Het einde van Twitter is nakende!

Vandaag zat het er ineens in. Ik klikte nog even op het vogeltje om te kijken "of er nog wat nieuws is" of beter gezegd, om te kijken of ik nog wat had gemist. En terwijl de onooglijke en onpraktische Twitter-pagina zich in een fractie van een seconde in mijn browser opbouwde, nestelde zich nog onmetelijk veel sneller een nieuwe overtuiging in mijn hoofd: Het einde van Twitter is nakende!

Waar zo'n gedachte dan precies vandaan komt, weet ik niet, maar ik weet wel dat mij iets vergelijkbaars is overkomen met Hyves. Ongeveer 3 maanden nadat ik lid was geworden van Facebook concludeerde ik dat Hyves eigenlijk veel gezelliger en veel meer mogelijkheden had dan Facebook. Hyves zit logischer in elkaar, je hebt er veel meer controle over je privacy en al mijn vrienden zaten op Hyves. Toch voelde ik direct dat Hyves het tegenover Facebook nooit zou redden. Hyves was toen een besloten gemeenschap waarin de gebruiker bepaalde wat er gebeurde; een soort democratisch geleide sekte. Terwijl Facebook de hoer van het internet was. Zij legde met iedereen, good or bad, contacten en drong zich overal tussen. Overal kwam ik het blauwe logo tegen, op extreem rechtse sites, porno sites, overal waar ik kwam was Facebook me voor. (Ja, ik kom nog weleens ergens, allemaal in het belang van de wetenschap uiteraard.) En toen wist ik het, Hyves is te netjes, te eerlijk. Zelfs de aankoop van Hyves door de Telegraaf bracht daar geen verandering in. Dus ging Hyves het verliezen.

Een paar maanden na deze gedachte stopte ik mijn Hyves activiteiten en velen volgden. Waar Hyves in Nederland eens verreweg de grootste was, is het aantal actieve leden nu nog maar een fractie van het aantal actieve leden van Facebook. Hyves ligt aan de beademing, krijgt nog wel medicatie, maar we weten allemaal dat het zinloos is. Hyves is stervende. 

Iets vergelijkbaars voelde ik vandaag, in die fractie van een seconde, toen de Twitter-pagina zich in mijn browser opende. Twitter gaat het verliezen van Facebook. Ondanks de slechte beursgang van Facebook, blijft ze zich als een hoer gedragen. Ze laat zich met iedereen in. Ze is noch eenkennig, noch betrouwbaar. Ze vrijt met Instagram (een fotoapplicatie) maar ondertussen bouwt ze ook aan een eigen fotoapplicatie. Zelfs Apple kan niet om Facebook heen en zal in het nieuwe besturingssysteem iOS6 ook Facebookintegratie opnemen. Daarmee verliest de Twitterintegratie van iOS5 zijn uniciteit. Dus ook bij Apple heeft Twitter niet langer een streepje voor op Facebook.

En Apple kan het weten! Jarenlang is Apple verguist omdat ze geen Flash wilden gebruiken, terwijl anderen dit wel deden. Dat je met Flash ook diverse risico's liep werd afgedaan als onzin! Nu zie je dat zelfs belangrijke browsers als Internet Explorer, Firefox en ook Chrome de mogelijkheden voor Flash in hun browsers beperken of gaan beperken. De nieuwe internettaal HTML5 maakt het gebruik van Flash sowieso al overbodig. Apple krijgt, achteraf, dus toch gelijk, zelfs van de concurrentie.
Dus als Apple ook al toegeeft aan de hoer Facebook, dan is dat slecht nieuws voor Twitter. 

Twitter was een goed idee, een soort publieke sms service. Maar dat brengt ook beperkingen met zich mee.
Het is een prima medium voor one-liners, maar het leent zich niet voor een discussie. Dan moet je toch op Facebook zijn.
Het werkt uitstekend om iets te signaleren of onder de aandacht te brengen, maar meer dan een (verkorte) link kan je er niet kwijt. Dan moet je toch op Facebook zijn.
En chatten, tja, dat kan je op zoveel plekken, ook op Facebook. 

Twitter zelf heeft inmiddels ook in de gaten dat het niet goed gaat. Natuurlijk, de leiders van Twitter, de CEO's, brengen een ander verhaal, maar je ziet Twitter toch al hele rare sprongen maken. Ze gedragen zich als een kat in het nauw.

De nieuwe Twitter-site is daar een voorbeeld van. Je hebt als gebruiker geen enkele invloed meer op hoe die site zich gedraagt. Dat heb je bij Facebook ook niet, maar daar is dat altijd zo geweest, dus dat is niet nieuw. Bij Twitter is dat wel nieuw en gebruikers vinden het onhandig en vervelend. 

