de schaamstreek

Ik heb een bult. Niet zoals de Klokkenluider van Rotterdam, maar een muggenbult. En die zit op een zeer onfortuinlijke plek. Een wel zeer onfortuinlijke plek, kan ik wel zeggen. Ergens in het Kruisgebied, bij Cape Canaveral, in de Liesstreek. Precies onder het elastiek van al het ondergoed dat ik bezit. Ik heb zelfs alles wat nog in de wasmand lag uitgeprobeerd. Wat onder normale omstandigheden het lekkerste zit, zit nu juist uitermate ongemakkelijk. Letterlijk, want het jeukt, jeukt, dat mag naam hebben! De plek is echter zodanig van aard, dat openbaar krabben niet tot de mogelijkheden behoort. Men zou kunnen denken dat ik de trotse eigenaar ben van een uitbraak van genitale herpes of een exhibitionistische vunz. Dat niet kunnen krabben is echter vrijwel ondraaglijk.

Tot overmaat van ramp kregen wij gisterenavond visite. Kennissen. Niet zulke hele goede, maar wel gezellige. Beetje deftige kennissen ook. Met een boot, o sorry, jacht. Zeewaardig, dat dan weer wel. Niet dat ze er ooit mee op zee komen, maar hebben is hebben. Bovendien, de IJssel is al wild genoeg. Men noemt het immers niet voor niets De Dode Arm, toch?!
Ik zat naast mijn vaste huisgenote op de bank, te jeuken en te jeuken. Vreselijk! Een boeiende verhandeling van hem over de fok en de gijp ging geheel aan mij voorbij. Die jeuk! Ik draaide en schoof in de hoop dat het elastiek iets van dempende wrijving teweeg zou brengen, maar voordat het enig effect kon sorteren, wierp mijn vaste huisgenote mij toe: "Zit toch eens stil! De hele bank wiebelt!"
Ik stamelde nog: "Ja, i-ik moet p-plassen maar Bert vertelde zo b-boeiend," en stoof het toilet in. Het kan niet anders of er moeten, vanwege de droogte, stofwolken achter mij aan hebben gedwarreld.
Eenmaal op de veiligste plek op aarde aangekomen, greep ik me met beide handen in het kruis. O, wat een heerlijkheid. Ik moest me inhouden om er niet gelukzalig bij te kreunen. Gelukkig liet ik het kreunen achterwege, want toen ik voor de vorm had doorgetrokken en de veilige haven verliet, stond daar de vrouw van de kennis met gekruiste benen te wiebelen. Giechelend zei ze: "Ik moet zo nodig, kan het bijna niet ophouden, giebel giebel," en ze stormde naar binnen. Het ging zo snel dat we een kort moment met z'n tweeën in het kleine kamertje stonden. Zou ze dat ook gedaan hebben als ze door de deur heen mijn genotskreunen had gehoord?

Gelukkig gingen ze vroeg terug naar hun boot, jacht! Of mijn geschuifel en herhaaldelijk toiletbezoek daar iets mee te maken had, durf ik niet te zeggen. Ik heb nauwelijks iets meegekregen van de gesprekken, knikte en mmm'de af en toe maar wat. Het was in ieder geval een rukavond.

Ik ben de nacht goed doorgekomen. Slaap blijkt een probaat middel tegen jeuk, als je 'm kan vatten tenminste. Hoewel de bult al kleiner wordt, jeukt ie nog steeds als de hel. Maar vandaag ben ik alleen thuis, dus kan ik de hele dag ongegeneerd, lekker met mijn handen in het kruis over m'n bultje wrijven.

Groetjes, Salvatore

dé tip tegen warmte

Wat hebben we een heerlijke zomer! Het blijft maar lekker warm en zonnig! En terwijl ik dit zeg, weet ik ook dat een flink aantal mensen deze temperaturen echt verschrikkelijk vinden. Zodra de temperatuur boven de 20 graden uitkomt, wordt het hen vaak al te veel. En ik weet hoe dat komt. Dat komt, omdat het controll freaks zijn. Jazeker wel! Ik zal het uitleggen.

