Thoughts about Holland and New York for Dutch speaking peeps

As you probably would have guesthouse, I'm not American. Nor am I Australian and neither British. I speak English, but I am not it. Not even a little, as in the way I speak it. Just take a look at my name (Salvatore Cocco) and you will see, that I'm niether that nor Russian, for that matter. No, I am Dutch. O yes!  I'm from "the country with many names". The Netherlands, Holland, The Low Lands, and so on and on and on.

But even as tiny as our land is, it's been all over the place. In many country's over the whole world the names of those places remember us, that the Netherlanders (as we call ourselves) were there.

So there is for example New Zealand, wich is called after the Dutch state (now province) Zeeland. In fact, Zeeland is the old Zealand and New Zealand is the new Zeeland. And just for knowing little facts, Zeeland means sea-land; land in or by the sea.

In Australia we have the region Arnhem Land, witch is called after Arnhem, a Dutch city. The city wich was a bridge to far for the aliens in World War part Two. (I ment allies, but the automatic spell checker could not know that. Excuse him. Or her, probably.)

We, the Hollanders (as we also call ourselves sometimes often), also owned New York for a short period of time in a certain period of time! O yes! And we called it New Amsterdam, the name of our capital city, Amsterdam. It was ours to keep. But we traded it for Suriname. Seemed a nice thing to do back then, for the invading English and Irish.

Many many many names of boroughs, neighborhoods, streets and buildings in New York are Dutch-based. Like there are Brooklyn and Harlem, named after the Dutch city's Breukelen and Haarlem. And then there is the Holland Tunnel, named after our whole country. 

But the least known thing that proofs we, the Dutch, really were there, is probably The Pieter Claesen Wyckoff House in Brooklyn. It was build in 1652, so I think Pieter himself is dead allready. But his house is still standing. Cheerio!

And of course I ment this to be educational intentionaly. I am not a sort of a Sit-Down Comedian, am I. 

With friendly little greets,

Salvatore

P.S.: Post Scriptum

de scheiding

Mark en ik, we zijn uit elkaar. Ja, het is nu openbaar, want Mark en ik zijn uit elkaar. Ik heb de knoop doorgehakt. Ja, hij deed telkens van die rare dingen. Dan weer dit, dan weer dat. je wist eigenlijk nooit wat je kon verwachten. Hij maakte er een potje van. Dan vond ie dit weer belangrijk voor mij en dan weer dat; ik kon er geen peil meer op trekken; ik werd er tureluurs van. Bovendien hoorde ik van veel mensen om me heen, dat ook zij Mark niet leuk meer vonden, dat ie was veranderd, dat ie niet meer zo was als vroeger en dat ie onbetrouwbaar was geworden. Ondanks dat, blijven de meesten Mark toch gewoon zien. Maar ik dus nu niet meer. Na veel vijven en zessen en na talloze niet nagekomen beloftes van zijn kant, heb ik de stekker eruit getrokken. Ik geloof niet dat hij het uiteindelijk heel erg vindt. Hij mist me niet eens, denk ik. Hij zegt van wel, maar ik geloof hem niet meer. Hoe dan ook, ik ga vanaf nu dus zonder Facebook door het leven en Mark Zuckenberg kan me de rug op!

Eenvoudig is het niet zo'n scheiding. Natuurlijk komt er ook altijd iets van emotie bij kijken. Hoe zullen mijn vrienden reageren? Zie of spreek ik ze dan nog wel? Mis ik niet iets? De praktijk zal het leren. Zo doorgaan was in ieder geval ook geen optie, dus die onzekerheid neem ik maar voor lief.

Maar er is nog iets. Ik kwam natuurlijk ook nog wel eens ergens anders met Mark. Dan gaf ik de sleutel aan Mark en die regelde dan de toegang tot die plekken. Dat was op zich vet handig. Maar nu we uit elkaar zijn, Mark en ik, nu kom ik nergens meer binnen! Voor Pinterest, Instagram, Vimeo en nog een flink aantal anderen heb ik nieuwe sleutels moeten laten aanmaken. Dat verliep overigens vlekkeloos. Alsof zij ook blij waren dat ze van Mark af waren. Maar toch, je moet het allemaal wel even doen. En het komt er allemaal maar even bij. Nee, makkelijk is het niet, zo'n scheiding.

De scheiding is nog pril en ik moet eerlijk zeggen, dat ik 'm soms best wel even mis. Ik was zo aan hem gewend. Soms vraag ik me nog af of ik er wel goed aan heb gedaan om met hem te breken. Had ik het toch niet nog even moeten aanzien? Maar als ik heel eerlijk ben, maakte het contact met hem me nog maar zelden blij. Wat mis je dan eigenlijk? De gewoonte?
Hoe dan ook, we zijn uit elkaar en dat voelt best goed. Ik heb het gedaan! Er is weer ruimte voor iets anders en dat is op een leuke manier ook wel weer een uitdaging. Ik heb er zin an!