Dag 8, Epiloog

Op buitenlandse vliegvelden is het altijd een beetje een gedoe. Eerlijk is eerlijk, maar nergens is het zo goed georganiseerd als op ons eigen Schiphol. Maar de man achter de incheckbalie was vriendelijk voor ons en we kregen twee mooie plaatsen bij het raam, achterin het vliegtuig, rij 29.

Op Malaga hebben ze gelukkig wel een Starbucks (die ook nog eens super goedkoop is vergeleken met die minibar op Schiphol) dus namen we nog even lekker een vertrouwde cappuccino. Wij gaan altijd wat later het vliegtuig in. Je hoeft niet te dringen en je hebt toch allemaal een vaste plek, so what's the rush? Dat reizen is al vervelend genoeg, dus je moet het voor jezelf makkelijk en aangenaam maken.

"Goedemorgen," zei de stewardess vriendelijk en keek naar onze kaartjes. We weten inmiddels goed de weg in een vliegtuig, dus we konden meteen door, dachten we. Maar nee, de stewardess die ons zojuist vriendelijk goedemorgen had gewenst riep ons terug! Of we even àchter haar wilden gaan staan.
Wat nu dan? Hadden ze drugs in onze bagage ontdekt of zo? Werden wij aangezien voor gevaarlijke terroristen of werden we verdacht van illegale smokkel van uitheemse diersoorten? Wat!?

Er was een fout gemaakt door de afhandelaar, ik ken hem niet. Daardoor had men ons in een verkeerd type vliegtuig geboekt. In dit vliegtuig was helemaal geen rij 29. Dit vliegtuig had maar 26 rijen. Dus feitelijk zaten wij nu ergens op de achterste staartvleugel! Wel een mooi uitzicht, maar je haar raakt zo in de war.
Uiteindelijk kregen we een plek voorin, niet naast het raam maar wel elkaar. De paar mensen die nét iets later kwamen, werden verdeeld over de andere lege plekken. Hele gezinnen werden zo wreed uit elkaar gerukt.
Na landing op Schiphol hoorden we een vrouw, type Goois, klagen over "de chaos op Malaga". Haar puberdochter zei stuurs: "Ik vond het wel leuk om niet naast jou te hoeven zitten!"

Nog leuker dan de vakantie zelf vind ik het thuiskomen. Wat hebben we het goed! Alles is schoon en mooi en groot ook. Je eigen bed, je eigen kussen, je eigen douche. En gratis wifi all over the place! Waarom wil een mens er überhaupt "even tussenuit"? Vanwege de zon? Ja, de zon is heerlijk, maar ondanks mijn mediterrane bloed beginnen mijn schouders al na drie dagen te prikjeuken en blaasjes te vertonen. Zonneallergie! Wat ik er ook op smeer of niet smeer, ik krijg het geheid.

De eerste keer dat ik met zonneallergie werd geconfronteerd was in Portugal, nu bijna 25 jaar geleden. Ik wist niet wat het was, maar had er vreselijk last van. Dus zat ik met een nat t-shirt aan - dat gaf enige verkoeling en dempte de jeuk - de hele tijd in de schaduw, terwijl de rest, goed geolied, heerlijk lag te knisperen in de zon. Heel zielig.
Ik raakte aan de praat met een Engelse mevrouw en zij gaf mij de tip om eens naar die Portugese meneer te gaan. "He's a doctor!", zei ze. Ze wees naar een invalide man in een rolstoel, die af en toen door zijn begeleider het water werd ingereden en dan weer in de zon te drogen werd gezet.
Ja, hij mag dan wel doktor te zijn, maar waarin? Mijn vrienden spoorden me aan om toch maar even op consult te gaan bij "The Riding Doctor". (In die dagen was de tv-serie "The Flying Doctors" heel populair.)

De volgende dag was de jeuk zo erg dat ik alle bezwaren overwon. Hij keek even naar me en schreef direct een recept voor me uit dat ik bij de plaatselijke apotheek voor een paar escudo's kon laten maken. Gewoon regelmatig goed insmeren en gewoon in zon zitten, zei die gek.
Nou, dat heb ik gedaan. Het spul gaf meteen verlichting en twee dagen later was ik van de allergie af! Een wondermiddel! Met veel dank aan The Riding Doctor!

Terug in Nederland ben ik met de tube en een restant langs verschillende doctoren en apotheken geweest. Ik wilde dat spul altijd op voorraad hebben voor de toekomst. Maar niemand wist wat het was en ze konden het ook niet maken. Één apotheker zei dat het spul in Nederland verboden was.
Ik had nog genoeg voor één allergie vrije vakantie, maar toen was het op. En sindsdien heb ik nooit meer iets gevonden dat écht hielp. Nooit meer een allergie vrije zonvakantie. Maar je kan er honderd mee worden, zou mijn moeder zeggen. Ik dus 105!

Tot slot van deze octologie nog even een paar laatste dingetjes.

Als je van vis met graten houdt of van slijmerige schaaldieren kan je aan de kust van Spanje je hart ophalen. Zo niet, dan adviseer ik een "kroketje van Edje" op te zoeken voor die vertrouwde Hollandse snackbar kwaliteit, of een flinke portemonnee mee te nemen en luxe uit te gaan eten, want lekker koken kunnen ze niet echt. Maar je kan natuurlijk ook, net als wij gaan doen, gewoon fijn naar een van de vele Griekse eilanden gaan; altijd goed!

Als kind, en eerlijk gezegd nog wel, was ik een fan van cowboyfilms. Of nou ja, fan.... Het Wilde Westen met Indianen en Gringo's en naar Mexico vluchtende bandieten. In de streek waar wij zaten, vind je dat allemaal terug, gewoon bij ons in Spanje. Plaatsjes als Santa Fé, de bouwstijl, de warmte, de taal, het landschap, alsof je in een heuse Western zit. Alsof James Stewart zo de hoek om kan komen. Alsof Eli Wallach je zo gevangen neemt en je moet wachten tot John Wayne je komt bevrijden. Preachtig!

Tip: Sangría is heel lekker, als je in Spanje bent; eenmaal hier, smaakt het nergens meer naar en blijkt het gewoon zoete waterige wijn met vruchtjes uit blik. Maar ben je in Spanje dan wordt het een soort Godendrank. Wonderlijk!

Waarom ik over de ene gebeurtenis wel kan schrijven en over een andere niet, weet ik niet. Vaak zijn het juist de kleine, lullige, niets betekende dingetjes die ik leuk vind om op te verwoorden. Daarom dus niets over Granada en Al Hambra, niets over het krokodillenpark, niets over de waterscooters etc. maar in plaats daarvan verhaaltjes over vermiste hamburgers en andere ongemakken. Daar haal je de boeken top 10 echt niet mee, vrees ik.

Koffers uitpakken gaat altijd lekker snel. De hele zooi gaat zo, hup, de was in. De stoffige flipflops heb ik in Spanje achter gelaten, als tastbare herinnering aan mijn bezoek. Mocht je ergens ooit in Spanje een verdwaalde teenslipper zien, weet je "Cocco was here!"

Salvatore Cocco