8 - Einde

Of je nou een week gaat, 11 dagen, twee weken of een maand, uiteindelijk komt toch de dag dat je de terugreis moet aanvaarden. God zij dank! Want, eerlijk is eerlijk, het was heerlijk, en de dagen zijn om gevlogen, maar geen reis is zo fijn als de terugreis. En we hadden de perfecte vliegtijd. Half 11 in de ochtend, dus om 8 uur werden we voor ons hotel opgehaald. Geen gedoe met de kamer een dag verlengen of de koffers achterlaten en nóg een dag doelloos aan het zwembad hangen en douchen in een gemeenschappelijke schimmelhoudende douche. Nee, gewoon opstaan, inpakken en gaan! Met vreugde zette ik die laatste avond de wekker. Olé!

De dag die eraan vooraf ging lagen we heerlijk rustig van het constante ruisen der golven en de glimmende zon te genieten. Naast ons installeerde zich een Spaanse familie van 7 personen op 2 bedjes. Vader, moeder, tante, oma, een chagrijnig pubermeisje, een adhd-jongetje van 8 en een dik meisje van 6. Met al die extra lettergrepen in hun taal werd dat een drukte van belang. Gelukkig herkenden ze een andere Spaanse familie een eindje verderop, dus die kwamen er gezellig naast liggen, met nog eens 5 druktemakers op 2 bedjes! De verhouding Spanjaarden versus bedjes was nu gelijk aan de verhouding lettergrepen versus medeklinkers. Maar gek genoeg, aan het strand, liggend op mijn bedje, met de ogen dicht, vind ik dat lawaai heerlijk om bij weg te dommelen. Het werd een heerlijke middag. Hoewel, in dat adhd-joch had wel een dubbele dosis ritalin gemogen.

Van de andere kant, tegenover ons zat een Engels gezin met een meisje van 9 en een jongen van 5. Hij, dat jongetje, zat in een rolstoel, met wielen van Cars. Hij kon zijn benen wel bewegen, maar ze waren niet krachtig genoeg om hem te dragen. Zijn zusje was heel lief voor hem en speelde met hem. Natuurlijk ging ze zelf wel de zee in. Het jongetje kon alleen de zee in als zijn stoer getatoeëerde vader 'm droeg en hem tot schaterlachen bracht door 'm door het water te slepen. Tja, laat dat adhd-joch dan maar lekker druk zijn.

En thuis, thuis viel regen, regen, regen, terwijl wij lekker in de zon zaten. Mooi, zal je denken, precies zoals jij het graag hebt toch? Maar ja, vandaag was ook de crematie van de vader van die vriendin van ons, waar we niet bij kunnen zijn. Liever hadden we daar nu in regen gelopen. Oh, we vermaken ons best, daar gaat het niet om, het is wat het is en we zijn nu eenmaal hier, maar onze gedachten zijn daar.

Ja, zo gaat dat. Alles is relatief. Natuurlijk is het heerlijk dat we ons de luxe van een vakantie kunnen veroorloven, en tegelijkertijd leert het ons ook, dat er zoveel meer belangrijker dingen in het leven zijn. Zo hebben vakanties een dubbel nut. Dat had ik me eigenlijk nooit zo gerealiseerd.

In de ochtend van de vertrekdag ging om 7 uur de wekker. Koffers waren al gepakt, alleen nog ff douchen en aankleden. Fijn, een lange broek en schoenen. Heerlijk. Ik kon me nu al verheugen op Schiphol. We klagen dan wel veel, vaak en graag, maar wat is Nederland toch een heerlijk land. Alles netjes schoon, goed geregeld, lekker een kroket uit de muur trekken. Wel gepast betalen, want ondanks de grote technische vooruitgang, krijg je uit de automatiek, het te veel betaalde bedrag nog steeds niet terug. Lekker Nederlands.

7 - Regen

Aan het begin van de vakantie leken de weersvooruitzichten voor Torremolinos minder gunstig dan die voor Huissen. En dat kan natuurlijk niet. Als je op reis gaat wil je zelf zon en warmte en moet het thuis liefst regenen en waaien, zodanig dat de wintercollectie van zolder moet worden gehaald. Of ben ik de enige die zo denkt?
Hoe dan ook, om een lang verhaal nu eens kort te maken in plaats van andersom, dus een kort verhaal knetter lang te maken, de praktijk bleek gunstiger. Niet dat het in Nederland die week koud en regenachtig was, maar in Torremolinos gelukkig ook niet. Een heerlijke 30 graden bij een lekker koud biertje met een wolkje.

