Translate

04 september 2018

Vrienden noemen me 21jjnqcq6wjbpgyxikj763lrq

Gisteren, of eigenlijk vorige week ergens, of misschien is het al wel twee weken terug, ja ik weet de datum niet meer zo precies, en wat doet het er ook toe, dus hou er nou eens over op!

Eh, wat wilde ik zeggen? Oh ja! Enige tijd geleden, toen ik Spotify opende.... Ja, dit gaat over dus Spotify. Naar verluidt de grootste aanbieder van 'streaming music' in Europa. Het gaat dus niet over Apple Music, want dat heb ik helaas niet. Dat komt omdat wij, mijn vrouw en ik, wij delen een 'family account' op Spotify. Ja, zij gebruikte Spotify al een tijd, had al veel afspeellijsten samengesteld en had dan ook geen behoefte om op Apple Music over te stappen. Dat kan ik wel snappen, dus dat doe ik dan ook. En ik ben natuurlijk een echte Hollander dus koos ik ervoor om geld te besparen en over te stappen op Spotify. Want zo’n 'family account' is een stuk voordeliger dan twee aparte. Dat geldt natuurlijk ook voor een familie account bij Apple, maar mijn vrouw weigerde dus de overstap te maken naar het veel completere Apple Music. Maar zoals ik al eerder zei, dat kan ik wel snappen, dus dat doe ik dan ook.

Eh, wat wilde ik zeggen? Oh ja!  Dus onlangs, toen ik de Spotify-app opende op mijn iPhone (Apple) merkte ik op dat mijn naam weg was. Ik kon niet meer zien ie ik was. Natuurlijk weet ik elf wel wie ik ben, maar meestal zie je je eigen naam als je ergens inlogt op je account. Met "Welcome Salvatore Cocco" of "Welcome SalCocco61" laat de aanbieder je weten dat ie blij is dat je van zijn service gebruikt maakt. Nou, Spotify verwelkomde mij met "Welcome 21jjnqcq6wjbpgyxikj763lrq". ???

Ik googelen en daar vond ik de verklaring. Eerder logde ik in op Spotify met mijn Facebook account, maar omdat ik Facebook heb verlaten en nu weer gewoon inlog met mijn e-mailadres en wachtwoord, heeft Spotify mij, helemaal gratis, een compleet nieuwe naam gegeven. Niet mijn facebooknaam, maar een door Spotify zelf bedachte gebruikersnaam, 21jjnqcq6wjbpgyxikj763lrq. Spotify zegt hierover: "Omdat we de Spotify-ervaring willen verbeteren, worden de gebruikersnamen nu automatisch gegenereerd." ???
Hoe zorgt 21jjnqcq6wjbpgyxikj763lrq er voor dat ik meer plezier beleef aan Spotify? Hoe is een e-mail beginnend met de aanhef "Beste 21jjnqcq6wjbpgyxikj763lrq," gebruikersvriendelijker? Wat denken ze daar bij Spotify? We zijn allemaal nummers dus nummers zullen we zijn?

Desgevraagd antwoordde Spotify dat ik een nieuwe account kon aanmaken en dan een eigen profielnaam kon toevoegen. Die zou dan in de app te zien zijn. Het was echter niet mogelijk in een bestaande account je profielnaam te wijzigen. Ook was het niet meer mogelijk om afspeellijsten van je account mee te nemen naar je nieuwe account. Maar ik kon natuurlijk in mijn nieuwe account wel weer nieuwe afspeellijsten aanmaken. Dus, zij veranderen mijn naam, zonder mij ook maar iets te melden of te vragen, en als ik mijn naam terug wil, moet ik helemaal overnieuw beginnen! Hoe verbetert dat mijn Spotify-ervaring? Waar zit mijn voordeel? Wat heb ik verkeerd gedaan?

Ik weet wel wat ik verkeerd heb gedaan. Ik verkoos goedkoop boven gemak. Ik verkoos goedkoop boven kwaliteit. En ik heb er spijt van! Ja, ik weet, er zijn programmaatjes waarmee je de lijsten van de ene naar de andere streamingdienst kan overzetten, maar dat gaat zo vaak mis, dat je er toch nog heel veel werk aan hebt.
Daarom geef ik ze nog één laatste kans, die sukkels van Spotify. Ik verwacht dat ze bij zinnen komen en het mogelijk maken om ook in bestaande accounts je profielnaam te wijzigen. Maar als dit niet binnenkort verandert, ga ik terug naar Apple Music. En met 'binnenkort' bedoel ik de komende dagen. (Of weken of maanden, ik weet niet precies wanneer de maat vol is en ik terug ga naar Apple Music, dus hou er nou eens over op!)

