacht dat ik vroeg was, maar....  Wat? Ja, koffie graag. Beetje melk. Ja, natuurlijk. Daar kom ik voor. Wat heb je? Doe maar mokka!"

En? Al enig idee waar dit over gaat? Precies! De start van een typisch Nederlandse verjaardag. Er is koffie met gebak, of een gemakkelijke variant op dit thema, de stoelen zijn een beetje een in een kring gezet en je feliciteert niet alleen de jarige, maar iedereen. Ja, echt iedereen! Ook de mensen die je niet kent.

Wat is dat voor waanzin? Waar komt die merkwaardige gewoonte toch vandaan? Net als dat drie keer zoenen? Hoe is dat ooit in de mode geraakt? In de jaren tachtig van de vorige eeuw, zo zag ik op onze trouwvideo, zoenden we elkaar nog slechts twee keer. Op iedere wang één. Dat heeft nog enige logica. Maar tegenwoordig, smak, smak en smak. Ooit kon je via een website affiches en buttons bestellen met de tekst ‘Ik zoen slechts één keer’. Het actiemateriaal vond gretig aftrek, maar ze zijn er niet in geslaagd het zoengedrag te beïnvloeden. De website is uit de lucht en de zoeners gaan lustig door met hun drieklappers. Daarom vrees ik, dat de iedereen-maar-raak-feliciteerders zich ook niet zullen bedenken.

De felicitatiedrift is de zoveelste omgangsvorminflatie. Net als een applaus. Dat kan blijkbaar nooit meer zittend worden gegeven. Hoe beroerd de voorstelling ook was, het loopt altijd uit op een staande ovatie. In geboorteadvertenties is het uitroepteken standaard geworden: ‘Geboren!’ Alsof dat zo bijzonder is? Miljarden gingen u voor! De geringste prestaties van kinderen worden bekrachtigd met het uitdelen van high fives. Hoe erg als het kind voor het eerst een drol in de pot heeft gelegd. Dan worden alle aanwezigen uitgenodigd het resultaat te bewonderen. Nee, ik wil dat niet zien! Ik ben blij dat mijn kinderen zelf hun kont af kunnen vegen. Ik heb het vaak zat half kokhalzend moeten doen; ik ben er klaar mee! Maar je durft dat niet te zeggen, want dan loop je de kans uitgemaakt te worden voor een ongevoelige, saaie en chagrijnige zak. Ja, niet in je gezicht natuurlijk, maar achteraf. Dus bij iedere verjaardag, hup, ga je dat hele rondje weer af. En als je dan een keer de moed hebt verzameld om voor de kring te gaan staan en "Allemaal gefeliciteerd!" te roepen, is er altijd wel één die zichzelf dan zo verwaarloosd voelt, dat ze klaagt: "Krijg ik ook geen kus?".

Kijk, feliciteren betekent letterlijk ‘gelukwensen’. Het is dus echt wel logisch om de jarige zelf te feliciteren en dus geluk te wensen. Maar niet de rest van de familie! De buren! De neefjes en nichtjes! Vrienden en vriendinnen. Vage kennissen en andere aanhangsels! Soms wordt ook de hond gefeliciteerd! Of de kat! Er zijn er die zelfs voor het vogelkooitje gaan staan om ook de kanarie geluk te wensen!

Maar het gaat nog verder! Ook op Facebook feliciteert iedereen iedereen met van alles en nog wat! Gefeliciteerd met je mannetje! Blegh! Gefeliciteerd met het konijn van je dochter! Gefeliciteerd met de geboorte van je buurmeisje! Gefeliciteerd met het zwemdiploma van het zoontje van je derde zwager uit zijn tweede huwelijk! Ja, er zijn er zelfs die het andersom doen en heel Facebook feliciteren. "Gefeliciteerd! Ik ben jarig!" Wat is er dan mis gegaan in je leven?

Als je iedereen met alles feliciteert, stelt zo'n felicitatie toch helemaal niks meer voor! Dan raakt het zijn hele betekenis kwijt. Dan wordt het sleets en verliest het zijn waarde, dus kappen nou! Stoppen! Niet meer doen! En als het je lukt, nou dan van harte gefeliciteerd ermee!

Groetjes, Salvatore

VidaXL

Wat ik hier schrijf zijn meestal halve waarheden of complete leugens; verhaaltjes! Wat ik je nu ga vertellen, is echter 100% waargebeurd. Wollah!

