the city that never sleeps

Ik ben een slechte slaper. Alleen tijdens de puber- en dienstplichttijd was het tijdelijk anders, maar daarvoor en dus ook nu nog kom ik slecht in slaap en ben ik doorgaans vroeg weer wakker. En ik kan er eigenlijk helemaal niet goed tegen. Als kind raakte mijn hele auto-immuunsysteem in de war als ik een paar avonden laat naar bed was geweest. Werd ik letterlijk ziek van vermoeidheid, met koorts en al. Gelukkig is dat nu niet meer zo. Nu zijn het enkel dikke blauwe wallen en kleine rooie oogjes die mij treffen. Maar dat zie ik zelf alleen 's ochtends bij het scheren, dus veel last heb ik er niet van.

Misschien is dat wel de reden, waarom ik heel mijn leven zo graag naar New York wilde. New York staat immers bekend als The City That Never Sleeps, de stad die nooit slaapt. Dat werd echter, toen ik er voor het eerst was, best een beetje een teleurstelling. De meeste winkels gingen toch gewoon om 18:00 uur dicht, net als bij ons. Tegenwoordig zijn veel winkels nog tot een uur of 8, 9 's avonds open, net als bij ons, maar ook die gaan uiteindelijk gewoon dicht. Zelfs de kraampjes met hotdogs, pretzels, geroosterde pinda's or whatever zijn 's avonds geheel uit het straatbeeld verdwenen. Oh ja, als je om twee uur 's nachts naar een kapper wil, kan je er vast wel een vinden die nog open is. En als je om half vijf 's ochtends wil bankdrukken, kan je vast wel een sportschool vinden die nog open is. Maar dat zijn dan toch de uitzonderingen die de regel bevestigen. Nee, er wordt wel degelijk geslapen in New York. Alleen niet door mij, want ik slaap er net zo goed als thuis, nauwelijks, dus dat is mooi.

Die nacht had ik weer een slechte slaap over me. Na twee uur in slaap gevallen en half zes was ik alweer klaar wakker. Terwijl mijn vaste reisgenote nog een kast bij elkaar aan het zagen was, stond ik in de badkamer met een brede grijns al mijn tanden op te poetsen. Ik schreef een briefje, voor als ze onverhoopt naar mij op zoek zou gaan, dat ik even een blokje om was.

Een blokje om is hier echt geen straf. Een blokje om is vanuit ons hotel een wandeling om The Empire State Building. Hoe heerlijk om vrijwel overal waar je loopt in deze stad, de punt van dat prachtige gebouw te kunnen zien! Dus nam ik opgewekt de lift naar beneden. Slecht slapen in New York is toch meer een zegen, dan slecht slapen thuis. In de lobby van het hotel haalde ik een coffee-to-go en ging.

Het was stil op straat. Nou ja, in de verte hoorde ik vuilniswagens die hun laatste ronde deden, vrachtwagens die hun spullen kwamen leveren. Want dat gebeurt hier 's nachts. En natuurlijk hoorde ik sirenes en nog meer sirenes, want de sirenes van brandweer, politie en ambulances hoor je hier de hele dag door. Maar toch, voor New Yorkse begrippen was het stil. Er liep ook bijna niemand op straat, terwijl je in de dagsituatie haast omver wordt gerend door keurig geklede dames en heren op fel gekleurde gymschoenen.

Met het hotel achter mij en coffee-to-go in de hand, vroeg ik mij af of ik links of rechtsaf zou slaan. Ik koos voor rechts. Dat leek mij voor deze ochtend wel gepast. Wat een genot! Er liepen op dit tijdstip bijna geen mensen op straat. De eerste mens die ik die ochtend passeerde, hoorde ik vriendelijk "goodmorning" zeggen. Ik was zo verbaasd, dat ik niks terug zei. Hier, in New York, stad van miljoenen, wenste men elkaar gewoon vriendelijk goedemorgen. Ja, 's middags was dat geen doen meer met al die drukte, maar nu, in de relatieve rust van de vroegte, leek het wel een vriendelijk dorp. Ik genoot ervan. Wat een heerlijke wandeling. Af en toe een slok van de koffie, af en toe een vriendelijk goedemorgen en af en toe een blik omhoog naar The Empire State Building. Ik zag hoe de uitbaters hun winkels openden. Ik zag hoe het stadsleven langzaam op gang kwam. Ik zag de kiosken open gaan, ik zag iemand de krantenautomaten vullen, ik zag mensen hun foodtrucks opbouwen, ik zag ex-verslaafden in fluoriserende gele hesjes de parkjes papiervrij prikken, ik zag een cola-truck, ik zag een brandweerauto, ik zag zwervers hun plaatsen innemen, ik zag de eerste forensen rennen. Wat een stad!