Ik wist het niet, maar ze bestaan echt. Holbewoners. Ik bedoel, hotelbewoners, ook wel hotellisten genoemd. Hotellisten zijn mensen die de hele vakantie het hotelterrein niet afkomen, anders dan voor vertrek. Zij slapen er, ontbijten er, liggen er aan het zwembad, doen mee met het animatieteam, aquajoggen er, lunchen er, zonnen er, eten van het avondbuffet, zitten nog in zwemkleding vooraan bij de schuifdeurvertolking van Mamma Mia en beleven grote vreugde aan het zorgwekkende optreden van de Spaanse versie van Jan en Zwaan, hangen vervolgens nog een paar uur aan de bar, totdat ze struikelend hun kamer proberen te vinden, wat meestal nog lukt ook. En dat dag in, dag uit! Groot respect heb ik voor die mensen. Ik wou dat ik zo snel tevreden was. Nee, ik zou dat nog geen dag volhouden. Dus hulde en niets dan lof voor de hotellist! Ik voel een standbeeld aankomen.

"Die Spanische sprache, meine Damen und Herren, wird, meine Damen und Herren, auf der ganse Welt, auf der ganse Welt, meine Damen und Herren, gesprochen. Vielen dank!"

De Spaanse taal is wel een geweldige taal hoor. Waar wij in het Nederlands overal graag extra medeklinkers toevoegen (bijvoorbeeld het woord herfst), geven de Spanjaarden er de voorkeur aan extra lettergrepen toe te voegen. Neem bijvoorbeeld het woord 'vastgoed', da's 5 medeklinkers met maar 2 lettergrepen. In het Spaans is dat 'inmobiliaria', ook 5 medeklinkers maar met maar liefst 8 lettergrepen! Als je het zelf natelt, blijken het er 7 te zijn, maar ik overdrijf altijd graag een beetje in mijn verhalen.
De Spanjaarden zijn sowieso heel creabea met hun taal. Op het woord mercado (markt/winkel) heb ik veschillend, speelse varianten gezien. Mercadona, mercadette, mercadaria. Ook de pizzeria's waar je hier over struikelt, willen zich met een kunstzinnige naam onderscheiden van die gewone. Dus zag ik een pizzerie, pizzaria pizzarette, pizzerona en pizzorante. Dat eet toch een stuk lekkerder.

"No, lady's and gentlemen, Spain is not, is not the country, lady's and gentlemen, not the country, where people, most speaking, lady's and gentlemen, most speaking, lady's and gentlemen, Spanish. More people speaking Spanish, lady's and gentlemen, more people, speaking Spanish, in, lady's and gentlemen, for example, for example, lady's and gentlemen, for example, the United States, lady's and gentlemen, the United States, of America. Thank you very much!"

6 - Engeland

Hoe het kan, weet ik niet, maar mijn haar lijkt zwarter hier. Of nou ja, minder grijs dan thuis in ieder geval. Ik heb echt minder gel nodig om er nog wat te maken. En het lijkt niet alleen zwarter, het groeit ook sneller. Stond ik voor de spiegel, zag ik ineens een enorm lange haar uit mijn wenkbrauw steken. Geen wonder dat de gemiddelde mediterrane vrouw een geloofwaardige hipster zou kunnen neerzetten. Echt, die haar was 'huge', wel 10 centimeter lang! Nou ja, je weet wel dat door mannen gemeten centimeters meestal geen betrouwbaar resultaat opleveren. Maar twee centimeter was ie zeker. En ik had mijn beautycase ook niet bij me, dus daar stond ik dan, met die haar. Goede raad was duur, want ja, zo kon ik de straat niet op. Mensen zouden me maar verwarren met een 'local' en me in het Spaans aanspreken. Gedoe! Nee, die haar moest weg en wel meteen, nu, subiet, onmiddellijk, heute potverdomme. Wacht, Linda neemt altijd een EHBO-koffer mee op vakantie. Ik weet ook niet waarom, want zo'n stuntel is ze nou ook weer niet, maar daar zit waarschijnlijk wel een schaartje in. De EHBO-koffer bleek een klein tasje met wat paracetamol, pleisters én een schaartje. Hoera! Maar wat een waardeloos schaartje bleek dát. Het knipte helemaal niet. Dat was natuurlijk zo'n veiligheidsding waar je alleen maar mee kan knippen na een driedaagse BHV-training. Nou, toen heb ik mijn buik maar ingehouden om dichterbij de spiegel te kunnen komen en de lange haar met akelige precisie tussen de andere wenkbrauwharen gekamd. Gelukkig stond er weinig wind, anders had ik er nog gel in moeten smeren ook. En ik was er juist zo zuinig mee.