Groetjes,
21jjnqcq6wjbpgyxikj763lrq

23 augustus 2018

Thoughts about Holland and New York for Dutch speaking peeps

As you probably would have guesthouse, I'm not American. Nor am I Australian and neither British. I speak English, but I am not it. Not even a little, as in the way I speak it. Just take a look at my name (Salvatore Cocco) and you will see, that I'm niether that nor Russian, for that matter. No, I am Dutch. O yes!  I'm from "the country with many names". The Netherlands, Holland, The Low Lands, and so on and on and on.

But even as tiny as our land is, it's been all over the place. In many country's over the whole world the names of those places remember us, that the Netherlanders (as we call ourselves) were there.
So there is for example New Zealand, wich is called after the Dutch state (now province) Zeeland. In fact, Zeeland is the old Zealand and New Zealand is the new Zeeland. And just for knowing little facts, Zeeland means sea-land; land in or by the sea.

In Australia we have the region Arnhem Land, witch is called after Arnhem, a Dutch city. The city wich was a bridge to far for the aliens in World War part Two. (I ment allies, but the automatic spell checker could not know that. Excuse him. Or her, probably.)

We, the Hollanders (as we also call ourselves sometimes often), also owned New York for a short period of time in a certain period of time! O yes! And we called it New Amsterdam, the name of our capital city, Amsterdam. It was ours to keep. But we traded it for Suriname. Seemed a nice thing to do back then, for the invading English and Irish.

Many many many names of boroughs, neighborhoods, streets and buildings in New York are Dutch-based. Like there are Brooklyn and Harlem, named after the Dutch city's Breukelen and Haarlem. And then there is the Holland Tunnel, named after our whole country. 

But the least known thing that proofs we, the Dutch, really were there, is probably The Pieter Claesen Wyckoff House in Brooklyn. It was build in 1652, so I think Pieter himself is dead allready. But his house is still standing. Cheerio!

And of course I ment this to be educational intentionaly. I am not a sort of a Sit-Down Comedian, am I. 

With friendly little greets,
Salvatore

P.S.: Post Scriptum

12 augustus 2018

de scheiding

Mark en ik, we zijn uit elkaar. Ja, het is nu openbaar, want Mark en ik zijn uit elkaar. Ik heb de knoop doorgehakt. Ja, hij deed telkens van die rare dingen. Dan weer dit, dan weer dat. je wist eigenlijk nooit wat je kon verwachten. Hij maakte er een potje van. Dan vond ie dit weer belangrijk voor mij en dan weer dat; ik kon er geen peil meer op trekken; ik werd er tureluurs van. Bovendien hoorde ik van veel mensen om me heen, dat ook zij Mark niet leuk meer vonden, dat ie was veranderd, dat ie niet meer zo was als vroeger en dat ie onbetrouwbaar was geworden. Ondanks dat, blijven de meesten Mark toch gewoon zien. Maar ik dus nu niet meer. Na veel vijven en zessen en na talloze niet nagekomen beloftes van zijn kant, heb ik de stekker eruit getrokken. Ik geloof niet dat hij het uiteindelijk heel erg vindt. Hij mist me niet eens, denk ik. Hij zegt van wel, maar ik geloof hem niet meer. Hoe dan ook, ik ga vanaf nu dus zonder Facebook door het leven en Mark Zuckenberg kan me de rug op!

Eenvoudig is het niet zo'n scheiding. Natuurlijk komt er ook altijd iets van emotie bij kijken. Hoe zullen mijn vrienden reageren? Zie of spreek ik ze dan nog wel? Mis ik niet iets? De praktijk zal het leren. Zo doorgaan was in ieder geval ook geen optie, dus die onzekerheid neem ik maar voor lief.

Maar er is nog iets. Ik kwam natuurlijk ook nog wel eens ergens anders met Mark. Dan gaf ik de sleutel aan Mark en die regelde dan de toegang tot die plekken. Dat was op zich vet handig. Maar nu we uit elkaar zijn, Mark en ik, nu kom ik nergens meer binnen! Voor Pinterest, Instagram, Vimeo en nog een flink aantal anderen heb ik nieuwe sleutels moeten laten aanmaken. Dat verliep overigens vlekkeloos. Alsof zij ook blij waren dat ze van Mark af waren. Maar toch, je moet het allemaal wel even doen. En het komt er allemaal maar even bij. Nee, makkelijk is het niet, zo'n scheiding.

De scheiding is nog pril en ik moet eerlijk zeggen, dat ik 'm soms best wel even mis. Ik was zo aan hem gewend. Soms vraag ik me nog af of ik er wel goed aan heb gedaan om met hem te breken. Had ik het toch niet nog even moeten aanzien? Maar als ik heel eerlijk ben, maakte het contact met hem me nog maar zelden blij. Wat mis je dan eigenlijk? De gewoonte?
Hoe dan ook, we zijn uit elkaar en dat voelt best goed. Ik heb het gedaan! Er is weer ruimte voor iets anders en dat is op een leuke manier ook wel weer een uitdaging. Ik heb er zin an!