Mark en ik, we zijn uit elkaar. Ja, het is nu openbaar, want Mark en ik zijn uit elkaar. Ik heb de knoop doorgehakt. Ja, hij deed telkens van die rare dingen. Dan weer dit, dan weer dat. je wist eigenlijk nooit wat je kon verwachten. Hij maakte er een potje van. Dan vond ie dit weer belangrijk voor mij en dan weer dat; ik kon er geen peil meer op trekken; ik werd er tureluurs van. Bovendien hoorde ik van veel mensen om me heen, dat ook zij Mark niet leuk meer vonden, dat ie was veranderd, dat ie niet meer zo was als vroeger en dat ie onbetrouwbaar was geworden. Ondanks dat, blijven de meesten Mark toch gewoon zien. Maar ik dus nu niet meer. Na veel vijven en zessen en na talloze niet nagekomen beloftes van zijn kant, heb ik de stekker eruit getrokken. Ik geloof niet dat hij het uiteindelijk heel erg vindt. Hij mist me niet eens, denk ik. Hij zegt van wel, maar ik geloof hem niet meer. Hoe dan ook, ik ga vanaf nu dus zonder Facebook door het leven en Mark Zuckenberg kan me de rug op!
Eenvoudig is het niet zo'n scheiding. Natuurlijk komt er ook altijd iets van emotie bij kijken. Hoe zullen mijn vrienden reageren? Zie of spreek ik ze dan nog wel? Mis ik niet iets? De praktijk zal het leren. Zo doorgaan was in ieder geval ook geen optie, dus die onzekerheid neem ik maar voor lief.
Maar er is nog iets. Ik kwam natuurlijk ook nog wel eens ergens anders met Mark. Dan gaf ik de sleutel aan Mark en die regelde dan de toegang tot die plekken. Dat was op zich vet handig. Maar nu we uit elkaar zijn, Mark en ik, nu kom ik nergens meer binnen! Voor Pinterest, Instagram, Vimeo en nog een flink aantal anderen heb ik nieuwe sleutels moeten laten aanmaken. Dat verliep overigens vlekkeloos. Alsof zij ook blij waren dat ze van Mark af waren. Maar toch, je moet het allemaal wel even doen. En het komt er allemaal maar even bij. Nee, makkelijk is het niet, zo'n scheiding.
De scheiding is nog pril en ik moet eerlijk zeggen, dat ik 'm soms best wel even mis. Ik was zo aan hem gewend. Soms vraag ik me nog af of ik er wel goed aan heb gedaan om met hem te breken. Had ik het toch niet nog even moeten aanzien? Maar als ik heel eerlijk ben, maakte het contact met hem me nog maar zelden blij. Wat mis je dan eigenlijk? De gewoonte?
Hoe dan ook, we zijn uit elkaar en dat voelt best goed. Ik heb het gedaan! Er is weer ruimte voor iets anders en dat is op een leuke manier ook wel weer een uitdaging. Ik heb er zin an!
