I luv Holland

De geschiedenis van Nederland is toch eigenlijk best bijzonder. En het is, goed beschouwd, best een raar stukkie land, zo aan de woeste Noordzee, overal met water volgelopen gaten, en twee grote rivieren die het land zowel van oost naar west als van zuid naar noord doorklieven. Maar toch is het altijd populair geweest. Ja, er is vruchtbare kleigrond, altijd vers drinkwater bij de hand en mooi vlak, waardoor je al van verre vervelende families kunt zien aankomen, zodat je je tijdig achter de bank kan verschansen.

Door opgravingen in met name Gelderland weten we dat al meer dan zevenduizend jaar geleden om dit gebied werd gestreden. Iedereen wilde er wonen. Geen wonder dat toen de Bataven in uitgeholde boomstammen de Rijn afzakten ze in de Betuwe direct aan land zijn gegaan. Dat moet er toen ook prachtig uit hebben gezien, met al die bloeiende fruitbomen en Flipje met de handen in de zij.

Een zeldzame foto van een Romein die uitkijkt over de Betuwe.

Maar goed, niet lang na de Bataven kwamen ook de Romeinen deze kant op. Die vestigden zich bij Nijmegen. De slimmerds. Die hadden toen al door dat je geen brug te ver moest gaan. De Bataven konden goed met de Romeinen opschieten. Ja, die Bataven waren flink uit de kluiten gewassen kerels, toen al, die goed konden vechten, en die kleine Italiaantjes uit Rome vonden het wel handig om er daar een paar van bij te hebben tijdens hun veldtochten. Het waren trouwens wel enorme smeerkezen hoor, die Romeinen bedoel ik. Ja, die gooiden alles maar van zich af en opruimen, ho maar. Zelfs nu, als je daar bij Nijmegen ergens een kuil graaft voor een ander, kom je gegarandeerd nog allerlei huishoudelijk troep van die Romeinen tegen. Potten, pannen, messen, zelfs hele karren en shit. Is toch niet normaal? Hoe moeilijk kan het zijn om je eigen rommel mee te nemen en thuis netjes in de prullenbak te doen? Hadden die Romeinen geen moeders?

Maar goed, Nederland was en bleef erg in trek. Iedereen wilde hier wonen. Maar ja, wij woonden er al, en wij kregen op den duur wel een beetje genoeg van al die visite, die maar bleef plakken en nooit meer wegging, dus gingen wij ons er tegen verzetten. Ja, dat werd ons niet altijd in dank afgenomen, kan ik je zeggen. De Spanjaarden waren er zelfs zo pissig om, dat ze tachtig jaar lang hebben geprobeerd ons te overheersen. Ja, het waren volhoudertjes hoor. Jackrusseltjes, dat zijn het, die Spanjaarden. Net zo klein, rap en vasthoudend. Maar uiteindelijk zagen ze wel in dat er van die botte Hollanders niet te winnen viel. Olé! En we wonnen ook van de Oostenrijkers en van de Engelsen en van de Denen, de IJslanders, de Noren, de Fransen en op het laatst zelfs van de Duitsers (met een beetje hulp). Ja, hoe die geschiedenis precies is verlopen, weet ik niet zo goed. Je leert tegenwoordig op school immers meer over de geschiedenis van Afrika, dan over de geschiedenis van je eigen land. Maar ik meen ooit eens gehoord te hebben dat de strijd tegen de Duitsers uiteindelijk maar vijf dagen duurde. Waarom het dan nog vijf jaar duurde eer ze allemaal weer "nach hause" gingen, is me een raadsel. Ik vermoed dat de Duitsers destijds zóveel feestdagen hadden die ze hier kwamen vierden, dat ze het de moeite niet vonden om tussentijds terug naar Duitsland te gaan. Zoiets moet het wel zijn geweest. Trouwens, best een rare gewoonte, dat ze hun feestdagen bij ons vieren. Ja toch? Als ik een feestje heb, vier ik het toch ook niet bij de buren? Ze zien me aankomen. Maar die Duitsers wel hoor. En nog steeds. Zonder enige gene. Oude gewoontes slijten niet, dus kijk maar uit.

