Deze column is een vervolg op de gelijknamige column uit 2016 en wederom niet geschikt voor de weekhartigen onder ons. Ook mensen met een gemankeerd gevoel voor humor kunnen nu beter niet verder lezen. Dus niet komen klagen van ik wist het niet: je bent gewaarschuwd!
Nou nou nou nou nou, wat zijn we toch sensibel geworden met z'n allen. Tjonge jonge jonge. Je kan echt niks meer doen of zeggen of je staat wel op iemands gevoelige teentjes. Nou, teentjes? Zeg maar gerust tenen, want ze zijn lang, lang, lang! Niet normaal zo lang!
Neem nou die hele vega rage. Kijk, dat iemand er voor kiest als koe te gaan leven, moet ie zelf weten. We leven in een vrij land. En er is eten in overvloed, dus kan men het zich ook veroorloven om dit soort bizarre keuzes te maken. Als je hier had moeten krabben en bijten om aan kost te komen, dan was je blij geweest met elke calorie, maar nu er altijd genoeg te eten is, heb je de luxe om voor vega te kiezen. Prima. Mooi. Leve de welvaart. Maar, waarom moet ik ook doen wat jij doet? We leven toch in een vrij land? Maar uit angst voor milieufascisten, dierennazi's en de healthguerrilla's worden ons ondertussen de meest smakeloze vegaproducten door de strot geduwd. Ik voel me soms net de gans van de fois gras. Wat moet ik met vegetarische speckjes, vegetarische kipstuckjes, vegetarische gehacktballetjes? Ze smaken allemaal naar ... smerig! Maar wee je gebeente als je er wat van zegt. Dan ben je "niet meer van deze tijd". Dan ben je een "boomer" (voor de boomers, spreek uit "boemer"). Hoezo dat? Omdat ik eet wat een mens van nature eet? Bizarro!
Vroeger, bij de patatboer, plaatste ik, zonder enige gêne, duidelijk sprekend, goed articulerend en met opgeheven hoofd, eender welke bestelling dan ook. "Gooi d'r voor mijn effe twee berelulle in en een patatje mayo! En doe der maar een huzareslaatje bij. Hier opete." Maar tegenwoordig, in de Qualitaria, bestel ik mijn frikandellen uitsluitend met gebogen hoofd en besmuikt mompelend vanachter mijn hand. De uitbater haalt deze dan een soort van stiekem ergens achter vandaan, want in de door ledlampen fel verlichte en van veel nepgroen voorziene vitrine liggen tussen de kaascroquetten en bonenburgers alleen nog maar vegadellen.
Bij ons in de wijk staat één keer in de week een patatkraam met een ouderwetsch assortiment. Alleen de patat is er vegetarisch. En de gesnipperde ui uiteraard. Hij heeft nog echte mayo en ballen uit eigen keuken. Je krijgt de friet in een degelijke plastic bak, niet in zo'n sneu andijvieblad. En op de toonbank staat een pot met dikke plakken leverworst in het zuur. Heerlijk. Maar dat zal niet lang meer duren, vrees ik. Hij staat namelijk op de parkeerplaats, tegenover de basisschool. Er is vast al een actieve regelmoeder bezig andere ouders onder druk te zetten. Kunnen we daar niets eens wat tegen doen? Tegen die regelmoeders?
Oh, en de Chinees, daar durf ik al helemaal niet meer heen. Niet om af te halen in ieder geval. Ja, ik vind het nog steeds heerlijk hoor, daar niet van, maar ja ... je bestelling wordt, als het klaar is, wel altijd hard door de zaak geroepen. "Nummel vielendettig met witte lijst!" Want het feit dat Aziaten moeite hebben met het uitspreken van de "r" is blijkbaar ineens hartstikke beledigend en stigmatiserend. Tja, en om dan die man te dwingen zichzelf voor gek te zetten, ten overstaan van alle andere wachtenden, dat wil ik niet op mijn geweten hebben. En nee, ik hoef er geen sambal bij.
Ik wilde laatst iets hebben om een mooie grote foto in op te hangen en de lijstenmaker vroeg mij welke kleur het moest zijn. Ik durfde toen toch werkelijk waar niet te zeggen dat ik "witte lijst" wenste. Zover is het al met me!
En wat dacht je dan van de armoede in Nederland? Dat is toch vreselijk. Veel mensen, zo berichtte ons onlangs de pers, leven op of onder het bestaansminimum. Dat is toch vreselijk. En niet veel later las ik, dat in de Randstad 1 op de 4 kinderen opgroeit in armoede. Dat is toch vreselijk. Maar ... wat wij in Nederland "bestaansminimum" noemen, wordt door het grootse deel van de mensen op deze wereld toch echt gezien als "schathemeltjesrijk". Hoe zit dat dan met die armoede bij ons? Even een rekenvoorbeeld.
