@lalalalinder: Vroeger zei men 'Oh wat leuk dat je in de krant staat, ik ga hem kopen'. Nu klagen mensen dat je een linkje stuurt dat €0,29 kost.
Deze tweet kwam ik tegen door een retweet van iemand die ik volg. Via via dus. En op Twitter uiteraard. Een van de vele nieuwe mogelijkheden om met elkaar te communiceren. Nou ja, communiceren; het medium heeft natuurlijk zo zijn beperkingen. Als je gewoon echt met elkaar praat - in real life om het maar eens in goed Nederlands te zeggen - dan zie je iemands gezichtsuitdrukking, zijn houding en gebaren en je hoort de intonatie en modulatie van de stem. Daar kan geen emoticon of smiley tegenop! Nee, bij Twitter moet je het vooral hebben van "het woord". Bovendien moet je zeer efficiënt formuleren, want je hebt maar plaats voor maximaal 140 tekens, inclusief spaties en alles! Kortom, er is feitelijk en letterlijk geen enkele ruimte tot nuancering. Terwijl woorden in een echt gesprek, juist door het non-verbale deel, soms een andere, zelfs tegenovergestelde betekenis kunnen krijgen, kan dat met enkel geprinte tekst helemaal verkeerd overkomen.
Maar twitteren heeft ook voordelen natuurlijk. Zo is het medium zeer geschikt om een breed publiek te bereiken. Door retweets van je volgers kan je in principe de hele wereld over gaan. Zo kan je in theorie meer mensen bereiken dan met enig ander oud medium.
En, vroeger, als je in de kroeg stond bijvoorbeeld, kon het zijn dat iemand je vertelde dat Piet had gehoord van Petra, dat Pim dit of dat had gezegd over Paco. Omdat je de informatie via via kreeg, kon je er eigenlijk nooit zeker van zijn of het wel klopte. Door de mondelinge overlevering kon de informatie danig zijn veranderd of ingekleurd. Met een retweet overkomt je zoiets niet. Je krijgt een retweet wel via via, maar het is wel altijd precies de tekst die een ander schreef. Alleen, ja, je mist dan nog de context. Maar, geen nood, op Twitter kan je de link van de retweet volgen en precies zien wat eraan vooraf ging. Da's dan wel weer mooi. Extra mooi is, dat je er ook rechtstreeks op kan reageren. Je hoeft die persoon niet eens te kennen of te volgen. Binnen de beschikbare 140 tekens per tweet kan je eruit gooien wat je wil en naar wie je wil en wel meteen!
In het echte leven gaat dat heel anders. Stel dat ik die Pim uit het voorbeeld van hiervoor in het echte leven van repliek wil dienen op wat hij over Paco heeft gezegd, dan moet ik hem toch eerst zelf opzoeken. Vervolgens moet ik vragen of het klopt dat hij dit of dat heeft gezegd over Paco. Hij zal vragen hoe ik daar nou bij kom en ik moet uitleggen dat Piet mij vertelde dat hij van Petra had gehoord dat hij, Pim, dit of dat over Paco had gezegd. Dan kan Pim zeggen dat dit helemaal niet waar is en helemaal uit zijn verband is gerukt, en dan wordt het voor mij nog een hele toer om ooit de waarheid te achterhalen. Op Twitter heb je daar dus allemaal geen last van. Heerlijk! Of toch niet?
Als ik vroeger in de krant stond, kocht ik een aantal exemplaren en gaf die aan mensen die echt in mij en mijn doen en laten geïnteresseerd waren. Andere bekenden riepen: "Oh wat leuk dat je in de krant staat, ik ga hem kopen!", maar dat was natuurlijk obligaat en geheel vrijblijvend. Nooit zou ik weten of ze die krant ooit echt zelf kochten of het artikel bij mijn ouders, zus, nicht of neefje hadden gelezen of in de krant van de buren of in de bibliotheek of gewoon helemaal niet. Ook niet belangrijk. Het deed er ook helemaal niet toe. Het had allemaal iets vrijblijvends en niet dwingends.
Het wordt toch anders als je een link op Twitter plaatst. Dan bereik je niet alleen je familie, vrienden en kennissen, maar via hen ook anderen. Mensen die zij kennen, maar die jij zelf totaal niet kent. En via hen weer mensen die nog verder van je weg staan. Zoals gezegd, in theorie kan zo'n linkje de hele wereld overgaan.
Als zo'n totale onbekende nu op zo'n link klikt en er dan 29 eurocent voor moet betalen, is het niet zo gek dat zo iemand denkt: "Ja da's lekker, ik ken die gozer niet eens, waarom zou ik daar dan eerst lid voor moeten worden van zo'n site en dan ook nog eens €0,29 betalen. Dat ga ik niet doen!" En dat begrijp ik! En van al die mensen zijn er ook een paar die hun gedachten direct in woorden omzetten en gelijk op reply tikken. Op Twitter kan dat. In het echte leven niet, maar op Twitter wel. Dus logisch dat ik dan van totaal onbekende mensen reacties krijg als: "Is het niet gratis.", "Verdien je hieraan of zo?", "En jij denkt dat ik hiervoor ga betalen?". Ik begrijp dat wel. @lalalalinder blijkbaar niet. Maar ja, leg dit dan maar eens uit in 140 tekens.
Salvatore Cocco