Maar goed, dan houd ik me maar vast aan de gedachte, dat iedereen wel iets heeft dat hij of zij niet goed verdraagt. Ik bedoel, ik mag dan tranen in mijn ogen krijgen van bepaalde muziek, er zijn ook mensen die zwellen helemaal op van een pinda! Heftig! Dat heeft ook niet echt nut. Mijn emotiecontrolesysteem werkt dan misschien wat minder goed, maar hun hele immuunsysteem is naar de klote. Da's wel een stuk beroerder. Het heeft wel een naam, en dat heeft mijn aandoening dan weer niet. Da's wel jammer, want daarmee wordt mijn aandoening eigenlijk niet echt als aandoening erkent. Ik zal er eens over nadenken, maar misschien moet ik daarom wel in de slachtofferrol kruipen. Ik heb tenslotte ook recht op erkenning! Maar een traan, is natuurlijk niets vergeleken met rode uitslag over je hele lichaam, of een dichtslaande keel, waardoor je amper kan ademen. Nee, een allergie is echt vele erger, dan mijn emotionele incontinentie. Maar ... er iets wel iets opmerkelijks aan de hand met al die allergieën. Iets wat eigenlijk niet past bij deze tijd, waardoor het hebben van een allergie nog ongemakkelijker wordt. Wat is namelijk het geval....Simpel gezegd, is een allergie een reactie van het immuunsysteem op lichaamsvreemde stoffen. Die stoffen zijn op zich helemaal niet schadelijk, zoals bijvoorbeeld stuifmeelkorrels. Als iemand in contact komt met zo'n stofje, via de huid of via de luchtwegen of via voedsel, probeert een op hol geslagen immuunsysteem als een dolle die stof onschadelijk te maken en reageert daarbij vaak volslagen overdreven. Je krijgt rode vlekken of je stikt of iets daartussen in. Hoe dan ook, de reactie van je immuunsysteem op dat stofje is nergens voor nodig en compleet zinloos. Je hebt dus geen last van de stof zelf, maar van de achterlijke reactie van je eigen immuunsysteem, dat volslagen de weg kwijt is.
Wat wil nu het geval, zo'n allergische reactie komt vooral door stofjes van plantaardige oorsprong. Mensen met een vleesallergie zijn zeldzaam. Bovendien wordt zo'n vleesallergie vaak veroorzaakt door invloeden van buitenaf. Zo is er een virus dat, indien je dat bij je draagt, een allergische reactie kan veroorzaken bij het eten van rood vlees. Het komt dus wel voor, maar toch zijn er in onze westerse wereld meer mensen met een allergie voor bijvoorbeeld soja dan mensen met een allergie voor bijvoorbeeld koemelk. En zo'n koemelkallergie komt vooral bij kinderen voor, die er uiteindelijk ook vaak overheen groeien. Bij volwassenen worden allergieën in meer dan 90% van de gevallen veroorzaakt door stofjes afkomstig van planten. De meest bekende is natuurlijk de zogenaamde hooikoorts. Maar ook de pinda- en noten-allergie is alom bekend. Wat te denken van mensen die een rode uitslag krijgen van het eten van aardbeien of appels of chocolade. Ja, je zal het maar hebben. Dat is echt niet leuk. En het is extra vervelend als je om je heen steeds hoort verklaren dat je geen vlees meer mag eten. Met een notenallergie is gezond en natuurlijk vegetarisch eten onmogelijk geworden. Ja, planten brengen ons weliswaar veel goeds, maar kunnen ook, veel vaker dan vlees, voor veel ellende zorgen.