Daarnaast wordt Twitter steeds minder gebruikt als sociaal medium maar steeds meer als informatie medium. Twitter zou er goed aan doen zich daarop te focussen. RSS-feeds zijn nooit wat geworden en Twitter zou het gat wat daar ligt uitstekend kunnen invullen. Maar dan moeten ze hun strategie veranderen. Nu kan het nog! Dan moeten ze zich niet langer als sociaal medium presenteren maar als informatie medium. Een info media platform waar je als gebruiker niet alleen iets kan halen, maar zelf ook kan brengen. Uniek en een gat in de markt! Daar ligt wat mij betreft de toekomst voor Twitter. 

Maar helaas. Twitter wil vasthouden aan hun social media status. Ze doen alles om die status te behouden ook al hebben ze zelf ook wel in de gaten krijgen dat het ze door de vingers glipt. Ze proberen uit alle macht adverteerders te interesseren, maar die komen niet, want die hebben een beter alternatief, namelijk hoertje Facebook. Facebook komt tenslotte overal en doet het met iedereen en weet ook alles van iedereen, dus voor adverteerders is Facebook bijzonder interessant. Zeker in deze tijden van economische recessie is het voor adverteerders lonend om zich heel precies op een specifieke doelgroep te kunnen richten. En dat kan bij Facebook! Dus waarom zouden ze dan naar Twitter gaan?

Kijk eens naar je eigen Twittergedrag. Gebruik jij Twitter om in contact te komen met vrienden, of gebruik je daarvoor toch liever en vaker of grager Facebook? Hoe gebruik jij Twitter dan? Om snel effe iets te melden? En laat je het dan ook meteen automatisch op Facebook plaatsen? Of ga snel effe naar Twitter om te kijken of iemand anders nog wat te melden heeft en scroll je in vliegende vaart langs alle tweets? Hoeveel informatie- en/of nieuwssites volg jij op Twitter? En van hoeveel nieuws- en/of informatiesites ontvang jij statusupdates in Facebook?

Vanochtend schoot dit alles in een flits, in een fractie van een seconde door mijn hoofd toen ik de Twitter-pagina opende. Wat zit een mens toch mooi in elkaar dat je dit allemaal kan overdenken in zo'n ultra kort moment. Het heet intuïtie. En mijn intuïtie zegt me dus dat Twitter zijn langste tijd heeft gehad als social media platform. Als Twitter nu niet snel van strategie verandert en er bewust voor gaat kiezen niet langer een social media maar een informatie platform te zijn, geef ik ze nog een kans, maar doen ze dat niet, dan voorspel ik hierbij het einde van Twitter. Dan is Twitter over een jaar, wat Hyves nu al is. Ach, het bestaat nog wel, maar je wil er eigenlijk niet meer gezien worden.

Salvatore Cocco

Oh Besitas, waarom bezoekt gij mij?

Wat het is of waardoor het komt, weet ik niet, maar de laatste eh ... zeg, week of drie word ik gegijzeld door een enorme eetlust. Zeg maar gerust, vreetlust. Of beter nog, een ongezonde vreetlust. Waar ik ook ben of wat ik ook doe, ik moet eten, wil eten, zal eten. Of eerlijker nog, snacken!

Laatst, we hadden net het avondeten achter de kiezen, zat ik met een kop koffie als toetje even wat te iPadden, toen ik werd overvallen door een enorme trek in een vette snack met flink veel mayonaise! Maar ik had dus net gegeten, en goed gegeten ook, en veel gegeten ook, en toch die snacktrek. Dat is toch niet normaal? Mijn hersens hadden me moeten laten weten dat ik lekker vol zat, maar in plaatst daarvan zeurden ze om meer eiwitten, meer koolhydraten, meer vet! Had ik het dan misschien nodig? Nee, want ik ben al aan de zware kant, dus ik kan het juist missen als kiespijn. Waarom reageren mijn hersens dan niet zoals het hoort? Waarom willen zij, juist nu ik dit het minst kan gebruiken, mij verleiden tot deze ongebreidelde calorie inname?

Het houdt me nu al dagen bezig. Waarom heb ik steeds maar trek? Broodjes kroket, broodje bal, frikandellen speciaal, dönner dürüm, frietje kapsalon, saucijzenbroodje, noem maar op, het gaat de hele dag door mijn hoofd! Wat probeert mijn lichaam mij te vertellen? Heb ik obesitas? Ben ik ziek? Geestesziek welteverstaan? Wat is obesitas eigenlijk? Dus google ik op het woord obesitas. Het klinkt een beetje als de naam van een studentenvereniging, Obesitas. Of als de naam van een heilige, Sint Obesitas. Maar Google brengt mij geen ludieke varianten.

