Translate

22 april 2017

wacht eens even, wacht eens even....

Als ik ergens een hekel aan heb, dan is het wel wachten. O, wat vind ik dat erg, wachten. Zo zonde van je kostbare tijd. Je loopt, als je geluk hebt, maar een 30.000 dagen op deze aardkloot rond. Echt lang is dat niet. En van die paar dagen lig je er sowieso al zo'n 10.000 met de ogen dicht te wachten op de dag. Slapen noemen we dat. Het is echter niets anders dan stil liggen wachten tot je weer aan de gang mag. Niets is dan ook fijner dan het geluid van de wekker. Het nachtelijke wachten is voorbij en de dag kan eindelijk beginnen.
Ja, zeggen mensen vaak, dan blijf je toch op als je zo'n hekel aan slapen hebt! Maar dat is echt een hele domme opmerking, het spijt me dat ik het zeg. Je kan 's nachts immers niks doen! Je kan 's nachts niet gaan lopen gras maaien of hout hakken. En hoewel de meeste mensen het fijn vinden om iets cadeau te krijgen, het weggeven van een nachtelijke drumsolo wordt over het algemeen niet erg op prijs gesteld. Zelfs zoiets simpels als het in elkaar timmeren van een IKEA-kast zal moeten wachten tot de haan drie keer gekraaid heeft. Dus wakker blijven is geen optie, je moet toch wachten op de dag.

Wachten, ik heb er een broertje dood aan. Dat is dan ook de belangrijkste reden dat ik het OV mijdt als de pest. Allereerst moet ik tien minuten lopen naar de dichtstbijzijnde bushalte. Was ik thuis direct in de auto gestapt, had ik in die tijd al een kwart van mijn woonwerkafstand kunnen afleggen, droog, warm en genietend van mijn eigen muziek. Maar in plaats daarvan loop ik in de kille ochtendmiezer naar de bushalte. Daar aangekomen moet ik wachten. Wachten tot de bus komt, als ie komt, want er valt ook nog weleens een busje uit en dan moet je nóg langer wachten. Om de aansluitende trein te pakken moet je weer wachten. En aangekomen op de plaats van bestemming, moet je wachten op de bus die je naar de uitstaphalte brengt, waarvandaan je nog 10 minuten moet lopen naar je werk. En tijdens de hele reis stoppen bus en trein veelvuldig, en moeten alle reizigers wachten tot er oude zijn uit- en nieuwe zijn ingestapt. Al dat wachten levert me een leefverlies op van minimaal 40 minuten per werkdag! Opgeteld, is dat op een mensenleven nog weer 300 extra wachtdagen erbij!

Wachten tot het water uit de kraan heet is, wachten tot het water uit de kraan koud is, wachten tot de grote boodschap is verdwenen, wachten bij de kassa, wachten bij de poortjes van Schiphol, wachten in de rij voor het buffet, wachten bij de dokter, wachten bij de tandarts, wachten tot je vrouw ook klaar is om te vertrekken, wachten, wachten, wachten, wachten! Het leven bestaat uit wachten! In overvolle bus of trein, wachten tot er een plekje vrij is. Wachten tot je bestelling van AliExpress wordt afgeleverd. Wachten op de ober. Wachten tot het graszaad kiemt. Wachten op een appje terug. Wachten tot de zon doorbreekt. Het hele leven bestaat uit wachten, wachten, wachten! Wachten tot je een ons weegt. Helaas zit ik ook daar nog steeds op te wachten, dat ik afval van al dat wachten, zoals door het gezegde wordt beloofd, maar zelfs dat lukt niet. Wachten, er komt geen einde aan!

Ik denk dat je als lezer van dit stukje inmiddels niet kan wachten tot het afgelopen is. Wat een gezeur weer om niks, hoor ik je denken. Nou, je wordt op je wenken bediend hoor. Wacht maar! Salut!

Salvatore
22 april 2017