Translate

27 oktober 2012

Aanstootgevend

Kent u het Gelredome? Dat megalomane project van juwelier Aalbers, de stad Arnhem en de provincie Gelderland. Dat voetbalstadion dat door Vitesse wordt gehuurd om er hun thuiswedstrijden te verliezen. Het Gelredome dat in zijn korte bestaan al twee keer failliet is geweest. Het bouwwerkje dat zich 'Het grootste Theater van Nederland!' noemt? Het stadion dat, om in autotermen te spreken, niet meer is dan een ruime middenklasser, met een schuifdak en een verstelbaar veld, maar daarmee nog geen BMW is? Kent u dat Gelredome?

Nou, het was in dát Gelredome waar ik deze herfst - voor de preciezen onder ons, het was op 20 oktober 2012 - een concert van Doe Maar heb bijgewoond. Het concert was niet spectaculair, maar wel écht leuk. Het geluid was niet super goed, vond ik, maar dat kan aan mij liggen. Er zijn maar weinig zalen waar ik het geluid van concerten wel goed vind. Meestal is het te hard en komt er een muur van lawaai op je af, waarin je de verschillende instrumenten niet meer kan onderscheiden en de zang onverstaanbaar wordt. Maar al met al, het was gezellig, we konden meezinger, stiekum ook meedansen, er was bier en lekker slap lullen, kortom, geslaagd! Maar dat wilde ik niet vertellen. Nee, ik wilde iets anders vertellen.

Bij het naar binnen gaan, werden we grondig gecontroleerd. De controle was nog heviger dan bij een wedstrijd Vitesse-NEC! Er treed een bandje op! Een bandje bejaarden! Doe Maar! Maar we werden door theater Gelredome behandeld als hooligans!
We zagen hoe ver voor ons in de rij een jongen zijn T-shirt moest uittrekken. Hij werd aan de kant gezet. Een klein groepje vrienden stond bij hem. Normale mensen, netjes gekleed, niks mis mee, allemaal iets roods aan, want het was tenslotte Symphonica in Rosso.

Toen we dichterbij kwamen, hoorden we waarom de jongen aan de kant was gezet. Hij had een, naar het oordeel van de machtige bewaker, aanstootgevend T-shirt aan. De jongen had het T-shirt inmiddels binnenstebuiten aangetrokken, maar dat was niet voldoende. Inmiddels waren er twee nieuwe bewakers bijgehaald. Zij waren heftig in gesprek over het aanstootgevende T-shirt van deze jongeman. En jawel, er werd zelfs een derde opgeroepen om dit ingewikkelde geval van een aanstootgevend T-shirt te beoordelen.

De rij waarin ik stond, schoot ondertussen geen bal op! Maar ik stond nu wel dichtbij genoeg om de jongen te vragen waarom hij aan de kant was gezet.
Inderdaad, zijn T-shirt werd als aanstootgevend aangemerkt.
"Maar het was het enige T-shirt met rood dat ik had", verdedigde de jongen zich.
"Wat is het dan voor T-shirt?" vroeg ik, want ik kon er niks aanstootgevends aan ontdekken, maar ja, hij droeg het T-shirt inmiddels binnenstebuiten.
"Het is een T-shirt van Bayern," sprak de jongen droevig.
Een T-shirt van Bayern! En dat is aanstootgevend? Het is dom om daar geld aan uit te geven, maar aanstootgevend? Als je naar een optreden van Doe Maar gaat? Dat gedrag van die sukkelige bewakers is potdomme aanstootgevend! 

Stel je voor dat je in het Beatrixtheater, bij ABBA The Musical, wordt geweigerd omdat je een T-shirt draagt van Bayern. Stel je voor dat je de zaal niet in mag bij Guido Weijers omdat je een T-shirt draagt van Bayern. Dat slaat toch nergens op!

Dit was geen voetbalwedstrijd, dit was een optreden van Doe Maar! Zo zie je maar weer hoe hol slogans zijn. "Het grootste Theater van Nederland." Me neus! Het kleinburgerlijkste voetbalstadionnetje van Nederland, zal je bedoelen! Gelredom! 

Ik moest dit toch effe kwijt! Zo, ik ben weer rustig nu!

Salvatore Cocco
oktober 2012