Translate

05 november 2017

e-terreur

Je mag er 50, maar ik rijd er nooit harder dan hooguit 40. De rotonde die er ligt, is er namelijk een van het type dat de snelheid er flink uit haalt. Bovendien staat in het midden een afzichtelijk lomp object van staal en beton dat iedere keer weer mijn aandacht opeist. Wat is het? Wat betekent het?

Die dag reed ik hooguit 35. Bij het naderen van de rotonde remde ik zelfs nog iets en keek goed om mij heen. Links zag ik, ver weg nog, een oude vrouw op een fiets, maar verder niemand. Dus liet ik mijn auto rustig de rotonde op rollen. Juist op dat moment, schoot de oude vrouw op haar fiets met hoge snelheid voor mij langs. Ik moest vol in de ankers. En weg was ze alweer met haar e-bike! Op mijn netvlies gloeide nog een echo van haar boze blik.

Wat een verraderlijk krengen zijn dat zeg! Oude vrouwen. Ja, op e-bikes dan. Oude vrouwen op e-bikes. Ze zien er zo onschuldig uit, maar het zijn gevreesde snelheidsduivels en onverbeterlijke wegmisbruikers. Erger nog dan tieners met opgevoerde snorscooters, terroriseren zij voet- en fietspaden. Waar auto's keurig stoppen, rijden zij op zebrapaden overstekende voetgangers zonder pardon van de sokken. Vaak ook nog onder luid gebel, daarmee zeggend "aan de kant, lelijke ondergeschikte, ik ben er". Zij razen als een wervelwind door het voetgangersdomein. Rollatorhouders weten vaak niet eens wat hen zo heeft doen wankelen. Zij herinneren zich alleen een vage streep en veel wind. O ja, en een bel.
En ze komen van alle kanten. Rijden op volle snelheid, aan de verkeerde kant van de weg, tegen alle fietsend verkeer in. Want hoog gezeten op hun e-bike, gelden voor hen geheel andere regels. De ruimte komt hen toe; zij zijn heersers in het verkeer. Beschermd door de wet.

Hoe anders was dat nog maar vijf jaar geleden. Toen vroeg je je nog af hoe het kon dat iemand die zo langzaam fietste nog rechtop bleef staan. In de tijd dat zij overstaken, had een heel peloton kunnen passeren, een circusoptocht en een militaire colonne. Dát waren nog eens tijden! Helaas, ligt dat ver achter ons. Wij, verstandige weggebruikers, automobilisten die duidelijk laten weten wat we gaan doen en die knipperen als we afslaan, wij, wij zullen ons moeten realiseren dat, als wij niets doen, deze militante groep e-bikers ons eens zo prettige verkeersleven voor altijd zal vergallen. Vergeleken met hen zijn de beruchte motorclubs slechts gezellige sjoelverenigingen. Willen wij ooit weer allen prettig van de weg gebruik kunnen maken, zullen wij uit onze gemakkelijke voorstoelen moeten komen. Daarom zeg ik: Nette weggebruikers aller landen, verenigt U! Roep deze e-terreur van ouwe vrouwen een halt toe! Kom uit uw voorstoel en strijd, strijd voor een begaanbare weg en betrouwbaar verkeer. Stop de e-terreur!

Groetjes,
Salvatore