Kijk, het is eigenlijk heel simpel. Als controll freak wil je alles naar je hand zetten. Alles wil je onder controle hebben, dus ook het weer. Het weer! Maar ja, het weer is nou net zo’n beetje het enige waar NIEMAND wat aan kan veranderen. We doen natuurlijk wel ons best met al die CO2-uitstoot, maar het is niet zo dat als je zaterdag een barbecue hebt gepland, je er verstandig aan doet door de vrijdag ervoor eens even flink met je stinkende diesel uit '96 rond te gaan karren. Was het maar waar! Nee, dat trucje met die CO2, da's echt een kwestie van lange adem. En of het daadwerkelijk tropische vruchten afwerpt, valt nog te bezien. Ik zeg, één goede zomer, maakt nog geen klimaatverandering.

Dus ook de controll freaks hebben geen invloed op het weer. En precies daar zit nu juist het punt, want je kan dan wel geen controle hebben over het weer, de temperatuur kan je wél beïnvloeden. Jawel! Als het 10 graden vriest, is dat geen probleem. Je trekt een dikke jas aan, je zet de thermostaat een graadje hoger of gooit nog een fijn blokje hout op het vuur. Zo heb jij alsnog de macht over de temperatuur. Jij bent “in controll”. Jij hebt de touwtjes volledig in handen. Maar is het 30 graden, ja, dan valt er nog maar weinig te regelen. En hoe warmer de temperatuur, hoe minder minder minder de regelmogelijkheden. Een ventilator koelt niet, die verplaatst alleen maar warme lucht. Bovendien werkt ie, net als een airco, alleen maar zeer lokaal, op vaste plekken. Een lekkere, dikke trui neem je gemakkelijk overal mee naar toe, je trekt 'm simpelweg aan, maar met een airco lukt je dat niet. En in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, lukt je dat ook niet met een mobiele airco. Ik weet wel dat handtassen van vrouwen steeds groter worden, maar om daar nou een mobiele airco in te stoppen, inclusief voldoende accu's om het ding mee aan de praat te houden.... Nee, dan hebben we nog een lange weg te gaan.

Dus de controll freak heeft geen greep op de temperatuur bij warm weer. Al gaat ie in z'n blootje over straat, het blijft gewoon 35 graden. En daar kunnen controll freaks dus heel slecht tegen. Die staan dan stijf van de stress en spanning en zouden het liefst met een dikke trui een uurtje in een vrieskist kruipen om eens even heerlijk te ontdooien.
Maar ik, ik geniet ervan! 35 graden, heerlijk!
Het gekke is echter, dat ik ook als controll freak te boek sta. En ik vind het wel heerlijk, die oncontroleerbare warmte. Haal ik daarmee dan niet mijn eigen theorie onderuit? Nee! Ik zal het je uitleggen.

Kijk, ik ben natuurlijk net zo graag "in controll" als iedere andere controll freak. Maar, en daar zit 't verschil, ik ben een soort van schizofrene controll freak. Er zijn zaken die ik wel wil kunnen controleren, zoals mijn vrouw, de kinderen en mijn collectie jukeboxsingletjes, en er zijn zaken die me aan me reet kunnen roesten, zoals de kerstboom, de grootte van mijn auto en de voortuin, maar dus ook de buitentemperatuur. Het interesseert me niet hoe warm of koud het is, dus heb ik er ook geen last van. Ik zeg, neem een voorbeeld aan kinderen. Die zijn onbekend met het concept van "TE". Die weten niet wat TE hard schreeuwen in een vliegtuig is of TE eerlijk zijn tegen je schoonmoeder. Die denken daar gewoon niet over na. Die voelen dan ook niet dat het TE warm is en rennen gewoon TE hard door. Een voorbeeld voor ons allen!