Op Herald Square bij Macy's, kocht ik bij een kiosk nog een cappuccino-to-go. Een eindje verderop in de straat, ging ik met de rug tegen de muur onder een afdakje staan om een sigaret te roken. Rust, koffie, sigaretje, the Empire State Building in beeld, ik voelde me volmaakt gelukkig. Op dat moment zag ik vanuit mijn ooghoek iets op mij af komen. Ik draaide mijn hoofd en zag een grote zwarte man in mijn richting rennen. Hij hield iets kleins in zijn hand. Vlak voor mij stopte hij en zei: "Yo bro, do you have a light?"
Rokers zijn zeldzaam in New York. Wat motorrijders onder elkaar hebben, hebben rokers in New York ook.
"Of course," zei ik en gaf hem mijn aansteker.
Hij stak zijn sigaret aan, nam een hijs en gaf mijn aansteker terug.
"Thanks man," sprak hij dankbaar, "I needed that." en hij inhaleerde diep.
"Are you visiting?" vroeg hij.
Ik vertelde dat ik uit Nederland kwam en een paar dagen in New York was. Hij vertelde in Brooklyn te wonen met zijn gezin. Hij reed op de vrachtwagen, die een eindje verder in de straat dubbel geparkeerd stond. Een ZZP-er zouden wij dat noemen, met zijn eigen vrachtwagen. Hij had moeilijke jaren achter de rug, maar tegenwoordig ging het weer beter. De toeristen kwamen weer volop en er moest dus veel worden rondgereden, opgehaald en bezorgd. Als het weer meezat zou hij zondag met vrouw en kinderen naar Coney Island gaan. Het eerste uitje in twee jaar. Het kon weer!
Hij rookte nog een sigaret en we praatten nog wat. Toen ook deze sigaret aan het eind kwam, gaf hij me een hand en zei: "Have a good life bro, and come back as often as you can! It's a great city!" Toen rende hij weg naar zijn vrachtwagen en reed de straat en mijn leven uit.
Ik nam nog een laatste slok lauwe koffie, wierp de beker in een trashcan en liep terug naar het hotel. Het was inmiddels te druk om nog goedemorgen te zeggen tegen iedereen, maar de brede glimlach op mijn gezicht moet veelzeggend zijn geweest.

Salvatore Cocco

mei 2016

Goede Voornemen

Door een goede profielfoto weten andere mensen met wie ze te maken hebben. Zo is het bedoeld. Logisch. Toch zijn er mensen die een groepsfoto’s als profielfoto gebruiken. Kan je een beetje gaan lopen zoeken wie wie is. Er zijn ook mensen die een foto van hun kind of kleinkind als profielfoto gebruiken. Dat is toch schandalig! Natuurlijk ben je trots op je (klein)kind, maar waarom misbruik je zijn of haar foto dan om jouw identiteit verborgen te houden? Het kan echter nog gekker. Ja er zijn er zelfs, die een foto van een huisdier als profielfoto plaatsen. Wat is dat voor waanzin? Zit je ineens te chatten met een cavia, kat of fret! Of nog erger een vlinder, een bloeiende roos, een glitterengel, een design tafel met drie poten, een bekende muurschildering uit Barcelona…. Waarom zou ik reageren op een bericht van een zesdelige loungeset? Dan nog liever de mensen die helemaal geen foto plaatsen, hoewel ik me daarbij wel altijd afvraag, zijn die mensen nou zo lelijk of kunnen ze het gewoon niet?

Ook zoiets…. Mensen die werkelijk geen idee hebben van de verkeersregels, maar wel even zo vrolijk aan het verkeer deelnemen. Mensen die zo maar midden op straat op de rem trappen om oma uit te laten stappen. Ga rechts staan, knipper, laat je medeweggebruikers weten wat je gaat doen, trut! Of mensen die met een slakkengangetje onverstoorbaar links blijven rijden. Jij bepaalt hier niet de maximum snelheid, opa! Of van die jokers die, terwijl je keurig aan het inhalen bent, je met 200 kilometer per uur al knipperend achterop komen. Ga naar Zandvoort, loser! En bijna niemand lijkt de geldende regels voor het gebruik van een rotonde te kennen. En het is zo simpel. Als je linksaf moet (dus driekwart van de rotonde gaat nemen), knipper je naar links, en als je de rotonde bijna gaat verlaten, knipper je naar rechts. Duh! Hoe moeilijk kan het zijn? Het gebruik van de clignoteur is sowieso in onmin geraakt. Je ziet bijna geen mens meer fatsoenlijk knipperen. Dat rijdt allemaal maar een beetje dom in het rond, zonder ook maar enigszins rekening te houden met de overige weggebruikers. Je zou er tv-programma’s mee kunnen vullen. Dat het aantal doden in het verkeer zo laag is, ligt toch vooral aan mijn uitstekende opmerkingsgave, rijstijl en vooral zelfbeheersing.