"Wat moet jij nou met een regenpak?" zullen de mensen die mij kennen zich afvragen en dat snap ik, maar toch had ik er eentje besteld. Bij VidaXL. Ik had er nooit eerder wat besteld en eigenlijk ook nooit van gehoord, maar het was een leuk regenpak, goedkoop en, dat had ik speciaal opgezocht, met 14 dagen zichttermijn en een gratis retourprocedure. Ervaringen uit het verleden hebben mij op dit punt wantrouwend gemaakt. Niet alleen webshops, maar ook gewone winkels lijken steeds moeilijker te doen als je iets wilt retourneren. Maar goed, in dit geval leek het allemaal goed geregeld. Dus dat regenpak maar besteld, voor €19,99 inclusief verzendkosten. Binnen twee dagen thuisbezorgd. Je gelooft het niet, maar toch stond het er. Dus bestelde ik dat regenpak.

Hier aangekomen met lezen, moet ik melden dat het nu belangrijk is dit helemaal uit te lezen, want anders ontgaat je de clou. Doorlezen dus.

De bestelling was nog niet de deur uit of ik kreeg een mail dat mijn betaling niet was geaccepteerd en of ik de bestelling opnieuw wilde plaatsen. Hè? Ik controleerde mijn rekening, maar het geld was er wel mooi vanaf geschreven. Stelletje oplichters, dacht ik meteen. Ja, mijn geloof in de eerlijkheid van webwinkels is gedaald tot ver onder het vriespunt.
Dus ik mail, netjes nog, naar hun klantenservice. Krijg ik binnen een dag een reactie van ze. Dat verraste mij al, zo snel. Nee, excuus, dat was een systeembug, nogmaals excuus, maar het regenpak kwam eraan! Jaja! Eerst zien.

Een dag later kreeg ik een mail van de bezorger dat het pakje onderweg was, keurig met track en tracecode. Dus ik klik op de link. En wat denk je? Die werkte niet! Onder dat nummer was geen pakje bekend. Adem in, adem uit. Direct weer in de mail geklommen en er melding van gemaakt. Weer kreeg ik snel een correct antwoord. Excuus, er was iets mis gegaan, de zending was bij hen retour gekomen, maar ze hadden het pakje direct opnieuw aangeboden bij de bezorger. De link naar de nieuwe track en trace code zat erbij. Ik klik, en wat denk je? Het werkte! Het pakje zou dinsdag worden bezorgd. En ik had 'm vrijdag besteld. Dus ondanks al dat gedoe, nog vrij snel.

En inderdaad, dinsdag werd het pakketje bezorgd. Ik was alleen niet thuis, want ik heb werk, maar ik kon zelf een tweede bezorgmoment kiezen. Dat werd, woensdagavond tussen 6 en 9. En inderdaad, woensdagavond half 7, werd het regenpak bezorgd. Maar het viel toch kleiner uit dan ik had verwacht. Ik moest toch een maatje groter hebben. Dus de gratis retourprocedure aangesproken.

Nu is het zaak om even een zijstapje te maken. Soms heb je van die dingen, dat als er iets fout gaat, er meer fout gaat. Alsof er dan een vloek op rust. Alles wat fout kan gaan, gaat dan ook fout. Ook al doe je nog zo je best, op de een of andere manier, loopt het dan toch mis. Als je er zelf direct bij betrokken bent, zit je met je handen in het haar, terwijl een ander die ermee te maken heeft, heel goed kan denken, wat een sukkels, ze kunnen het nog niet eens foutloos afwerken. Nou, met dat in gedachten lees je verder.

Dus op de site de retourprocedure aangesproken, maar dat werkte helemaal niet. Bleken het dan alsnog oplichters? Dus ik weer rechtstreeks met mijn verhaal de klantenservice gemaild. Dat ik wat had besteld, dat het kleiner was dan ik volgens hún maattabel had mogen verwachten en dat ik 'm gratis wilde retourneren en een grotere maat wilde ontvangen. Kreeg ik een mail terug of ik er misschien een ander blij mee kon maken en dat ze me dan een tegoedbon van 15 euro zouden sturen. Ik was in alle staten! Wat is dit voor onzin. Een tegoedbon van 15 euro; ik wil mijn geld terug, en wel het volledige bedrag! Dus mailde ik, nu boos, dat er wat mij betreft maar twee opties waren, retourneren en geld terug, of retourneren en een grotere maat ontvangen. Direct kreeg ik weer een mail terug.