In ons taalgebied wordt het begrip "allergie" echter ook weleens heel anders gebruikt. Mensen zeggen bijvoorbeeld allergisch te zijn voor andere mensen. Iemand praat dan bijvoorbeeld heel lijzig of komt nooit tot een punt. Dat irriteert ze. Het heeft echter met hun immuunsysteem niets van doen, eerder met hun karakter, want ze kunnen het gedrag van de ander gewoon niet negeren en "moeten" zich er wel aan ergeren. Ik herken dat wel, want ik heb zelf ook ooit gehad. Ik hoefde de stem van die bepaalde persoon maar te horen, bijvoorbeeld in de verte op de gang, of ik voelde de ergernis al groeien. Ik werd er zelfs licht agressief van. Ik moest me dan uit de voeten maken om te voorkomen dat ik aan mijn impulsen zou toegeven. Ik had er nauwelijks controle over en dat vond ik weliswaar heel zwak van mijzelf, toch kon ik er bitter weinig tegen doen. Ik moest het contact vermijden, en daarmee had het inderdaad veel weg van een allergie. Ik kom hier later nog op terug. Even geduld aub.
Hoewel velen zeggen het graag anders te zien, worden meisjes door hun moeders nog steeds als meisjes opgevoed. Het zou goed zijn voor die meisjes als ze door hun vader zouden worden opgevoed, maar ja, die krijgt daarvoor geen kans, want de meeste moeders geven de opvoeding nu eenmaal niet graag uit handen. Je kan het wel anders willen, maar het zal nog generaties duren eer de menselijke natuur ondergeschikt is gemaakt aan de rede. Dus worden (de meeste) meisjes nog altijd als meisjes opgevoed door (voornamelijk) meisjes. Dat het niet sneller anders wordt, ligt daarmee dus vooral aan de meisjes zelf. Ik heb een allergie ontwikkelt tegen meisjes die mannen hier de schuld van geven. Zij vinden, zonder een logisch argument, dat de verandering van de man moet komen. De man moet meer in het huishouden doen, meer aan de opvoeding doen, minder gaan werken en vrouwen meer kans geven in topfuncties. Toch gek dat je ze nooit hoort zeggen dat mannen hun baantjes in het rioleringswezen, de stratenmakerij en het huizenbouwgebeuren moeten opgeven voor vrouwen. Nee, alleen de mooie baantjes willen ze bekleden. Baantjes die overigens ook voor de meeste mannen totaal onbereikbaar zijn. Maar goed, ik heb dus een allergie opgebouwd tegen dit soort types. Ik kan er niet tegen. Ik krijg er spreekwoordelijk jeuk van.
Nog erger wordt het als niet vrouwen, maar mannen beweren dat mannen schuld hebben aan de achterblijvende ontwikkeling van de vrouw. Wat voor landverraaiers zijn dat zeg? Je valt je eigen soort toch niet af? Wat is deze?
Ik maak me niet populair met dit soort opmerkingen. Daar ben ik me terdege van bewust. Maar kom dan eens met een goed argument waarom het anders zou zijn. Ik heb het nog nooit iemand horen uitleggen op een manier waarvan ik dacht: "Kijk, nou snap ik waar de fout in mijn redenering zit." Ja, er zijn er die dan leuk willen zijn en zeggen: "De fout in jouw redenering, dat ben jij zelf." Dat brengt me dan bij een al eerder door mij getrokken en beschreven conclusie dat (de meeste) vrouwen ook geen humor hebben. Lees voor een nog altijd niet afgeschoten onderbouwing van deze conclusie een eerdere verhandeling over dit onderwerp. Eveneens van mijn hand.
Dus wat heb ik nou allemaal bedoeld met dit schrijfsel? Nou, dat ik door ouderdom emotioneel weliswaar een watje ben geworden, maar zeker niet milder. Dat toon ik aan door indirect mijn allergie tegen het vrouwenquotum uit te spreken, nadat ik eerst heb uitgelegd wat een allergie is. En passant, deel ik een sneer uit naar planten, om vervolgens nog maar eens extra te benadrukken dat ik wel ouder, maar niet milder ben geworden. Dus dat. Maar verder heeft het allemaal geen betekenis en ligt het feitelijk ook niet zo zwart-wit als ik hier wil doen geloven. En daarmee kom ik weer terug bij het begin, namelijk dat ik achteraf toch eigenlijk best wel een zacht ei geworden ben.
Hele fijne dag nog allemaal.
Groetjes, Salvatore