tegendraads

Hoe positief iets ook is, als het me wordt opgedrongen, hoeft het voor mij niet meer. Dan word ik tegendraads, gaan de hakken in het zand, gooi ik de kont tegen de krib en taai ik af. Toedeledoki! Ja, het is misschien niet altijd slim, maar het gebeurt gewoon. Ik kan er niks aan doen. Zo ben ik nou eenmaal. Dat ik er niks aan kan doen omdat ik nu eenmaal zo ben, is natuurlijk volslagen onzin. De enige die er überhaupt wat aan zou kunnen doen, dat ben ik zelf. Maar je hoort het mensen wel vaker zeggen, dat ze er niks aan kunnen doen omdat ze nu eenmaal zo zijn. Terwijl het juist heel gemakkelijk is om je gedrag te veranderen. Ja! Als ik onder schot wordt gehouden, ga ik immers heus niet bij de hand lopen doen.
"Handen omhoog!"
"Doe lekker zelf je handen omhoog."
Heus, onder dit soort omstandigheden pas ik mijn gedrag echt zonder problemen aan. Net zo makkelijk. Dus ik ben eigenlijk alleen tegendraads als ik het me kan veroorloven om tegendraads te zijn, en dat is dus nog best vaak, want in dit vrije Nederland, waar de gezagsverhoudingen geheel zijn vervallen en we allemaal gelijk zijn, kan feitelijk iedereen het zich veroorloven niet mee te doen en tegendraads te zijn.

Als ik een uitnodiging krijg voor de bruiloft van mijn beste vriend en er wordt gevraagd om helemaal in het wit te komen, ben ik waarschijnlijk de enige in een grijs pak.
Als op een training wordt gevraagd om met de ogen dicht op de grond te gaan liggen omdat we samen een "virtuele reis" gaan maken, ben ik de enige die rechtop blijf zitten met de ogen open. Ik ben toch niet gek! Bovendien hou ik niet van reizen.
Als je overal hoort dat vlees eten echt niet meer kan, of het nou in het belang is van dierenwelzijn of klimaatverandering, dan neem ik nog een stukkie extra.
Als op de sportschool de instructeur me wil motiveren door "Je kan het!" te roepen, bewijs ik zijn ongelijk door per direct te stoppen en het lidmaatschap op te zeggen. Ik zeg, succes!
Is dat tegendraads of is dat tegendraads?


Maar soms waai ik ook gewoon met de wind mee en go ik with the flow. Mijn rebellie is niet principieel, maar gewoon geen zin. En het is heerlijk om ergens geen zin in te hebben en het dan ook niet te doen. Ik moet al zoveel. De wekker zetten, opstaan, scheren, tanden poetsen, douchen, netjes aankleden, op tijd wegrijden, werken, boodschappen doen, eten maken, Netflix kijken of op bezoek gaan of bezoek ontvangen, op tijd naar bed toe, slapen.... En dat 5 dagen per week, nu al bijna 40 jaar lang. (Vervang Netflix door TV voor de eerste 38 jaar.) Dan nog al die klusjes, schapje hier, schilderijtje daar, kastje verzetten, snoertje langer maken, kastje terug zetten, snoertje korter maken, vuilnis buiten zetten, onkruid wieden, snoeien, grasmaaien, stenen schrobben enz. enz. Wat moet een mens toch veel. Nou ja, moet? Ook dat is een keuze natuurlijk. Ik kan er ook voor kiezen om als kluizenaar in een hutje op de hei te gaan wonen. Da's op zich ook al best tegendraads. Maar toch doe ik dat niet, want tegendraads zijn is eigenlijk alleen maar leuk als er op z'n minst één iemand is, die het waarneemt en zich eraan ergert. Tegendraads zijn zonder dat het gezien wordt, is geen bal aan.

Dus, ik ben wel tegendraads maar alleen als:
- er minstens één mens is die zich dan aan mij stoort;
- ik er de puf voor heb;
- als het zich niet tegen mij keert.
Hoe rebels is dat?!

Gr. Salvatore