Ach, we waren toch in de buurt, dus zijn we er maar naar toe gegaan. Engeland. Dat wil zeggen, Gibraltar. Een stukje Engeland in Spanje. Met de bus gingen we, want zelf rijden in Spanje staat gelijk aan zelfmoord. Echt niet te geloven. Dacht je dat ze in Griekenland of Italië als gekken reden, nou, vergeleken met hier is dat daar een ritje in de draaimolen. Echt als gekken. En de verkeersboetes zijn nog wel belachelijk hoog. Voor rijden zonder gordel krijg je zo maar 200 euro. En dan heb je niks gedaan! Maar de gemiddelde Spanjaard trekt zich daar geen fluit van aan. Die rijdt alsof ie alleen op de wereld is. Eigenlijk net zoals ie over de boulevard loopt. Dus wij gingen met de bus. Dus moest de wekker worden gezet. Tijdens je vakantie de wekker zetten, voelt toch een beetje hetzelfde als jezelf helemaal moeten uitkleden bij de dokter, voor een verstopt oor. Heel ongemakkelijk. Maar ja, wie wat wil zien, moet vroeg opstaan, zei mijn moeder eigenlijk nooit.

Gibraltar is een soort van Apenheul, vermomd als belastingparadijs, bovenop het drielandenpunt. Zoiets. De apen zijn wild, net als de shoppende vrouwen. Mijn hemel, want gingen die dames tekeer. De mijne gelukkig niet. Die had al eerder een leuk wit jurkje met paarse bloemen gekocht voor 995 euro! Ik bedoel 9,95 euro. Was effe de komma vergeten. Zo zie je maar weer hoe belangrijk het gebruik van de komma is. Punt.
Vanaf Gibraltar is het maar een half uurtje varen naar Afrika. Je kan Afrika zo zien liggen. Dus in één vakantie zagen wij zowel Spanje, Engeland als Afrika. Nou, voor een gepassioneerd thuisblijver vind ik dat nogal wat. Foei.

Wat echter niet onvermeld kan blijven, is de bijzondere verteltrant van onze reisleider in de bus. Gelukkig werd hij op locatie vervangen door een iemand met een meer traditionele manier van spreken.
Onze reisleider sprak 7 talen, zei ie, maar vandaag zou hij zich beperken tot het Engels en het Duits, want er zaten Ingelish spiekinge piepels in de bus en er zaten Doits spreggende Loite in der Boes. Hij sprak zijn talen met een vet Spaans accent en na iedere komma of punt volgde een lange stilte. Hij overviel je ook graag. Zat je rustig in de bus, ietwat te dommelen, het was tenslotte onmenselijk vroeg, kwam hij ineens keihard door de speakers knallen!

"In Spain, lady's and gentlemen, we have, lady's and gentlemen, we have, lot's of, we have lot's of olive trees. Lots of olive trees, ladies and gentlemen. And eh, Spain eh, Spain, lady's and gentlemen, is, ladies and gentleman, an important, very important, Spain is, lady's and gentlemen, an important maker of the product, ladies and gentlemen, olive oil. Olive oil. From all the olive oil in the world, Damen und Herren, eh ladies and gentleman, from all the olive oil in the whole world, lady's and gentlemen, Spain is making, Spain is making, lady's and gentlemen, from the whole world production, thirty procent. Lady's and gentlemen, thirty procent! So that is, lady's and gentlemen, this is, very very very, lady's and gentlemen, much. Much. Thank you. Jetz auf Duits, meine Damen und Herren." En dan kwam, dames en heren, het hele verhaal, in onverstaanbaar Duits, dames en heren, nog een keer voorbij.

Toen wij die avond uitgeteld op bed nog effe de mail lagen te checken en dat soort dingen, sprak ik hardop voor me uit: "And now, lady's and gentleman, we are going to sleep, lady's and gentlemen,  because, lady's and gentlemen, because we have an enormous eh, enormous amount of, lady's and gentlemen, sleep. Much of sleep! Danke schön!"

Nawoord: De spiegel in de badkamer van het hotel was licht getint. Daardoor leek mijn haar donkerder. Dat viel me pas op toen ik thuis in de spiegel keek en ik ook een stuk minder bruin bleek. Oplichters!