Stel je woont als alleenstaande ouder met twee kinderen van 6 en 4 in een klein huur appartementje en je werkt niet. Nooit gedaan ook, want ja, dat deden je ouders ook niet. Een mooie familietraditie. Je krijgt dan een uitkering van 1200 euro. Ja, da's geen vetpot natuurlijk, zeker als je dan ook nog geld nodig hebt voor je roken en de verzorging van twee uit de kluiten gewassen vechthonden. Want ja, de helft van alle mensen met een lager dan modaal inkomen, zo wijst onderzoek uit, hebben een of meer huisdieren en zijn blijven roken. Jaha, dan is het inderdaad best lastig om dan ook nog je kinderen met ontbijt naar school te sturen. En van dat soort stress ga je dan weer meer roken en drinken. Zo kom je in die vieze cirkel terecht. Ja toch? Kan je niks aan doen toch?
Eh nee, wacht even, ik vergeet nog te vertellen, dat je in zo'n situatie wel kan rekenen op nog zo'n 800 euro extra aan toeslagen. Huurtoeslag, zorgtoeslag, kindertoeslag, dat soort dingen. Dus bij elkaar spreek je dan over een totaal inkomen 2000 euro per maand. Netto! Dat is wat we in Nederland dus het bestaansminimum noemen. 2000 euro netto voor een eenoudergezin met twee kinderen.
Maar ja, er is echt wel een groeiend verschil tussen de wat rijkste rijken hebben en wat de gemiddelde Nederlander heeft. Dat scheelt miljoenen. Maar hoe erg is dat nu echt? Even een rekenvoorbeeld.
Stel dat je een taart moet delen met 10 personen. Nou, dan snij je de taart in 10 gelijke stukken. Ja toch? Maar vervolgens geef je 7 van die stukken taart maar aan 1 persoon. Die andere 9 mensen moeten het dan doen met de 3 overgebleven stukken taart. Ja, da's inderdaad niet eerlijk. En dat is dus precies hoe in Nederland de welvaart is verdeeld. De rijkste 10% bezit 70% van ons totale vermogen. Niet eerlijk, zou je kunnen denken.
Maar ... die Nederlandse taart, is geen gewone taart. We zijn namelijk een heel rijk land. Die taart die we moeten verdelen, die weegt wel 20 kilo! Dus die ene persoon die 7 stukken taart krijgt, krijgt dat nooit op! Dat klopt. Maar die 9 mensen die de overgebleven drie stukken moeten verdelen, krijgen ondanks alles, toch nog altijd een flink stuk taart, namelijk meer dan een halve kilo taart per persoon. Da's toch nog best een flinke hap? Ja, het is minder dan die ene heeft gekregen, maar op zich, als je niet naar die ander kijkt, krijg je toch nog meer dan voldoende taart? Wat is dan eigenlijk precies het probleem? Je hebt toch taart? Meer dan een halve kilo taart is toch niet nodig om gezellig een verjaardag te kunnen vieren? Of is het toch voornamelijk afgunst en jaloezie? Niet zulke mooie eigenschappen, wel?
Maar dan moet je wel weten, dat de oversterfte door griep wordt gemeten over een periode van 18 weken, terwijl de oversterfte door de coronings is gemeten over een periode van slechts 7 weken! Da's dus meer dan de helft korter. Bovendien, golden er in 2020 al meteen strenge maatregelen. In 2017/2018 schudden we nog gewoon handen, werkten we op een kluitje op een slecht geventileerd kantoor, konden we ongelimiteerd knuffelen, gingen we zo vaak en met zoveel naar oma als we wilden, kropen we met Kerstmis, Pasen en Ramadan gezellig allemaal bij elkaar, schreeuwden we met tienduizenden tegelijk in stadions en op feesten. Dat deden we in 2020 dus allemaal niet meer. Hadden we ons toen niet aan die beperkende maatregelen gehouden, waren de coroningscijfers veel en veel hoger uitgevallen. En het bewijs daarvoor zie je in landen als India en Brazilië. Daar kunnen de ziekenhuizen en de uitvaartondernemers de tsunami van coroningspatiënten en -doden niet meer aan.
Inmiddels weten we ook dat de sterftekans door de coronings zo'n 10 keer hoger ligt dan bij een griep. En zelfs na milde klachten hebben mensen soms nog maanden lang last van vermoeidheid en concentratieverlies. Dat heb je na een griepje echt niet! Hoe kan je dan met droge ogen nog beweren dat het slechts een griepje is?
Toen ik dit enige tijd terug ook op sociale media plaatste, reageerde ene scoebiedoe36 met: "jij bent een schaapje jij geloofd kutrutte de kanker wetenschappers en de linksemedia ik denk zelf na"
Tja, ik vraag me dan toch af, waarmee? Waarmee denkt deze scoebiedoe36 dan zelf na? Er is mijns inziens immers geen sprake van een normaal functionerend brein. Toch?
Nou ben ik niet bang uitgevallen, maar types als scoebiedoe36 baren mij toch in toenemende mate zorgen. Heel social media zit er vol mee. En het worden er steeds meer. Ze vermenigvuldigen zich blijkbaar zonder geslachtsgemeenschap. Dwars door de firewall heen. Een unicum in de biologie! Daar zouden ze eens onderzoek naar moeten doen, in plaats van in de regenwouden van Verweggistan op zoek te gaan naar het zoveelste nog niet eerder ontdekte insect. Ik zeg, eigen insecten eerst! ;)
Groetjes, Salvatore