Vleesch, goed voor U

Wij mensen, wij zijn omnivoren. Dat wil zeggen, ons gebit, onze maag, ons darmstelsel, ja, alles is erop gericht om zowel plantaardig als dierlijk voedsel te kunnen verwerken. We kunnen dus eten wat voorhanden is en zijn zelfs in staat te overleven op een dieet van enkel plantaardig voedsel. Maar we kunnen ook, en dit weten weinig mensen, heel goed leven op een dieet van louter dierlijk voedsel. Neem bijvoorbeeld de Inuit (vroeger ook wel Eskimo's genoemd), die eten alleen maar vlees en vis. Dat kan ook niet anders, want waar ze leven is het veel te koud om groenten te verbouwen. Kennelijk maakt wat je eet dus helemaal niet zoveel uit om een gezond en lang leven te leiden.

Nu is het zo dat wij mensen in de loop der tijd een zeker denkvermogen hebben ontwikkeld. Dat wil zeggen, naast het waarnemen en onderzoeken van feitelijkheden, ontwikkelen we ook meningen en theorieën. En we denken wat af. Dat is enerzijds een zegen, maar anderzijds ook een vloek. Kijk, met een op feiten gebaseerde theorie is niet zo veel mis, maar het wordt riskant als er zonder feitelijke grondslag zomaar wat wordt geroepen, zoals bij de Partij voor de Dieren vaak het geval is of bij het Forum voor Democratie of bij die sekte van Gekke Geert, de Partij Van de Verzinsels. Die lanceren de ene na de andere mening en presenteren die dan als feit. Dictators als Kim Jong-Un, Poetin, Erdogan en Trump hebben daar ook een handje van. Zij doen alles om hun gelijk te halen, zelfs glashard liegen.

Maar helaas zijn er altijd mensen die de leugen geloven. Dat komt omdat die leugen hun eigen mening bevestigd en feitenkennis over het onderwerp geheel ontbreekt. Sterker nog, ze negeren de feiten liever en noemen de feiten nepnieuws, omdat de waarheid hen niet past. Veganisten hebben daar bijvoorbeeld een handje van. Die beweren bijvoorbeeld dat vlees slechts is voor een mens, daarmee volledig voorbijgaand aan het feit dat de eerder genoemde Inuit, ondanks hun eenzijdige vleesdieet, zo gezond zijn als een vis. Hartkwalen en kanker komen onder Inuit zo weinig voor, dat zelfs wetenschappers nu onderzoeken wat we van die levensstijl en met name hun voedingspatroon kunnen leren. Maar nee, veganisten willen iedereen aan de soya en het zangzaad hebben.
Ja, zeggen ze dan, als mensen hun eigen dieren zouden moeten slachten, zou niemand meer vlees eten. Maar dat is natuurlijk volslagen onzin. Ik zeg je, als ik zelf mijn eigen aardappels zou moeten rooien, zou ik die dingen ook niet meer eten. Dan pluk ik nog liever een kip, dan dat ik ooit nog aardappels schil.

Ik vind trouwens wel, dat je dieren goed moet behandelen. Zowel voor, tijdens, als na de slacht. Dus die bio-industrie moet echt wel een tandje diervriendelijker en misschien zelfs wel helemaal worden afgeschaft, maar dat is wat anders dan vlees helemaal uit ons menu verbannen. Nee, als ik ooit bij een brandende schuur moet kiezen wie ik ga redden, de boerin of haar varken, dan zal ik toch altijd kiezen voor de boerin. De kans dat zij mij dan als dank een lekker stukje varkensvlees aanbiedt, is altijd nog groter dan dat het geredde varken me als dank een boerin schenkt. En wat moet ik nou met een boerin? Ik woon midden in de stad!

En dan is het nu tijd om een ander element in te brengen, namelijk bangmakerij. Het eten van vlees, zo wordt immers beweerd, is heel slecht voor het klimaat, daar gaat de zeespiegel van stijgen en komen extreme stormen van, want vlees brengt heel veel CO2. Dus, zo wil men ons doen geloven, als je het klimaat een warm hart toedraagt (wat in dit geval misschien niet zo'n passende uitdrukking is), laat je het vlees staan. Maar is dat wel zo? Is de bijdrage van vlees werkelijk zo groot? Welnee, natuurlijk is dat niet zo, want anders was ik er niet over begonnen. De totale landbouw-, veeteelt- en visserijsector samen, is verantwoordelijk voor nog geen 10% van de totale CO2 uitstoot in Nederland! Dus zelfs al stoppen we nu subiet met alle veeteelt, dan scheelt dat bijna niks qua CO2 uitstoot. Het is daarmee echt totaal zinloos om, in het belang van het klimaat, te minderen op vlees. Het is immers niet meer dan een druppel op een gloeiende plaat. Laat je dus niet bij de neus nemen. Vlees is niet ongezond en het effect op het klimaat is bijzonder klein. De enige echte valide reden om geen vlees meer te eten, is dus omdat je het zielig vindt voor het dier. En daar heb ik begrip voor. Als je echter wat voorn het klimaat wil doen, moet je niet stoppen met vlees eten, maar moet je stoppen met vliegreizen maken en auto rijden. Dat scheelt namelijk wél substantieel, wel meer dan 50% van de totale CO2 uitstoot in Nederland. Kijk, dan maken we pas echt grote stappen. Misschien ook wel letterlijk en dat is dan weer heel gezond.

