Maar er is meer. Al van jongs af aan heb ik me vaak verbaasd over de smaak van het volk. Zo zijn de meeste mensen zeer onder de indruk van de acteer prestaties van Meryl Streep, terwijl ik niets anders zie dan iemand die vaak met een aanstellerig accentje een karikatuur maakt van iedere rol. Ik kan maar twee films noemen waarin haar acteerprestaties enigszins te pruimen zijn, "Kramer vs. Kramer" en "A Series of Unfortunate Events". En dat komt waarschijnlijk omdat het dan slechts bijrollen zijn en ze goed is getypecast als bitch. Oh, wat heb ik genoten van het lied dat Hans Dorrestein over haar zingt op het album "Onvergefelijke Melodieën", met regels als "Dat akelige muizennest, heeft menig mooie film verpest." en "Een vrijpartij met Meryl Streep? ‘k Verdronk nog liever in ’t Marsdiep.".
Dat heb ik soms ook met muziek. Ik kan bijvoorbeeld maar niet begrijpen waarom Metallica ooit zo populair is geworden. Een van hun bekendste nummers "Whiskey in the Jar" is verdorie een oud nummer uit 1973, gestolen van Thin Lizzy en dat andere nummer, "Nothing Else Matters", is een complete stijlbreuk (want een ballad).Ik kan ook maar niet uit over het succes van Adele (red. niet Bloemendaal). Ook haar meest gedraaide liedje is weer een cover. En natuurlijk, ze kan onmiskenbaar goed toon houden, maar dat maakt wel dat ze alles op dezelfde manier zingt. Na twee liedjes ben je daar toch wel op uitgekeken?
Nieuw in mijn lijstje is nu Ed Sheeran. Wat een irritante zeiksnor is dat! Hij jat zijn melodietjes bij elkaar en als je teksten leest die hij zingt, wordt duidelijk hoe onzinnig ze zijn. Neem nou dat populaire nummer "Thinking out loud". Dat begint met de regels "When your legs don't work like they used to before and I can't sweep you off of your feet.". Als je benen niet goed meer werken en ik je niet onderuit kan halen. Wat ben je voor een sadist, als je iemand onderuit wil halen, waarvan de benen niet meer goed werken?!
Even verderop zingt die malloot "I will be loving you 'til we're 70.". Ja, en daarna? Dumpen die handel? En even later etaleert hij met trots zijn ongebreidelde narcisme met teksten als "when the crowds don't remember my name" en "I know you will still love me the same". Hij gaat er dus sowieso vanuit dat hij nu door iedereen wordt gekend en dat zij "no matter what" altijd van hem zal houden. Omdat hij zo geweldig is, met zijn vage, sadistische teksten? Hoe kan het toch dat een liedje met zulke regels door grote groepen wordt aangehoord alsof het een prachtig liefdesliedje is? Ik begrijp het niet! Maar het ergste is, dat als ik dit vertel aan mensen, ze juist MIJ niet begrijpen. Nee, ik ben gek! Ik ben raar! Daarom wil ik besluiten met de beste regel uit dat verraderlijke liedje van Sheeran. Misschien dat ik het daarmee nog een beetje goed maak.
La, la, la, la, la, la, la, la, lo-ud.
Groetjes, Salvatore