Ik las de mail en kreeg het schaamrood op de wangen. Ik had hun mail helemaal verkeerd begrepen. Er was al zoveel mis gegaan met mijn bestelling en nu was ook nog eens de maat verkeerd, dat VidaXL iets heel anders bedoelde dan ik had begrepen. Zij wilden dat regenpak niet terug ontvangen, de kans dat er dan weer wat mis zou gaan en er gedoe zou ontstaan, vonden ze veel te groot. Slim, want, zoals ik hierboven al zei, soms lijkt er ergens een vloek op te rusten en gaat alles fout wat er maar fout kan gaan. VidaXL wilde dat voorkomen. Om het helemaal netjes en goed af te handelen, zouden ze het volledige bedrag terugstorten, en mocht ik het te kleine regenpak houden. Dan kon ik helemaal zelf beslissen of ik bij hen alsnog nog een regenpak in een grotere maat wilde bestellen. Ik kon het niet geloven. Wat een goede service! Ik had eerlijk gezegd het geloof verloren, dat er ook nog bedrijven zijn die wel deugen. Een dikke pluim voor VidaXL! Hun slogan "kan niet? echt wel!" maken ze helemaal waar! Wat ik ook had verwacht, dit niet. Top!

Dus nu heb ik een gratis regenpak. Nee, dat is niet te koop. Dat geef ik weg. Ik heb wel een nieuwe in een grotere maat besteld en dat ging wel gewoon helemaal goed. Maar dit vond ik toch zo bijzonder, dat ik het wilde delen. Dus, als je iets van je gading vindt, daar bij VidaXL, kan je dat met een gerust hart bestellen. Het bedrijf deugt!

Groet, Salvatore

druk drukker drukst

Er is altijd en overal wel ergens wat te doen. Een kermis, een braderie, een rommelmarkt, een vlooienmarkt, een kersenfeest, een maisfeest, een festival, een concert, een optreden, een voorstelling, een food festijn, een dans gebeuren en meer en nog zowat en ook zoiets. Dit alles uiteraard als aanvulling op de reeds bestaande musea, theaters, café's, kunstijsbanen en pretparken. En dat is allemaal maar goed ook, want niemand lijkt thuis nog rust te kunnen vinden. Dagelijks verschijnen er op Facebook foto's van mensen aan de drank, de vette hap en de pillen (doing doing). Allemaal de handen in de lucht, allemaal tegelijk springen, allemaal raar doen, draaien, hangen, liggen, lampjes uitblazen, door modder rennen, je groen en geel laten spuiten, zingen, handenklappen, braken, hoepelen en bootje varen. Nooit zie je een foto van iemand die rustig thuis op de bank zit. Ja, of er moet naast hem een huisdier of kind iets raars doen, maar dat is weer een geheel andere categorie. Nee, we kunnen blijkbaar niet meer gewoon thuis blijven. We investeren meer geld in ons huis dan ooit, we kopen om de haverklap nieuwe meubelstukken, ditjes en datjes, geurtjes en kaarsen en kaarsen met geurtjes, maar we zijn er nooit meer. Als we dan eindelijk vrij zijn, moeten we er een paar dagen tussen uit, een weekendje weg, een stedentrip of gewoon een hotelletje in een onbekend plaatsje. Gewoon thuis, met de voetjes op tafel, tevreden zitten zijn, lijkt niet meer van deze tijd. Een blokje kaas erbij met een beetje mosterd, het is allemaal te gewoon geworden. Maar ondertussen klaagt iedereen over dat we het zo druk hebben en dat we steeds maar moe zijn. Logisch, want naast al die uitjes, moeten we ook 100 kilometer bergop fietsen, 7 kilometer hard rennen of uren in de sportschool doorbrengen. En ondanks al die activiteit, blijven we maar zwaarder en zwaarder worden. Dus gaan we raar eten. Schrappen we koolhydraten, of vet, of suiker, of alles tegelijk. Om de gemiste noodzakelijke voedingstoffen te compenseren eten we dure voedingssupplementen in pil vorm, als drank of soms zelfs via het infuus. Is er dan niemand, die dit allemaal doet en toch weer steeds zwaarder wordt, en drukker en meer en meer vermoeid raakt, die denkt, misschien doe ik toch iets niet goed? Misschien moet het roer om? Misschien moet ik toch wat vaker thuis blijven, beetje dom zappen, flesje bier, stukje worst ... en effe geen foto's op Facebook zetten van mijn leuke actieve leven. Rust roest, zeker, maar hardlopers zijn doodlopers en wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd en zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens en eigen haard is goud waard en horen, zien en zwijgen.

Gr. Sal