dé tip tegen warmte

Wat hebben we een heerlijke zomer! Het blijft maar lekker warm en zonnig! En terwijl ik dit zeg, weet ik ook dat een flink aantal mensen deze temperaturen echt verschrikkelijk vinden. Zodra de temperatuur boven de 20 graden uitkomt, wordt het hen vaak al te veel. En ik weet hoe dat komt. Dat komt, omdat het controll freaks zijn. Jazeker wel! Ik zal het uitleggen.

Kijk, het is eigenlijk heel simpel. Als controll freak wil je alles naar je hand zetten. Alles wil je onder controle hebben, dus ook het weer. Het weer! Maar ja, het weer is nou net zo’n beetje het enige waar NIEMAND wat aan kan veranderen. We doen natuurlijk wel ons best met al die CO2-uitstoot, maar het is niet zo dat als je zaterdag een barbecue hebt gepland, je er verstandig aan doet door de vrijdag ervoor eens even flink met je stinkende diesel uit '96 rond te gaan karren. Was het maar waar! Nee, dat trucje met die CO2, da's echt een kwestie van lange adem. En of het daadwerkelijk tropische vruchten afwerpt, valt nog te bezien. Ik zeg, één goede zomer, maakt nog geen klimaatverandering.

Dus ook de controll freaks hebben geen invloed op het weer. En precies daar zit nu juist het punt, want je kan dan wel geen controle hebben over het weer, de temperatuur kan je wél beïnvloeden. Jawel! Als het 10 graden vriest, is dat geen probleem. Je trekt een dikke jas aan, je zet de thermostaat een graadje hoger of gooit nog een fijn blokje hout op het vuur. Zo heb jij alsnog de macht over de temperatuur. Jij bent “in controll”. Jij hebt de touwtjes volledig in handen. Maar is het 30 graden, ja, dan valt er nog maar weinig te regelen. En hoe warmer de temperatuur, hoe minder minder minder de regelmogelijkheden. Een ventilator koelt niet, die verplaatst alleen maar warme lucht. Bovendien werkt ie, net als een airco, alleen maar zeer lokaal, op vaste plekken. Een lekkere, dikke trui neem je gemakkelijk overal mee naar toe, je trekt 'm simpelweg aan, maar met een airco lukt je dat niet. En in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, lukt je dat ook niet met een mobiele airco. Ik weet wel dat handtassen van vrouwen steeds groter worden, maar om daar nou een mobiele airco in te stoppen, inclusief voldoende accu's om het ding mee aan de praat te houden.... Nee, dan hebben we nog een lange weg te gaan.

Dus de controll freak heeft geen greep op de temperatuur bij warm weer. Al gaat ie in z'n blootje over straat, het blijft gewoon 35 graden. En daar kunnen controll freaks dus heel slecht tegen. Die staan dan stijf van de stress en spanning en zouden het liefst met een dikke trui een uurtje in een vrieskist kruipen om eens even heerlijk te ontdooien.
Maar ik, ik geniet ervan! 35 graden, heerlijk!
Het gekke is echter, dat ik ook als controll freak te boek sta. En ik vind het wel heerlijk, die oncontroleerbare warmte. Haal ik daarmee dan niet mijn eigen theorie onderuit? Nee! Ik zal het je uitleggen.

Kijk, ik ben natuurlijk net zo graag "in controll" als iedere andere controll freak. Maar, en daar zit 't verschil, ik ben een soort van schizofrene controll freak. Er zijn zaken die ik wel wil kunnen controleren, zoals mijn vrouw, de kinderen en mijn collectie jukeboxsingletjes, en er zijn zaken die me aan me reet kunnen roesten, zoals de kerstboom, de grootte van mijn auto en de voortuin, maar dus ook de buitentemperatuur. Het interesseert me niet hoe warm of koud het is, dus heb ik er ook geen last van. Ik zeg, neem een voorbeeld aan kinderen. Die zijn onbekend met het concept van "TE". Die weten niet wat TE hard schreeuwen in een vliegtuig is of TE eerlijk zijn tegen je schoonmoeder. Die denken daar gewoon niet over na. Die voelen dan ook niet dat het TE warm is en rennen gewoon TE hard door. Een voorbeeld voor ons allen!

