Translate

07 juli 2019

Fuck Festivals

Het mooie van ouder worden is, dat je nog niet dood bent. Ik wil wel 120 worden. Als ik mijn humor maar niet verlies. Want als je je humor verliest, is het tijd om te gaan. Pas als je niet meer kan lachen om jezelf en al het andere leed op de wereld, kan je beter het tijdelijke met het eeuwige verruilen. Zo redenerend lopen er dus nog flink wat rond waarvan je denkt, wordt het niet eens tijd? Maar, en dat is de andere kant, er zijn dus ook veel mensen die veel te vroeg zijn gegaan. Een enkeling zelfs door eigen handelen. Dat vind ik altijd maar moeilijk te verteren. Hoe kan zoiets, zeker als iemand nog over al zijn humor beschikt? Immers, humor houd je staande in een wereld vol verdriet, zou je denken. Hoe kan het dan toch zover komen? Maar ik denk dat ik er nu een verklaring voor heb. Naar mate je ouder wordt, leer je jezelf namelijk steeds beter kennen en dat kan veel duidelijk maken. Daarom denk ik, misschien hebben mensen die ondanks hun humor toch voor een einde kiezen iets over zichzelf ontdekt, waar ze niet mee kunnen leven. Kan toch? Ook ik ontdek steeds vaker dingen over mezelf waarvan ik denk, mwah. Maar ja, dan maak ik er een grapje over en is het weer goed. Voor mij dan, want de rest van de wereld heeft er mijn hele leven lang last van. Dat op zich is al humor. Ja toch? Niet dan?

"Yes! Het festivalseizoen is weer begonnen!" hoor ik het afgelopen decennium steeds vaker blij om mij heen. En het klopt. Weliswaar zijn er het hele jaar door overal activiteiten, maar vanaf het vroege voorjaar tot het late najaar, komt er ineens een enorme hoos aan braderieën, markten, kermissen, evenementen, feesten en festivals bij. Dan barst het echt los! Soms zelfs meerdere festivals, braderieën en evenementen tegelijkertijd in één stad of dorp. En ze zijn allemaal druk! Je moet wel over een enorm talent beschikken om iets kunnen te organiseren waar niemand op af komt. En als je dan denkt, dat de meubelboulevards er maar stilletjes bij liggen, heb je het mis. Ook die zijn iedere keer weer overvol. Leeg zijn kerken en woonhuizen, maar voor de rest zit alles berstens vol.
Zelfs ziekenhuizen. Waar normaal gesproken mensen een pest hekel hebben aan bijvoorbeeld de tandarts, als je live het trekken van een kies en het boren van een gat kunt meemaken, zullen ze massaal toestromen. Als hij 5 euro entree heft, kan de tandarts dat zeiljacht in no time aflossen. Maar ik, naarmate mijn leeftijd vordert, heb steeds minder trek om aan die hype van weg weg weg mee te doen.
Ik heb een heerlijk huis. Echt heerlijk. Maar vanwege mijn werk breng ik het grootste deel van de week elders door. En zelfs als er niet wordt gewerkt, zijn er altijd wel dingen die buitenshuis moeten gebeuren, zoals op visite gaan, uit eten, borrelen met vrienden, boodschappen doen, even naar de Gamma.... Allemaal leuk hoor en ik doe ze met plezier en geniet ervan. Dat is niet het punt. Het punt is, dat als ik thuis ben, ik ook graag thuis ben. Dan zoek ik niet opnieuw naar alweer een buitenshuisse activiteit. Waar heb ik anders dat fijne huis voor als ik er nooit ben? Ik ben al vaak genoeg weg weg weg. Daar hoeft niet nog meer weg weg weg bij. Het zal toch niet zo zijn, dat mensen op festivals allemaal geen fijn huis hebben? Ja, van thuiswonende jongeren of bewoners van studentenflats kan ik het nog begrijpen, maar volwassenen met een eigen, door henzelf gekozen en ingericht huis? Het gekke is, dat juist mijn logische thuisblijven door de meute als "eigenaardig en saai" wordt aangemerkt, terwijl hun onlogische eigen-huis-vermijdingsgedrag "gewoon" wordt gevonden. Daar zie ik dan gelukkig wel weer de humor van in.