Als eerste stuit ik op De Obesitas Vereniging. Dat belooft niet veel goeds, als het al zo erg is dat er een vereniging voor moet worden opgericht. Net als de Hartstichting, het Reumafonds, de Nierstichting, het Kankerfonds.... Maar dan lees ik wat deze Obesitas vereniging onder meer wil, namelijk dat mensen met obesitas elkaar kunnen ontmoeten, erkennen en steunen. Mijn hemel, straks worden er nog speciale bootreizen voor ons dikkerds georganiseerd. En dan niet met De Zonnebloem, maar met De Boterbloem! Als elkaar ontmoeten een van de belangrijkste doelen is, dan kan het toch zo erg niet zijn. Ik kijk verder op de lijst met zoekresultaten.

Als tweede krijg ik een link naar de Nederlandse Obesitas Kliniek. Waaat?! Een eigen kliniek? Wat doen ze daar dan? Dagelijks vet wegzuigen? Maagverkleiningen? Maar nee, in de Nederlandse Obesitas Kliniek proberen ze de zwaargewichten in hoofdlijnen gezond gedrag aan te leren. Gezond gedrag aanleren? Wat is gezond gedrag? Goedemorgen zeggen tegen de buurvrouw? Is dat gezond? Hangt een beetje van de buurvrouw af natuurlijk, maar het is wel normaal gedrag. Tenminste, waar ik woon. Maar dat zal wel niet bedoeld worden met gezond gedrag. Bovendien, als obesitas kan worden "behandeld" met gedrag, gezond gedrag, dan is het ook geen ziekte! Ik ben dus in ieder geval niet ziek! Jeuh!

De derde link brengt mij naar Wikipedia. Daar lees ik dat obesitas een conditie is waarbij de natuurlijke energiereserve van een mens, opslagen in vet, het gebruikelijke niveau overschrijd, ook wel vetzucht genoemd. Vetzucht lijkt wel erg op wat ik de laatste tijd ervaar, een enorme zucht naar vet! Dus dat kan weleens kloppen. Maar wat is in hemelsnaam "het gebruikelijke niveau" en hoe wordt dat vastgesteld? Immers, als steeds meer mensen dikker en zwaarder worden, komt het gebruikelijke niveau ook steeds hoger te liggen. Dus over een paar jaar is een BMI (Body Mass Index) van 30 heel gebruikelijk. Daarmee vergeleken ben ik dan super slank, mager zelfs.

Op de Engelstalige site van Wikipedia staat exact hetzelfde in het Engels, alleen wordt daar gesproken van een "medical condition", waar op de Nederlandse site enkel wordt gesproken van een "conditie". Blijkbaar ligt er in Angelsaksische landen een medische oorzaak aan ten grondslag, terwijl we hier in het Rijnland vinden dat het compleet aan jezelf ligt. De oplossing is dan ook geen medische, geen maagverkleining, darminkorting, geen pillen, drankjes of dure diëten, maar simpelweg minder eten en meer bewegen. Maar waarom doe ik dat dan niet? Ik ben toch echt wel een doorzetter! Ik bedoel, ik rook, ik drink en ik eet olijven, en als je je eerste sigaret rookt of je eerste biertje drinkt of je eerste olijf proeft dan smaakt dat vreselijk vies. Echt goor! Alleen de échte doorzetter leert het uiteindelijk waarderen. Het is aan dit doorzettingsvermogen te danken dat ik rook, drink en olijven eet. Dus doorzettingsvermogen kan de sleutel tot de oplossing niet zijn. Maar wat is de oplossing dan wel, als er geen medische aanleiding is en het je aan doorzettingsvermogen niet ontbreekt?

Het antwoord is simpel. Te dik zijn is slechts relatief. Zolang je je goed voelt en je alles nog kan, en een checkup zo af en toe laat zien dat bloeddruk, suikerspiegel en cholesterol nog goed zijn, zolang is er niets aan de hand. Je BMI zegt niets over je gezondheid, wat op geld beluste belanghebbenden je ook willen doen geloven. Sterker nog, uit recent onderzoek blijkt dat mensen met een licht overgewicht (een BMI van rond de 27) gemiddeld ouder worden en gelukkiger zijn.
Dus....

Geboren geweest

Was mijn vader Jood geweest
en iets vroeger geboren
dan was ik er ook geweest
en mijn zoon nooit geboren.

Salvatore Cocco

(gedachte n.a.v. het gedicht Ben Ali Libi van Willem Wilmink)