vandaag, bij ons achter

helder zal de zon gaan schijnen

had de weerman ons gemeld

afgedekt door donk're wolken

had hij er niet bij verteld

langzaam lopend lang de Linge

zagen wij dan toch de zon

drukte al zijn held're stralen

door de wolken waar hij kon

Zonnestraaltjes

Het is niet dat ik hen afluisterde of zo. Nee echt niet. De wind stond gewoon gunstig. Bovendien deden deze twee vrouwen - beiden begin 40, schat ik - geen enkele moeite om het gesprek voor zichzelf te houden. Hun gespreksvolume paste meer bij een druk café, dan bij dit stille terras.
Kijk, er zijn natuurlijk ook mensen, die altijd zachtjes praten. Soms zo zachtjes, dat je echt je uiterste best moet doen om er nog iets van mee te krijgen. Je kan ze honderd keer vragen of het wat harder mag, het lukt ze niet. Ja misschien bij het eerstvolgende woord, maar daarna wordt er weer onverstaanbaar gemurmeld. Heel irritant. Zeker. Maar toch altijd nog stukken beter dan die twee tetterende toeteraars, zoals daar op dat stille terras. Ik hoefde dan ook totaal geen moeite te doen om ze te horen. Dat wil zeggen, ik ben wel ietsje opgeschoven, aan een ander tafeltje gaan zitten, dichterbij, maar dat kwam omdat ik snel nog even de zonnestraaltjes wilde meepakken. Maar ja, toen ik daar eenmaal zat, kon ik ze echt woordelijk verstaan. De blondine hoorde ik als eerste, terwijl de brunette haar aanmoedigde door almaar bevestigend te knikken.

