Translate

18 augustus 2017

even iets proberen

Diep van binnen wil ik eigenlijk alles graag hetzelfde houden. Zo'n type ben ik. Gewoon de dingen laten zoals ze zijn. Lekker makkelijk, want daar hoef je dan niet over na te denken. Maar ja, dat lukt natuurlijk niet altijd. Of eigenlijk nooit. Alles verandert voortdurend. En dat is maar goed ook, want anders waren we nu nog gehuld in berenvellen met knotsen op vrouwenjacht gegaan. Misschien leuk voor een keer, maar Tinder is dan uiteindelijk toch een stuk gemakkelijker. Gewoon vanuit je luie stoel een lekker ding naar binnen swipen. Wat ik maar zeggen wil, veranderen, je ontkomt er niet aan, dus ook ik moet zo nu en dan iets nieuws proberen.

Men zegt weleens: wat zijn ogen zien, kunnen zijn handen maken. Nou, als je dat hoort, gaat het niet over mij. Ik ben niet zo'n Bob de Bouwer. Als kind kreeg ik eens een plastic modelvliegtuigje wat je zelf in elkaar moest lijmen. Een Messerschmitt! Het tubetje lijm dat erbij zat, bleek voor mij echter te klein om de bouw tot een goed einde te kunnen brengen. Het was al leeg voordat de vleugels er überhaupt op zaten. Ik had de hele romp rijkelijk met lijm gevuld. Stevig en massief, dat wel, maar niet de bedoeling. Ook zaten er kwastjes bij en kleine blikjes verf om het model een zeer realistisch uiterlijk te geven. Ik heb me er niet aan gewaagd en me beperkt tot het aanbrengen van enkele stickers en zelfs die zaten scheef. Nee, ik ben niet bijzonder geschikt voor dit werk. Maar ja, ik heb het wel geprobeerd.
Ik heb ook, heel triest, een broertje dood aan witten, verven en behangen. Altijd zit er wel ergens een zakker of een druiper, of een kierende naad, sluit het patroon van een baan behang onderin ineens niet meer aan, laten hoekjes los, of kan je precies zien waar ik de roller op het plafond heb gezet. Nee, klussen is niet mijn ding.
Dus ja, toen er een tuinhuisje moest komen, was het al snel duidelijk, dat laat ik plaatsen. "Lekker makkelijk," zei iedereen, "hoef je er zelf niks aan te doen." En eerlijk gezegd, dat was inderdaad de bedoeling. In de praktijk viel dat echter nogal tegen. Voordat het huisje kon worden geplaatst moest ik drie bomen omzagen, tegels en struiken uit de grond trekken, het oude huisje afbreken en wegtoveren, een heel stuk gras afsteken enz. enz. En na het plaatsen kon ik de tegels weer terug leggen, diepe gaten in de klei graven om een aantal struiken te herplaatsen, stroom aansluiten, een oplossing realiseren voor het weer laten functioneren van de waterpomp, de berg afvalhout en pallets in stukken zagen en wegbrengen enz. enz. Weken was ik bezig met de voor- en nabereidingen, terwijl de vakman het huisje zelf in slechts twee dagen had geplaatst. Achteraf had ik het misschien beter andersom kunnen doen.

Ook al weet ik dat ik niet altijd even handig ben en zie ik soms vreselijk tegen dingen op, je ontkomt er niet aan om bepaalde dingen toch zelf te doen. Ten eerste, als je alles moet laten doen, kost je dat handen vol met klauwen, en ten tweede ook. En verder, een vakman maakt de dingen standaard in standaard kwaliteit, terwijl, als je het zelf doet, je het precies op maat kan maken. En eerlijk gezegd, ben ik wel heel creatief in het bedenken van oplossingen. Voor veel problemen weet ik precies passend maatwerk te verzinnen. Uitvoeren is echter iets anders. Ik heb er vaak ook de spullen niet voor. Dan probeer je het met wat je wel hebt, maar dat werkt dan toch net niet. Een stuk laminaat recht afzagen met een decoupeerzaag gaat prima, maar een balk over een lengte van twee meter twintig doorzagen met een decoupeerzaag is andere koek. Ach, het is niet dat ik twee linker handen heb, maar ik heb er wel één. Op een schaal van 0 tot 10 geef ik mezelf voor handigheid een zeven min. De ideeën zijn altijd goed, net als de bedoeling. Dus experimenteer ik er lustig op los. Soms zelfs enthousiast. Ik ga geen uitdaging uit de weg, als ik er van te voren maar lang genoeg over kan nadenken.

Over experimenteren gesproken....

Als je mijn leeftijd hebt en je tijdens je leven een beetje om je heen hebt gekeken, is er weinig meer waar je nog nooit van hebt gehoord. Dus ik wist er wel van. Dat het bestond. Er was echter nooit een reden om me er in te verdiepen. Waarom zou ik ook? Ik ben zelf immers een man, en in mijn leven speelt het verder geen rol. Maar kennelijk is het nu ineens heel erg in. Is het in de mode. Er wordt op tv zelfs reclame voor gemaakt. Vaginale droogheid, bedoel ik. Ja, ik heb het zelf niet, nooit gehad ook, maar blijkbaar is er een markt voor. Althans, dat vermoed ik, want de makers van het betreffende crèmetje zijn druk doende het vermeende gat in de markt te penetreren. Op alle zenders en op alle tijden zijn hun reclames over vaginale droogheid op tv te zien. In een tube zit het. Vagisan heet het spul. Een crème die overigens voornamelijk bestaat uit water met lipiden. Vet dus. Water en vet. In een tube. Op zich wel knap gemaakt natuurlijk, want water en vet laten zich niet gemakkelijk mengen. Hoewel, mayonaise is op zichzelf genomen niet veel anders. Dat is ook voornamelijk water en vet. Lipiden. En Zaanse mayonaise zit ook een tube. Dus dat werkt misschien ook wel. Maar ja, ik kan het zelf niet proberen, want ik heb er geen last van. Dus dit experiment zal ik aan anderen moeten overlaten. Maar als iemand over de behaalde resultaten wil berichten, stel ik daar graag deze blogruimte voor beschikbaar. Ik hoor het wel.