Dus als mensen beweren dat het te warm is voor dit en te warm is voor dat, adviseer ik deze mensen te doen als een kind. Voor een kind, en dus ook voor mij, is het nooit, maar dan ook nooit te warm voor dit of dat. Ik doe gewoon alles wat ik normaal ook doe. Het enige verschil is, als het warm en zonnig is, doe ik de dingen met veel meer levensvreugd. De haag snoeien, de dakbedekking vast branden, stenen versjouwen, de kookwas draaien, het huis stofzuigen, stamppot stampen, de oprit asfalteren, het gaat bij mij allemaal gewoon door, zelfs al is het 35 graden! Dus mijn tip tegen de warmte is, schakel het denken uit en doe als kinderen! Ga gewoon door!

Groetjes,
Salvatore

Actie!

Een van de (zeer) weinige winkels waar ik altijd graag even naar binnen mag lopen om er rond te snuffelen is de Action. Je komt er altijd wel iets tegen waarvan je denkt "Dat is handig!" of "Dat is geinig!" of "Voor dat geld kan ik het niet laten liggen!". En dat is nu juist het punt. Want je vraagt je nooit af of je het eigenlijk wel nodig hebt. En meestal heb je het niet nodig. Mijn hele zolder én de schuur liggen vol met spullen, die ik eigenlijk niet nodig heb. En toch kom ik iedere keer weer uit de Action met alweer een serie goedkope kwasten voor het geval dat, of weer een rol goedkope ducktape want daar kan je nooit genoeg van hebben, of een ander handig dingetje voor je weet maar nooit. Maar hoeveel nutteloze rommel je er ook wegsleept, bij de kassa hou je er altijd een goed gevoel aan over. Je koopt 12 dingen, een hele mand vol en je rekent af, 7 euro en 36 cent! Voor die hele volle mand! Dan heb je echt het gevoel dat je een goeie deal hebt gesloten, en dat voelt heel lekker. Dat goede gevoel houdt wel een hele dag stand! Zelfs als je thuiskomt en bedenkt dat het eigenlijk onzin is wat je hebt gekocht. Dan nog overheerst het gevoel dat het toch geen drol kostte. Wat een fijne winkel!
Nee, dat is bij de Appie wel effe anders! Daar kom je met je karig gevulde mandje aan de kassa en moet je 36 euro en 99 cent afrekenen. En bij de Lidl, de Jumbo en de Plus is dat al precies hetzelfde. Dus nee, in die winkels zie je mij niet vaak. Maar de Action is geweldig.

Nu had ik al een tijdje totaal versleten matjes in de auto liggen. Of nou ja, het bestuurdersmatje was totaal versleten. Waarschijnlijk door de hakken van mijn vrouw. De andere matjes verkeerden nog in perfect staat. Maar ja, dan moet je toch zo'n heel setje kopen. Vroeger ging je dan naar Halfords en kocht zo'n setje, maar ja, die winkel hebben wij niet meer. Dus zocht ik op internet naar "goedkope automatten". Nou, in 0,36 seconden had ik 216 duizend resultaten. De goedkoopste set die ik tegenkwam waren hele lelijke matjes van € 9,99 exclusief verzendkosten. Maar de meeste setjes waren tussen de 20 tot 40, 50 euro! Je kon zelfs matjes geheel op maat en volgens een eigen patroon laten maken, en dat alles voor slechts € 128,50. Met gratis verzending, dat dan weer wel. Nu ben ik best gek op mijn auto, maar hij mag me niet te veel kosten. Ik ga toch geen 120 euro neertellen voor een paar matjes?! Als het voor de auto is, vind ik zelfs 20 euro al veel. En het was op dat moment dat ik dacht: "Actie!".
Ik stapte in de auto, die met dat versleten matje, en reed 1,5 kilometer naar de Action. Parkeerde er gratis mijn auto en kocht een complete mattenset voor slechts 6 euro en 99 cent. Ik kocht er meteen een luchtverfrissertje bij van 1 euro en 29 cent voor op de luchtroostertjes. Niet dat ik of mijn auto dat nodig hebben, maar het was gewoon geen geld.

De matjes liggen inmiddels in de auto en ik kan je zeggen, ze rijden prima! En iedere keer als ik nu in de auto stap, het frisse luchtje ruik en de matjes aanschouw, denk ik, wat ben ik toch een gelukkig mens.

Salvatore
14 juli 2018
de dag dat België de WK-troostfinale van Engeland won