Een andere reden om festivals te mijden als de hel, zo heb ik ontdekt, is de muziek. Ik ben gek op muziek, maar dan wel "mijn" muziek. Boenke boenke boenke boenke, daar hou ik niet van, maar dat wordt tegenwoordig wel overal gedraaid, want leuke lokale bandjes zie je nog maar zelden op dit soort "feestjes". Meestal staat er een MJ; een mp3-jockey. Dat trekt uiteraard ook het boenke-boenke-boenke-boenke-publiek aan. En ik heb nu eenmaal niks met die mensen en hun (pu)pillen. Ik raak niet in trance van dat prehistorische gebonk en het zweept mij ook niet op. Ondanks 20 bier, ben ik daar gewoon te nuchter voor. Het kan me hooguit irriteren, maar dan lees ik liever even wat reacties op Twitter. Raak ik ook geïrriteerd en het kost me geen 80 euro of meer entree.
Bovendien, op zo'n festival klinkt de muziek altijd ruk! Ja, ook op PinkPop, de muziek klinkt ruk. Ik heb thuis een geweldige installatie en geweldig speakers en een geweldige koptelefoon met noise-canceling. Dan hoor je de muziek gedetailleerd, precies zoals die is bedoeld. Prachtig. Op zo'n festival hoor je vooral bassen en vervormd hoog! Het midden valt helemaal weg. Praatjes tussendoor zijn dan ook vaak totaal onverstaanbaar. En met twintigduizend man voor je en tienduizend man achter je, is er wel heel veel noise te cancelen. Daar moet de band dan schreeuwerig overheen decibellen, waardoor je trommelvliezen dreigen te scheuren en om dat te voorkomen draag je oordoppen die de hele zaak terugbrengen naar een dof mb-mb-mb-ts. Dus voor de muziek hoef ik daar ook niet naar toe.
In Het Concertgebouw klinkt muziek fantastisch, maar in het Ziggodome niet en in een open ruimte klinkt het al helemaal niet. Wat mensen ook beweren, het verschil tussen de Arena en De Kuip is nihil. Muzikaal gezien.

Maar de belangrijkste reden om niet naar festivals te gaan, is ... het eten. Eten is mijn lust en mijn leven. Ik leef van maaltijd naar maaltijd. Maar ja, als je jong bent, moet je er wel een beetje goed uit zien. We hebben immers een oer-opdracht te vervullen als we jong zijn, namelijk de soort in stand houden met het doorgeven van ons genenmateriaal. Dus er moet gepaard worden en dat doet men toch overwegend het liefst met iemand die er vitaal uitziet. Voor iemand die zo met eten bezig is als ik zou dat nog best tot problemen hebben kunnen leiden, maar, daar heeft moeder natuur iets op bedacht. In de jaren dat je er goed uit moet zien om vrouwtjes te lokken, kan je eten wat je wil, je komt niet aan. Hamburgers, hotdogs, frietjes oorlog, balletjes mayo, balen chips, vazen bier, flessen drank, het gaat er allemaal in en het doet hoegenaamd niets met je figuur. Echter, nu het er niet meer toe doet hoe je er uit ziet, kan je ook echt helemaal niks meer eten zonder dat de kilo's er aan vliegen. Leuk geintje van moeder natuur. Alsof ze zegt, je bent nu verstandig genoeg om het zelf in de gaten te houden. Dus na ieder feestje, kom ik gemakkelijk 1 tot 1,5 kilo aan. Daar moet ik dan weer weken voor vasten om het eraf te krijgen. En volgens mijn BMI ben ik sowieso al 10 kilo te zwaar, dus al zou ik willen, ik kán niet meer los gaan. Ik moet me inhouden. Ik moet langs hamburgertenten lopen, zonder er wat te nemen. Ieder sateetje dat ik tegen kom, moet ik negeren. Heerlijk gevulde wrappes, ik moet ze laten liggen. Kijken kijken niet kopen. Het is verschrikkelijk! Het enige dat mij nog enig genoegen zou kunnen schenken op zo'n festival, is mij door mijn leeftijd afgenomen. Dank, moedertje natuur! Da's nog eens humor! Ben je eindelijk op een leeftijd dat al je verantwoordelijkheden afnemen - de genen zijn doorgegeven, het huis is afgelost, de kinderen zijn de deur uit en je salaris is op z'n top - kan je nooit meer zonder nadenken, ongebreideld eten en drinken! Tja, en als dat niet meer kan, waarom zou ik dan überhaupt nog naar een festival gaan?

Kijk, als je ouder wordt, komen dit soort wijsheden dus als van eiges tot je. Super tof!

Groetjes,
Salvatore

Geen opmerkingen:

Een reactie posten