Translate

31 maart 2012

Geboren geweest

Was mijn vader Jood geweest
en iets vroeger geboren
dan was ik er ook geweest
en mijn zoon nooit geboren.

Salvatore Cocco

(gedachte n.a.v. het gedicht Ben Ali Libi van Willem Wilmink)

11 maart 2012

De Buitenlanders!

Hoeveel last heb ik in mijn dagelijks leven van al die allochtonen waarmee ons land volgens Gekke Geert wordt overspoeld? Ja, ik erger me weleens aan het onfatsoenlijke gedrag van met name Marokkaanse jongeren, maar ik kan me ook vreselijk irriteren aan het tokkiegedrag van enkele zogenaamd raszuivere waarschijnlijk Gekke Geert stemmende Nederlanders. Dus als ik écht objectief probeer te zijn, moet ik toch toegeven dat ik in mijn dagelijkse leven eigenlijk bijzonder weinig merk van die zogenaamde tsunami van buitenlanders.

Als ik 's morgens wakker wordt, hoor ik heel soms in de verte een kerkklok luiden, maar ik hoor nooit een islamitische oproep tot gebed. En nee, ik woon niet in een dorp, ik woon in een stad, in een gewone straat, in een gewone wijk, met gewone huizen en te weinig parkeerplekken. Nu is het wel zo dat er overwegend Nederlanders wonen. Dat wil zeggen, ik heb niet het idee dat ik er over de buitenlanders struikel. Ze zijn er wel, maar ze vallen me niet op! Zij parkeren hun auto, net als hun oer-hollandse wijkbewoners, ook gewoon half op de stoep, halen hun kliko, net als de buurtjes, soms ook pas na 2 dagen binnen en betalen de glazenwasser, een gezonde Hollandse jongen, meestal pas een paar dagen later omdat ze overdag werken.

Nee wacht, er is wel een buitenlands gezin dat opvalt. Dat komt omdat de inwonende oude moeder geheel gehuld in traditionele kledij de boodschappen doet in onze buurtsuper. Tja, modern is ze niet en ze spreekt slecht Nederlands, maar ze is ook al 83. Hoe modern moet je dan zijn?
Oh ja, en dan is er nog een Pakistaans gezin met drie dochters. Islamieten zijn het zeker, maar de dochters dragen geen boerka of zo. Is ook niet nodig, want ze zien er prachtig uit! De vader van het gezin is sinds een jaar nu met de VUT en hij heeft sindsdien zich helemaal overgegeven aan tuinieren. Hij heeft een prachtige tuin! Of, nou ja, het tuintje is eerlijk gezegd een beetje truttig. Met een rotstuintje, een watervalletje en, geloof 't of niet, een meterhoge molen met verlichting en draaiende wieken. Met die molen is de man maanden bezig geweest. Helemaal zelf opgebouwd en keurig geschilderd. Zoals gezegd, ik vind het foeilelijk allemaal, maar je kan het toch onmogelijk onaangepast noemen.

Even tussendoor, tijdens het jaarlijkse straatfeest, met de onvermijdelijke barbecue, is er altijd wel een beetje een gedoe. Wat doen we met de vegetariërs? Kijk, moslims kan je gewoon kipsateh, hamburgers of visbuiltjes voorschotelen, maar bij vegetariërs kom ik niet veel verder dan het roosteren van grote stukken paprika. Gelukkig hebben we een originele Indiër in de straat, die overheerlijke vegetarische barbecuefrutsels maakt. Zelfs bij een doorgewinterde vleeseter als ik vallen zijn brouwsels in de smaak.

Als de kinderen naar school worden gebracht, gebruiken veel mensen de auto. Je ziet slechts een enkele fiets. Vaak is dat dan een bakfiets, waarmee het hele fietspad wordt geblokkeerd. En zeg er maar niks van, want dan krijg je een blik waarbij je ter plekke het leven zou laten als dat kon. Gelukkig brengen de meeste mensen hun kinderen lopend naar school. Allochtonen doen dat precies zo.

Toen onze kinderen nog naar de basisschool gingen, werd er met Kerst altijd een kerstdiner op school gehouden. Ouders kookten dan zelf thuis delen van een maaltijd en brachten dat dan naar school. De buitenlandse kinderen kwamen altijd met de grootste pannen op school met zeer uiteenlopende gerechten. Nederlandse ouders kwamen met macaroni en pizza's. Lekker Hollands!

In het centrum tref je regelmatig groepjes jonge allochtonen die bij elkaar staan te praten. Ze zijn wel wat luidruchtig en fluiten (sissen) naar meisjes. Dat kan soms hinderlijk zijn. Maar het is niet veel hinderlijker dan het commentaar dat de bejaarden, die een eindje verderop voortdurend de bankjes bezetten, leveren op iedereen die voorbij loopt. Deze hangouderen, veelal mannen, zijn echt irritant en van puur Hollandse makelij. In de stad Groningen zijn deze bejaarden eens door de politie uiteen gedreven en werd het hen verboden nog langer samen te scholen en voortdurend mensen te bekritiseren. Maar inmiddels zitten ze er weer. De argeloze voorbijgangers moeten het weer ontgelden. "Aan je boodschappen te zien, is het weer magnetronavond!" "Zo, das een grote pot sambal. Krijg je het heet van!" "Zo meisje, heb jij het koud?" En de politie doet niets. Ach, ze doen geen kwaad, ze roepen alleen maar, toch is het minstens zo irritant als dat gesis van die jongens.

Afgelopen keer kwam met Oud en Nieuw de vriend van mijn dochter over uit Engeland. Hij vertelde dat hij zich hier niet echt op zijn gemak voelde in die tijd van het jaar. En dat komt door het oer-Nederlandse gebruik om vuurwerk af te steken. Iedere gestoorde Hollander zo gek als een deur mag hier zelf zijn rotjes en vuurpijlen afsteken. "It's like a warzone! It doesn't make me feel very safe around here."
Tja, dan is toeteren, wat de Turken doen bij festiviteiten, toch een stuk onschuldiger. Ideetje?

Kortom, de last die ik ervaar en de ergernissen die daarbij horen, worden niet bepaald door de afkomst van mensen. Het wordt bepaald door de mate waarin het gedrag van anderen afwijkt van wat ik acceptabel vind, vermenigvuldigt met het aantal keren dat ik ermee geconfronteerd word. Hoe hoger dat cijfer, hoe irritanter ik het vind. Maar dat cijfer is geen objectief gegeven. Want hoe toleranter je bent, hoe meer je open staat voor veranderingen, hoe makkelijker je door het leven gaat. Zo bezien moet Gekke Geert wel heel behoudend en ouderwetsch zijn. Hoewel hij de indruk wekt voor niets en niemand bang te zijn, is hij juist een angstig en conservatief mannetje. Hij wil alles behouden wat hij heeft en nooit iets veranderen. En eerlijk gezegd, wisten we dat allemaal al lang! Kijk maar naar zijn kapsel!

Groetjes,
Salvatore Cocco