Dus als mensen beweren dat het te warm is voor dit en te warm is voor dat, adviseer ik deze mensen te doen als een kind. Voor een kind, en dus ook voor mij, is het nooit, maar dan ook nooit te warm voor dit of dat. Ik doe gewoon alles wat ik normaal ook doe. Het enige verschil is, als het warm en zonnig is, doe ik de dingen met veel meer levensvreugd. De haag snoeien, de dakbedekking vast branden, stenen versjouwen, de kookwas draaien, het huis stofzuigen, stamppot stampen, de oprit asfalteren, het gaat bij mij allemaal gewoon door, zelfs al is het 35 graden! Dus mijn tip tegen de warmte is, schakel het denken uit en doe als kinderen! Ga gewoon door!

Groetjes,
Salvatore

Actie!

Een van de (zeer) weinige winkels waar ik altijd graag even naar binnen mag lopen om er rond te snuffelen is de Action. Je komt er altijd wel iets tegen waarvan je denkt "Dat is handig!" of "Dat is geinig!" of "Voor dat geld kan ik het niet laten liggen!". En dat is nu juist het punt. Want je vraagt je nooit af of je het eigenlijk wel nodig hebt. En meestal heb je het niet nodig. Mijn hele zolder én de schuur liggen vol met spullen, die ik eigenlijk niet nodig heb. En toch kom ik iedere keer weer uit de Action met alweer een serie goedkope kwasten voor het geval dat, of weer een rol goedkope ducktape want daar kan je nooit genoeg van hebben, of een ander handig dingetje voor je weet maar nooit. Maar hoeveel nutteloze rommel je er ook wegsleept, bij de kassa hou je er altijd een goed gevoel aan over. Je koopt 12 dingen, een hele mand vol en je rekent af, 7 euro en 36 cent! Voor die hele volle mand! Dan heb je echt het gevoel dat je een goeie deal hebt gesloten, en dat voelt heel lekker. Dat goede gevoel houdt wel een hele dag stand! Zelfs als je thuiskomt en bedenkt dat het eigenlijk onzin is wat je hebt gekocht. Dan nog overheerst het gevoel dat het toch geen drol kostte. Wat een fijne winkel!
Nee, dat is bij de Appie wel effe anders! Daar kom je met je karig gevulde mandje aan de kassa en moet je 36 euro en 99 cent afrekenen. En bij de Lidl, de Jumbo en de Plus is dat al precies hetzelfde. Dus nee, in die winkels zie je mij niet vaak. Maar de Action is geweldig.

Nu had ik al een tijdje totaal versleten matjes in de auto liggen. Of nou ja, het bestuurdersmatje was totaal versleten. Waarschijnlijk door de hakken van mijn vrouw. De andere matjes verkeerden nog in perfect staat. Maar ja, dan moet je toch zo'n heel setje kopen. Vroeger ging je dan naar Halfords en kocht zo'n setje, maar ja, die winkel hebben wij niet meer. Dus zocht ik op internet naar "goedkope automatten". Nou, in 0,36 seconden had ik 216 duizend resultaten. De goedkoopste set die ik tegenkwam waren hele lelijke matjes van € 9,99 exclusief verzendkosten. Maar de meeste setjes waren tussen de 20 tot 40, 50 euro! Je kon zelfs matjes geheel op maat en volgens een eigen patroon laten maken, en dat alles voor slechts € 128,50. Met gratis verzending, dat dan weer wel. Nu ben ik best gek op mijn auto, maar hij mag me niet te veel kosten. Ik ga toch geen 120 euro neertellen voor een paar matjes?! Als het voor de auto is, vind ik zelfs 20 euro al veel. En het was op dat moment dat ik dacht: "Actie!".
Ik stapte in de auto, die met dat versleten matje, en reed 1,5 kilometer naar de Action. Parkeerde er gratis mijn auto en kocht een complete mattenset voor slechts 6 euro en 99 cent. Ik kocht er meteen een luchtverfrissertje bij van 1 euro en 29 cent voor op de luchtroostertjes. Niet dat ik of mijn auto dat nodig hebben, maar het was gewoon geen geld.