"Ik zeg nog: "O sorry, dat wist ik niet," want ja, ik dacht: "Misschien kan ze ze niet krijgen," ja, logisch toch? Maar nee, mevrouw had er zelf voor gekozen, zei ze. Ze vond het niet goed voor de planeet en het milieu. Raar verhaal, want zij leeft zelf toch ook hier? Maar in feite Gaf ze mij dus ondertussen wel een sneer, want ja, ik heb er wel twee. Ik denk: "Wat krijgen we nou? Ga jij mij hier nou de les lopen te lezen, met je diploma's? Nou, dat dacht ik niet!" Ja, logisch toch? Je weet zelf ook wel dat ik altijd aardig ben tegen iedereen, maar zoiets zeg je toch niet. Tegen een vreemde Ze kent mij geeneens. Dus ik zeg: "Alleen voor jezelf leven is wel lekker makkelijk." Ja.... Maar ze begreep het wel hoor. Ze keek me aan met zo'n blik van eh ... hè. Dus ik denk: "Die kan je in je zak steken, muts." Ik ben gekke Henkie niet."
"Nee, die zit bij mij thuis op de bank!" zei de brunette en gierde het uit van het lachen. De blonde kwam ook niet meer bij. Hun gelach eindige in een vervaarlijke klinkende hoestbui van beiden.
"Ik moet nog een wijntje," zei de brunette en stak een sigaret op.
"Maar hoe was het verder dan? Het is toch best gek, denk ik, om op het trouwfeest van je ex te zijn?" vroeg de brunette tussen de trekjes door.
"Ach, je doet 't voor de kinderen," zuchtte de blondine. "En ik was ook wel nieuwsgierig naar haar familie. Ja, je wil toch weten waar je je kinderen mee opscheept als ze bij hun pappie zijn. Maar van haar kant was er verder niemand."
"Was er niemand?"
"Nee, alleen dus die ene tante dus, die zonder kinderen, die milieu en natuur muts, maar verder niet. Nee, die zijn allemaal tegen. Ja, dat snap je toch zeker zelf ook wel? Dat scheelt mekaar 20 jaar! Dat wil je als moeder toch niet, dat je dochter thuiskomt met een vent die net zo oud is als der vader?"
"Ja, wat ziet zo'n jonge meid in zo'n ouwe zak?" vroeg de brunette zich hardop af en maakte met gebaren aan de ober duidelijk dat ze nog eenzelfde rondje witte wijn wensten.
"Ik weet zelf geeneens wat ik ooit in um heb gezien. Die lamlul. Hij is nog te beroerd om een veer voor de mond weg te blazen. Maar ja, hij kan mooi praten hè. Dat zal ie bij haar ook wel doen. En dan trap je er toch weer in."
"Ja," zei de brunette en ze ging rechtop zitten, "ik weet nog dat ie het steeds over die boot had. Weet je nog? Dat we samen dan, jullie twee en ik met mijn Henk, voor de vakantie zouden gaan varen. Nou, ik zag dat wel zitten en ik geloofde 'm ook. Want het ging toen toch best goed met die verfzaak, dacht ik."
"Ja, dat dachten we allemaal, maar alles was van de bank. En als ik dacht dat ie naar de zaak was, zat ie feitelijk in de kroeg, de kassa leeg te zuipen. Hij gooide die winkel maar open en dicht zo het hem uitkwam. Ja, dan komt er op den duur natuurlijk niemand meer. En toen ging ie failliet en toen gingen wij ook failliet, want hij had natuurlijk ook niks fatsoenlijk geregeld. En dat was voor mij echt de druppel. Had ik er toch nog vijf jaar en twee kinderen over gedaan voordat ik erachter was. Ik had mezelf slimmer verwacht."
"Maar wees blij dat jij de kinderen hebt. Het zijn schatjes. Echt! Die hebben toch wel een leuk feestje gehad of niet?"
"Ja, die vonden het leuk. En het was ook leuk. Gek, maar wel leuk, eerlijk is eerlijk. Toen iedereen weg was, lagen ze alle twee te slapen op twee stoelen. Bloedjes. Ja, en dat kindbruidje van hem, lag der naast." En weer schoot ze in een vervaarlijke hoestbui van het lachen. De brunette stak nog een sigaret op.
"Geef mij er ook eens één," zei het blondje en stak haar hand uit.
"Je was toch gestopt?"
"Ja, met kopen. <hoest lach> Nee, maar sinds die bruiloft rook ik weer af en toe."
"Grijpt het je dan toch aan?"
"Nou nee, maar.... Laat maar."
"Wat? Wat is er nou?"
"Ja nee, niks."
"Niks niks. Er is wat. Vertel op!"
"Nou, je moet echt stil houden wat ik je nu ga vertellen, hoor. Dat mag nooit niemand ooit weten! Dus echt, echt nooit."
"Nou, je maakt het wel spannend weer allemaal. Maar ik zwijg als het graf, dat zweer ik op de ogen van mijn ouwe moeder."
"Ja, die is al bijna blind, kan je niet ergens anders op zweren?"
"Op de ogen van Henk dan. Ik zeg niks."
"Nou, dus, dus dat feestje is afgelopen, alle mensen zijn naar huis, en mijn kinderen liggen daar te tukken, en zijn vrouwtje ligt ook voor pampus. Dus hij zegt tegen mij, hij zegt: "Daar gaat me huwelijksnacht." En ik zeg: "Dat was bij ons wel effe anders." Ja, en toen eh, hebben we onze huwelijksnacht over gedaan."
"Wat zeg je me nou? Hebben jullie...?"
En het blondje knikte en nam nog een trekje van haar sigaret.
"Kun je zien wat oetlul het eigenlijk is om je vrouw zo te bedriegen, op je huwelijksnacht! Maar mondje dicht hè?"
"Ik zeg niks, dat weet je, maar ... waarom?"
"Ja, eh, aan de sex heb het nooit gelegen. Dus ja, nu doen we het tussendoor wel vaker."
"Nee!"
"Ja!"
Er viel een korte stilte.
"Maar ik heb gister tegen 'm gezegd dat we het gaan afbouwen," zei ze en drukte de sigaret uit.
"Afbouwen?"
"Ja, afbouwen, minderen. Ja, het is toch een gedoe steeds. Met de kinderen en zijn vrouw en alles. Maar ja, het is net als met roken, helemaal stoppen dat lukt toch niet, dus...."
"Nou, daar zal Henk van opkijken."
"Nee, Henk mag het ook niet weten. Nee, je mag het echt aan niemand vertellen!"
"Ja maar Henk toch wel. Ik kan dit toch niet voor hem stil houden? Nee, dat gaat niet."
"Nee, ik wil het niet hebben," zei het blondje resoluut.
"Of misschien dan alleen van die ene avond," zei ze toen snel, "want dat is eigenlijk best wel een geinig verhaal."
"Nou, dan ken ik net zo goed alles vertellen, dat slaat anders ook nergens op."
"En je hebt nog gelijk ook. Kijk daarom zijn wij ook zulke goede vriendinnen. Jij weet mij altijd weer op het juiste spoor te krijgen. Het is goed, vertel het maar aan Henk. Maar hij moet het dan wel ook voor zich houden, hè."
"Henk praat sowieso nooit, dus da's geen moeilijke opdracht voor 'm," hoeste de brunette.

"Kan ik misschien nog iets voor u inschenken?" vroeg de ober vriendelijk. Ik heb niks genomen, heb afgerekend en ben gegaan. Maar wat een verhaal had ik gehoord, dat moest ik wel opschrijven. En om hun privacy te waarborgen, waar ze zelf dus geen enkele moeite voor deden, heb ik hun haarkleur omgewisseld.