Translate

01 augustus 2013

All-inclusive 5: Bananuh!!!

Tijdens mijn vaste ochtend ritueel, zat ik rustig en ontspannen mijn zonden te overdenken, toen mijn oog weer viel op het mandje. Hè gat ja, het mandje! Hoe zouden de Grieken het eigenlijk zèlf doen? Ik bedoel, welke regel je ook bedenkt, de Griek trekt zich er niks van aan, die gaat gewoon zijn eigen gang. Maar hij gooit dan wel het wc-papier na gebruik in een mandje? Dat leek mij zeer onwaarschijnlijk! Waarschijnlijk was dat hele gedoe met dat mandje louter bedacht om toeristje te pesten. Obstinaat door deze vervelende streek die Griek ons leverde gooide ik alle papier in de pot. En ik deed er nog wat extra's bij ook! En wat denk je? Weg! Na een keer doortrekken al. Haha! Ik heb ze door!
Om de werkster, die iedere dag onze kamer opruimde, niet ongerust te maken, heb ik toch maar wat schone papiertjes opgevouwen in de mand gelegd. "Geen papier in mandje? Meneer Cocco last hebben van verstopping? Hier is tante. Zij jou beter maken." En daar stond een grote Griekse vrouw met snor gereed om mijn maag- darmstelsel eens goed aan de gang te helpen. Haar rechterhand glom al van de vaseline. Ja, voor de zekerheid toch maar wat extra papiertjes in het mandje gelegd.


"Ik heb wel zin om vandaag naar Vassilikos te gaan," zei Linda opgewekt.
"Wat is daar dan?".
"Strand!".
Ik maak er geen geheim van en het is dan ook alom bekend, maar ik heb he-le-maal niks met strand en zee. Strand is namelijk gewoon zand, wat overal aan vast plakt en overal tussen gaat zitten, en zee is water waar vissen in poepen, ook van die grote potvissen! Hoe denk je anders dat de zee zo zout komt? Nee, geef mij maar een chloorbad met tegels. Ja, zeggen mensen dan vaak, maar daar wordt ook in geplast. Ja, kan zijn, maar dat wordt gefilterd en dan doen ze er extra chloor bij! En in de zee wordt ook geplast, alleen heb ik nog nooit gehoord dat zeewater wordt gefilterd en ontsmet. Jij wel? Nou dan!

Tussen de plaatsjes Huppeldepuppos en Hoppeldepoppos hebben ze de hipste en schoonste stranden van de wereld, had Linda ergens gelezen. Echt leuk, dus daar gingen we heen. Een ritje van maximaal 16 kilometer; ik had er anderhalf uur voor uitgetrokken. Ik leer snel! Maar het viel mee, we reden maar één keer verkeerd. De stranden werden duidelijk aangegeven. Kaminia, linksaf! Porto Zoro, jawel, linksaf! Ja, ze hadden prachtige namen al die hippe strandjes. En het was allemaal linksaf! Porto Roma, Agios Nikolaos, Ionion, Plaka, Bananabeach.... Bananabeach? "Bananuh!!", riepen we in koor. Ik gooide het stuur naar links en daar hobbelden we met onze Panda door wild en ruig terrein. Een Landrover had het niet beter gedaan. En daar lag het dan! Bananabeach!

Inderdaad hip, inderdaad schoon. En niet duur! Twee bedjes met parasol, 6 euro. Echter, omdat ze mij er zo graag hadden op hun hippe strandje, kreeg ik geld toe. Nee, ik lieg niet. Ik kreeg 4 euro om op hun bedjes te komen liggen, want ja, ze hadden me bij het afrekenen te veel geld terug gegeven. Maar ik dacht, ik heb er al zoveel euro's in gepompt, via de EU weet je wel, dus het is wel best zo. Helemaal goed!
Ook goed was dat er allemaal vlotte, hippe jongens en meiden rondhuppelden bij wie je eten en drinken kon bestellen, wat ze dan netjes bij je parasolletje kwamen afleveren. Super geregeld dus.
Maar ook Bananabeach blijft natuurlijk gewoon zand met vissepoepwater.

"So this is Bananabeach hè?" vroeg ik aan één van die hippe jonge jongens die we bij ons hadden geroepen om een bestelling te doen. Zijn Bananabeach T-shirt hing los om zijn brede, te bruine schouders. Hij zal vast veel Yogi-drink drinken, dacht ik.
"Yes yes," zei hij trots. "This is Bananabeach, the best! We have everything you want here. You like boat, you can have boat, without papers. You just like sun, no problem, sun is free atBananabeach!"
En hij lachte een gemaakte lach, met zijn witte rechte tanden.
"Great," zei ik, "but do you have bananas?"
Hij was totaal overdonderd door deze vraag.
Dus hij zei: "No, we have no bananas.".
En ik vroeg: "En radijsjes? Hele mooie?".
Dit werd teveel voor hem. Hij keek me bevreemd aan.
"I, I don't understand sir," hakkelde hij.
"Well, we will have a cheeseburger then and a hot dog."
Dát begreep hij wel en opgewekt zand scheppend met zijn flipflops rende hij heenwaarts.

We kenden de wegen nu zo goed, dat we het aandurfden om 's avonds, in het donker, de haven van Zakynthosstad te bezoeken. Daar lagen weer een paar bootjes zeg, om je vingers bij af te likken. De eigenaren hadden speciaal voor de wandelaars de binnenverlichting van hun vaartuigen aangelaten, zodat we goed konden zien wat voor armoedzaaiers wij toch eigenlijk waren. Heel vriendelijk van ze.
Na de wandeling hebben we wat gegeten bij Spartakos. Heel gezellig. En om onze vrienden mee te laten genieten, hebben we wat foto's op Facebook gezet. Heel vriendelijk van ons.

Naar huis rijden was een makkie. Wel zien alle wegen er in het donker anders uit dan overdag. En als ik zeg donker, bedoel ik ook echt donker. Als er al licht was, kwam het van winkels of huizen. Straatverlichting moet door de Grieken nog worden uitgevonden. Maar we reden lekker door.
"Was dat op de heenweg ook, die pottenbakkerij?" vroeg Linda.
"Pottenbakkerij?"
"Het ziet er zo anders uit allemaal."
"Ja, in het donker ziet alles er anders uit," zei ik stoer, maar de goede luisteraar had reeds enige twijfel in mijn stem kunnen bespeuren.
Toen er bordjes verschenen met allemaal onbekende Griekse namen, wisten we het zeker. We zaten weer écht verkeerd! Hoe kan dan nou?!
Dus draaien en weer terug. En zo kwamen we midden in de nacht, veel later dan verwacht, bij het hotel. Helaas geen afzakkertje meer bij Kui Cocktail Bar. "Nothing!"

Salvatore Cocco
31 juli 2013