De matjes liggen inmiddels in de auto en ik kan je zeggen, ze rijden prima! En iedere keer als ik nu in de auto stap, het frisse luchtje ruik en de matjes aanschouw, denk ik, wat ben ik toch een gelukkig mens.

Salvatore
14 juli 2018
de dag dat België de WK-troostfinale van Engeland won

heb u dat nou ook?

Soms zie je 's avonds in het half donker ergens een tiener stelletje staan. Vaak een beetje achteraf, giechelend, elkaar plagend, fietsen tegen een muur of half in de struiken. Tieners weten immers nog niet hoe een fietsstandaard werkt. En heel soms, meestal pas nadat ze er een tijdje hebben staan baltsen, zie je ze uitgebreid met elkaar huigkluiven. Ik neem er geen aanstoot aan. Denk terug aan mijn eigen jeugd. Een mooie, spannende tijd. Alles was nieuw; het leven was nog één grote ontdekkingsreis. Ik gun het ze van harte. En wat ben ik blij, dat ik dat allemaal niet meer hoef te doorstaan!

Adrianne Lewis heeft een tong van ruim 10 centimeter.

Maar soms, een hele enkele keer, als ik laat ben van mijn werk en van de bushalte een kwartier naar huis moet lopen - leve het openbaar vervoer - zie ik in een onopvallend donker hoekje, een stel van middelbare leeftijd, met de honden aan een lantaarnpaal gebonden, heftig staan tongen! En ik denk dan, gadverdamme! Heb u dat nou ook?
Het maakt me werkelijk niet uit van welke kwaliteit de stelletjes zijn, L H B T of welke andere letter ook, het is hun leeftijd die me dwars zit. Kijk, dat tienerstel, moet nog veel ontdekken, heeft geen eigen huis, geen ervaring, geen volgroeit verstand, maar dat stel van middelbare leeftijd wel, zou ik denken. En natuurlijk moeten ze zelf weten wat ze doen, dat ze hun vaste partner bedriegen, is hun eigen zaak, en mijn eigen vrijheid komt hierdoor nauwelijks in het gedrang (ik kijk wel de andere kant op), maar toch vind ik het ongepast. Ik zeg, neem een hotelkamer, ga met de auto ergens staan, wacht tot je partner uit huis is en ga met je second love op de keukentafel fröbelen, maar niet zo onsmakelijk in het openbaar. Heb u dat nou ook?

Iets anders. Ik heb het geluk gehad dat ik eigenlijk altijd op goede scholen heb gezeten. Of beter gezegd, ik had het geluk dat er veel goede leerkrachten waren op de scholen waar ik heen moest. Leraren van wie je veel meer leerde dan de verplichte lesstof. Onderwijzers die zelf een betere leermethode hadden bedacht dan de door het bestuur ingekochte. Docenten die je uitdaagden het met ze oneens te zijn. Het waren grote klassen, maar voor een goede leraar maakt dat niet uit. En er zaten ook veel kinderen in de klas met wat je tegenwoordig “een rugzakje” zou noemen, maar een goede onderwijzer wist daar wel raad mee. Er was geen assistent of vakleerkracht en de directeur gaf zelf gewoon les. Maar dat was allemaal niet van invloed. het is wel duidelijk, de kwaliteit van de juf of meester was en is en blijft bepalend voor de kwaliteit van het onderwijs. Heb u dat nou ook?