Maar goed, de afgelopen 75 jaar is het wat rustiger. Nederland is nog steeds populair, maar men komt niet meer allemaal tegelijk. Het zijn nu steeds plukjes van dit en groepjes van dat. Dan weer een paar aspergestekers, dan weer een stel voetballers, soms een verdwaalde accordeonstudent of iemand die oude kranten verkoopt, maar ook bouwvakkers en dokters en verpleegkundigen. Die kan je trouwens steeds minder goed verstaan, vanwege die mondkapjes natuurlijk. Ja, nee, niet vanwege hun accent. Wat dat betreft spreken buitenlanders soms beter Nederlands dan de Nederlanders zelf. Ooit een Limburgs dorp bezocht, of een gehucht in Friesland? Dan weet je waar ik over spreek. Je ken ze helegaar nie verstoan! Iedere vierkante meter heeft hier zo zijn eigen dialect. Dat komt natuurlijk ook door al die verschillende volken die hier de hele geschiedenis door zijn geweest. Ja, die slordige Romeinen hebben heus niet alleen hun keukengerei "vergeten". Die waren al bij Bern toen iemand vroeg:

"Waar is Stefanus eigenlijk?"

"Stefanus? Die zou toch met jou meerijden?"

Stond Stefanus hier nog met zijn slippers in de klei, onnozel om zich heen te kijken.

"Jongens?"

Nou, en zo zijn er ook Spanjaarden, Noren en Fransen en dergelijke hier blijven hangen. Ja, en dan neem je er op den duur toch wat van mee. Luister maar hoe tegenwoordig Nederlandse rappers praten. Alsof ze oorspronkelijk in Arabirië zijn geboren. Ja, daar heerst blijkbaar een hele dwingende tongval.

Maar goed, in de meest recente geschiedenis is aan die invasieve drang toch een voorzichtig einde gekomen. Dankzij een onzichtbaar Coronaatje blijven de meeste mensen liever gewoon thuis, in de eigen omgeving. En dat is goed. Wees toch eens gewoon tevreden met wat je hebt. Niet alles wat je van ver haalt is lekker. Nee! Ananas en kiwi's, ja, die wel, maar quinoa? Had dat lekker in Zuid-Amerika gelaten! Wij hebben hier al ons eigen zaad en dat slik je ook niet voor je lol. Van de andere kant, misschien gaan we er toch wel beter van zingen, want op TV zie je het ene na het andere zangconcours. Desalniettemin, als je naar die programma's kijkt (of beter gezegd, luistert) is de kans op blijvende gehoorschade nog altijd best aanzienlijk. Dus ik twijfel sterk aan de werking van al dat zangzaad. Maar eerlijk is eerlijk, de aardappel komt oorspronkelijk ook uit Zuid-Amerika en daar ligt nu heel Zeeland mee vol. En wat dacht je van de vlotte Turkse tulp? Wij maken er nu goede sier mee. Ja toch? In heel Buitenland denken ze dat die tulpen van ons zijn. Net als molens en klompen, trouwens. Maar dat klopt niet. Molens, door waterkracht aangedreven, zijn van oorsprong een Italiaanse uitvinding en de eerste windmolens stonden in Zuid-Frankrijk. En klompen die vind je over de hele wereld, tot in Japan aan toe, dus daar is niks Hollands aan.

Maar goed, zo zie je hoe belangrijk goede kennis van je eigen geschiedenis is. Dan weet je tenminste hoe het zit en hoef je je niks te laten wijs maken. De geschiedenis is immers niet meer te veranderen. Dat zijn feiten. Hoewel, die helmen van de Vikingen, met die hoorns erop, die hebben waarschijnlijk nooit in het echt bestaan. Da's een verzinsel van een paar argelozen. Die vonden een Vikinghelm met twee hoorns erbij, en omdat ze niet wisten wat ze ermee moesten, hebben ze die maar op die helm geplakt. Het waren echter drinkbekers die met de overledene mee werden begraven, zodat ie onderweg naar het Walhalla nog wat te drinken kon nemen. Sympathiek! Maar het Walhalla en de Hemel bestaan al lang niet meer. Daarom worden wij nu stevig tussen zes planken opgeborgen. Liefst ná overlijden. Daar kom je dus echt niet meer uit! En voor de zekerheid, zijn we onze doden ook steeds vaker gaan verbranden. Ja, niet dat ze gaan lopen dwalen, op zoek naar iets dat er niet meer is. Daar zijn genoeg Hollywood documentaires over gemaakt en die lopen allemaal slecht af.
De Germanen, de Duitsers van vroeger, die droegen wel helmen met hoorns. Maar dat was vele eeuwen eerder al. Die plakten toen echt van alles op hun helmen. Ja, zelfs hele hertengeweien! Alles om indruk te maken op de ander. In de kern zijn onze oosterburen dus eigenlijk nooit veranderd.

Nou, en dat hebben we dus allemaal geleerd van de geschiedenis. Ja, de geschiedenis van Nederland is, zoals je hier hebt kunnen lezen, werkelijk heel leerzaam. Eigenlijk zou de hele wereld, van Indonesië tot Suriname, moeten weten hoe rijk onze geschieden isis, geschiedenis is.

Groetjes, Salvatore