Translate

02 juni 2017

dierenliefde

Facebook word overspoeld met dierenfoto's en -video's. En wat ze ook doen, iedereen liked het en reageert met "Ah, wat lief!", "Schattig!" of "Addorrabel!" (als de schrijver noch het Engels, noch het Nederlands beheerst). Zelfs als een kat het hele bankstel uit elkaar heeft geplozen, vinden mensen het nog schattig. Op Facebook kunnen dieren blijkbaar niks fout doen.

Ik zag laatst de aankondiging voor weer een dierenfilmpje met de tekst "Deze olifant stond 3 weken op dezelfde plek. Zie waarom.". Tja, ik word dan toch nieuwsgierig. En ik weet dat het er daarom zo staat, om mensen nieuwsgierig te maken, maar ja, ik laat me er dan toch toe verleiden. Dus klik ik! Zie ik een filmpje met wat vage beelden van een opvangcentrum voor oude olifanten in de VS. Ik hoor de verteller zeggen dat deze dieren hier elkaar opzoeken en zie beelden van twee wandelende olifanten. Uit de beelden haal ik niet dat dit vrienden voor het leven zijn, maar de verteller beweert van wel. Dan zegt de verteller dat er 1 olifant is met wel een heel bijzondere vriend, en we zien beelden van een wandelende olifant met naast zich een hond. Uit de beelden haal ik wederom niet dat hier sprake is van een diepe vriendschap, maar de verteller zegt het, dus dat nemen we dan maar aan. Dan wordt de muziek droevig. Want wat gebeurde er, zo laat de verteller ons weten, de hond moest worden geopereerd vanwege rug problemen. Dan zegt de verteller dat de olifant drie weken bij het hek op haar vriendje heeft staan wachten. En op het beeld zien we een olifant bij een hek staan, die haar slurf er doorheen steekt. Of het dezelfde olifant is die net naast die hond liep, kan ik niet zien. Ook kan ik niet checken of ze naar "haar vriend" verlangt of misschien die vervelende verzorger, die net buiten beeld is, wil grijpen om hem te wurgen. Ik weet het niet. Maar, zo beweert de verteller, na drie weken werden de vrienden weer herenigt en ze waren superblij. De muziek is weer vrolijk en weer zien we dan beelden van een wandelende olifant met daarnaast de hond. Einde filmpje.

Ik was natuurlijk uitermate teleurgesteld. Ik voelde me misleid, verraden en bedrogen. Uit de vertoonde beelden zou ik nooit dat verhaal hebben kunnen halen. Het was de verteller die het verhaal maakte. Maar bij diezelfde beelden had ook een heel ander verhaal verteld kunnen worden. Bijvoorbeeld het verhaal van de dappere hond. De dappere hond die er voor zorgde dat de luie olifant toch nog wat beweging kreeg, door net als een herdershond, de olifant door de wei te jagen. Maar getergd stapte de olifant bovenop de hond waardoor die een tijdje uit de running was. En weer stond de luie olifant alleen maar bij het hek te wachten op eten. Gelukkig herstelde de hond snel en dapper als hij was, nam hij zijn oude taak weer op om de luie olifant in beweging te krijgen.

Maar ik was de enige die er zo over dacht. De ene na de andere like kwam binnen. "Ja," reageerde iemand: "Dierenliefde is onvoorwaardelijk. Daar kunnen mensen nog wat van leren." Dus reageerde ik daar op met: "Nou, als het hier was gegaan over een wolf en een schaap, was het verhaal anders afgelopen!" Iemand anders schreef: "Daarom spreken we van mensendom en dierenrijk!" Ik moest 'm wel 3 keer lezen om hem te begrijpen. Het ging om mensenDOM en dierenRIJK. Nou, die heb ik toen maar even een lesje biologie gegeven, over dat er ook dieren zijn die andere dieren levend en met huid en haar opvreten. Wat een rijkdom, om zo aan je eind te komen!

Eerlijk gezegd begrijp ik de "dierenvrienden" niet, die moeten lachen als een kat met een komkommer de stuipen op het lijf wordt gejaagd, zodat ie zich zowat te pletter loopt tegen de muur. Ik begrijp niet de schattigheid van een doorgefokte Franse bulldog die zo ongelukkig loopt dat ie van de bank afvalt. Ik begrijp niet waarom mensen een like uitdelen als een debiele hond met zijn hoofd vast in een emmer rondjes loopt en overal tegenaan botst. Ik snap niet dat je "ah, wat lief" schrijft bij een filmpje waarin een baby naast een kwijlende rottweiler wordt gelegd die de baby met 1 hap voor altijd zou kunnen doden. (Rottweilers hebben een enorme bijtkracht en zijn wereldwijd verantwoordelijk voor bijna de helft van alle dodelijk bijtincidenten.) De meest gehoorde uiting van dierenliefhebbers is dan ook "dat doet ie anders nooit"! Maar het is wel een dier, mensen! Met tanden! En sterke kaken! De hond is dan ook het gevaarlijkste dier dat we hier in Nederland hebben. Jaarlijks worden er 150.000 mensen door een hond gebeten! Ook overlijden er hier jaarlijks 1 of 2 mensen aan de gevolgen van zo'n beet. En dat terwijl de als gevaarlijk te boek staande giftige adder ergens in de jaren vijftig van de vorige eeuw zijn laatste slachtoffer maakte. Zelfs wereldwijd staat de hond op de derde plaats als een van de gevaarlijkste dieren op aarde! (De haai, de krokodil, de leeuw en het nijlpaard, staan allemaal lager!) En daar leg je dan je baby naast? Ik begrijp nu ineens hoe die 150.000 bijtincidenten tot stand komen. Door de onmetelijke domheid van mensen.

Oh, ik zal nu best wat lange teentje zeer gedaan hebben. Maar dat liefde voor dieren ook verstandig kan, bewees de man die ik met een schattig lief hondje door het winkelcentrum zag lopen. Het schattige hondje trok kinderen aan als suikerstroop vliegen. Toen ze het beestje wilde aaien en de man vroegen "bijt ie?", zei de man "jazeker, hij heeft die tanden niet voor niets."  En teleurgesteld, maar nog volledig in tact en een les wijzer, dropen de kinderen af. Hij zag mij kijken en zei: "Ja, hij heeft nog nooit een vlieg kwaad gedaan hoor, maar je weet het toch nooit. Ik zou het mezelf nooit vergeven als ie per ongeluk zijn scherpe tandjes in zo'n kinderhandje zou zetten."

Groetjes, Salvatore