In het eerste jaar van de middelbare school had ik een muziekdocent die ons echt leerde luisteren. Net als bij het kijken naar een schilderij, leerde hij ons de details in de muziek te ontdekken. Of je de muziek nu mooi of lelijk vond, hij wist je er altijd wel voor te interesseren door je te wijzen op iets wat je zelf nog niet had gehoord of ontdekt. En alle muziek kwam voorbij, van Bach tot Beatles, van Motown tot Mozart, van rock tot ruk. Ik ben hem er nog steeds dankbaar voor.
En en en in de derde klas van de Havo kregen wij een invalkracht voor Nederlands. Die leek echter helemaal geen Nederlands te geven. We keken met hem naar films en achteraf spraken we erover. Wij hadden niet door dat we bezig waren met leren. Leren kijken, leren je gedachten zo te verwoorden dat een ander het ook begrijpt. Je werd altijd uitgedaagd uit te leggen waarom je iets vond. Daar pluk ik nog steeds de zoete vruchten van.
Oh en zo kan ik nog wel meer voorbeelden geven, waarin een goede leerkracht mede bepalend is geweest voor wat ik in het leven heb geleerd. Heb u dat nou ook?

Ja, het is nu eenmaal zo, niet iedereen is geschikt om voor de klas te staan. Ik geloof zelfs dat het vak eigenlijk niet is aan te leren. Je kan theoretische kennis opdoen en ervaring, maar als het er van nature niet in zit, krijg je het er ook met jaren onderricht niet uit. Selectie van leerkrachten moet dan ook niet plaatsvinden op basis van diploma’s, maar op basis van vaardigheden en betrokkenheid. Te vaak heb ik mensen die theoretisch vaardig waren hun diploma zien halen ofschoon ze er de praktijk niks van bakten. En even zo vaak heb ik ook het omgekeerde zien gebeuren. Mensen die zich in de praktijk perfecte onderwijzers toonden, maar minder theoretische aanleg hadden, heb ik zien afvallen. Theorie weegt blijkbaar zwaarder dan de praktijk.
Een onderwijzeres die maar drie dagen op een basisschool wil werken, begrijpt haar vak niet. En een onderwijzer die 30 kinderen al te veel vindt, verstaat zijn vak niet. Heb u dat nou ook?

Uit recent onderzoek zou blijken dat in kleinere klassen de leerprestaties van de kinderen beter zijn. Klinkt op zich logisch toch? Op basis daarvan wordt er nu geld gestoken in meer personeel, zodat de klassen kleiner kunnen worden. Echter, de kwaliteit van de leerkrachten is niet onderzocht. Een groep van 35 kinderen met een goede leerkracht presteert immers beter dan een kleinere groep met een leerkracht van likmevestje. De kwaliteit van de leerkracht blijkt immers doorslaggevend voor de leerprestaties. Maar om het volk te sussen en de grote groep matige tot ronduit slechte leerkrachten niet voor het hoofd te stoten, gaan we toch maar gewoon de klassen kleiner maken. Klinkt het nog steeds logisch? En om kleinere klassen te kunnen maken, hebben we meer leerkrachten nodig, dus gaan we minder streng letten op de kwaliteit. We zakken zelfs af naar het niveau van klassenassistenten. Logisch? Nee! Zo wordt het natuurlijk nooit wat met dat onderwijs. Wat jammer toch dat er in de politiek nu nooit eens een verstandig iemand is, die gewoon zegt waar het op staat. Ik ben maar wat blij, dat mijn kinderen van school af zijn. Kunnen ze tenminste eindelijk iets leren. Heb u dat nou ook?

Nog eentje dan. Gastvrouwen. En nee, dan bedoel ik niet die grondstewardessen die je bij dure seminars opwachten met een blad bubbels en een koffer vol badges. Nee, dan bedoel ik de normale huis, tuin en keuken gastvrouw. Of gastheer, net zo goed.
Kijk, als er bij ons thuis vroeger een verjaardag werd gevierd, was mijn moeder, in mijn herinnering, de hele dag bezig met de voorbereidingen. Ze sneed keurige, gelijkgrootte blokjes kaas en prikte er vervolgens een zilveruitje op. Om in de lengte gehalveerde augurken werd een plak blikboterhamworst gerold en vastgezet met wederom een prikker. Bij financiële meevallers werden er ook nog zelfgemaakte gevulde eieren geserveerd of gebraden gehaktballetjes. Dit alles naast de plakken leverworst met mosterd-dip. En natuurlijk toastjes. De kleine, vierkante toastjes werden voorzien van een plakje hardgekookt ei of wat tonijn uit blik en daar kwam dan een toefje Zaanse mayonaise op uit een tube en tot slot werd er dan heel voorzichtig een heel klein beetje paprikapoeder op gestrooid. Natuurlijk stonden er ook wijnglazen met zoute sticks en sigaretten op tafel.
Maar tegenwoordig gaat dat anders. Roken mag sowieso niet meer. Je kan buiten in de kou gaan staan. En toastjes, die moet je zelf maken. Er worden bakken met kant en klare fabriekssalades op tafel gekwakt, wat messen en een stapel toastjes en bekijk het maar. Een bak chips ernaast en klaar! Dat is het. Het ontbreekt er nog maar aan dat er een pot augurken en een stapeltje boterhammenworst op tafel verschijnt, waarmee je dan zelf je rolletjes in elkaar kan knutselen. Ik vraag me af, waar zijn ze gebleven, de echte gastvrouwen. Of gastheren, net zo goed. Heb u dat nou ook?

Trouwens, hoe heten die rolletjes eigenlijk? Heel mijn leven eet ik ze al, die rolletjes van augurk en boterhamworst, maar hoe noem je ze? Dat zou ik weleens willen weten. Heb u dat nou ook?

Tot slot, beste lezert, wil ik het nog graag even hebben over vrouwenvoetbal en gehandicaptensport. Of eigenlijk toch meer sport in het algemeen, sport op tv om precies te zijn. Persoonlijk vind ik dat er veel te veel sport is op tv. Ik weet wel dat bewegen belangrijk is en dat sport tegenwoordig voor velen een manier is om toch nog een beetje soepel en in conditie te blijven, maar je kan natuurlijk ook gewoon intensief je huishouden doen. Schrobben, boenen, stofzuigen, het zijn allemaal activiteiten die zeer vergelijkbaar zijn met intensief sporten, alleen dan functioneel. Maar blijkbaar hebben we zoveel vrije tijd te vullen dat we er voor kiezen om zinloos te bewegen, dus sporten. En daar gaat het dus mis. Want als je al die sportuitzendingen op tv kijkt, hou je nauwelijks tijd over om zélf nog te sporten. En toch klagen mensen er nu over dat er te weinig aandacht is voor bijvoorbeeld de Paralympics. Dus naast wat er al is, willen ze nóg meer sport, als gehandicaptensport, vrouwenvoetbal en curling. Maar dan komen die sportliefhebbers helemaal niet meer onder hun zak chips en voor de tv vandaan! Dan neemt obesitas alleen maar toe! Dus als we zelf meer willen bewegen, moet er juist MINDER sport op tv worden uitgezonden. Dus geen Paralympics, geen vrouwenvoetbal, geen curling! Darten kan wel, want dat wordt gewoon op kroegtijden uitgezonden. Maar verder, alleen af en toe iets uit de nationale voetbalcompetitie of een internationaal tennistoernooitje. En heel, heel, heel af en toe iets van schaatsen, zeg de Elfstedentocht. Heb u dat nou ook?

Groetjes, Salvatore