Nee, dan dat voortdurende geklaag over dat er zoveel winkelpanden leeg staan, maar ondertussen wel een bloeiende Zalando-account hebben en de wasmachine voor een tientje goedkoper op internet bestellen. Dat klopt toch niet? Klagen dat het hier zo slecht gaat, maar dat de voedselbank ondertussen niet weet waar ze met al dat voer heen moeten. Kan je straks als eenvoudige enkelvoudige miljonair ook een gratis banketstaaf afhalen! Stop er dan mee als het niet meer nodig is! Ja, klagen over dat je te weinig eten hebt voor je kinderen, maar wel zelf volop roken, drinken en twee grote honden op de achterbank van je auto hebben, dat rijmt niet mensen! En waar heb je die auto eigenlijk voor nodig als je nergens heen moet? Je bent toch werkeloos? Als ik met zo’n klein budget en zonder werk zou zitten, zou ik echt andere keuzes maken, maar ja, dat mag je dan natuurlijk weer niet zeggen! En dat gezanik over de politie…. Nou, ik heb nog recent een akkefietje gehad waar de politie aan te pas moest komen, nou, niets dan lof! Wat hebben ze dat keurig gedaan! Of dat stereotype beeld dat verzekeringen je altijd het vel over de oren willen trekken, dat klopt ook niet! Melding gedaan, telefonisch wat vragen beantwoord en drie dagen later stond de beloofde 2000 euro op de rekening. Ja, als je iedere week bij ze aan de lijn hangt met een of andere smoes, ja, dan gaan ze vanzelf moeilijk doen. Foutje, bedaank! Of dat gezeur over dat je mensen niet mag kwetsen…. Wat een onzin! Met wat je zegt, is het onmogelijk iemand te kwetsen. Het is wat die ander zich er in zijn hoofd van aantrekt, dat hem of haar kwets. Als ik zeg dat Groningers feestvierende drankorgels zijn, kunnen Limburgers zich hooguit genegeerd voelen, maar gekwetst…? Wat een gezeur allemaal! Je mag zo ondertussen helemaal niks meer zeggen!

Maar daar ga ik me dit jaar allemaal niet aan ergeren. Dat is mijn Goede Voornemen.

Groetjes, Salvatore

vrede op aarde....

Vrede op Aarde voor de Kinderen van Goede Wil.

Van deze bijbelse uitspraak vraag ik me al mijn hele leven af, wie is die Wil die dan zogenaamd zo Goed is? En is die Wil een man of een vrouw?

Vroeger, op de zondagsschool, heb ik die vragen vaak gesteld. Nooit kreeg ik een begrijpeijk antwoord. Een keer zei de kapelaan, heel kinderachtig, “Dat ben je zelf!”, maar meestal negeerde hij me volledig. Was ie net effe bezig met andere kinderen. Jaja….

Ook heb ik de hele bijbel doorgespit, maar er komt niemand in voor die Wil heet. Nee, die heten allemaal Sarah, Mozes, David, Esther. Van die bijbelse namen, weet je wel.

Ik heb mijn vingers blauw gegoogeld, maar Goede Wil kwam ik nergens tegen, ook niet op Wikipedia. Wel kwam ik daar Goede Mie tegen. Dat bleek echter geen Indisch gerecht met bami te zijn, maar een Leidse massa moordenares. Maar toen dacht ik wel ineens, misschien is Goede Wil ook wel iets heel anders. Misschien is het geen persoon. Misschien is het anagram!

Ja, natuurlijk! In de bijbel zeggen ze nooit iets normaal. Nee, dat moet altijd omslachtig en met moeilijke woorden, als ‘parabels’ (wat gewoon verhaaltjes zijn). Vraag je Jezus rechtstreeks “kom ik als rijke stinkerd ook in de hemel?”, krijg je als antwoord “het is makkelijker voor een kameel om door het oog van de naald te gaan”. ??? Hij had ook gewoon kunnen zeggen “Weinig kans, gozer!” Kort, duidelijk, helder. Maar nee, het moet omslachtig, zodat iedereen kan gaan lopen gissen wat er nu precies bedoeld wordt. Dus ergens wel logisch dat dan Goede Wil ook niet gewoon Goede Wil is, maar een anagram!

Maar welke andere woorden kan je maken met de letters van “goedewil”? Ik puzzelen, maar er kwam niet veel bruikbaars uit. Woede Gil, Geil Woed, Gode Weil. Het beste was eigenlijk Dweil Ego! Dus daar hou ik het dan maar bij. Ben ook wel een beetje klaar met mijn zoektocht naar Goede Wil. Ik stop ermee. Dus wat mij betreft wordt het vanaf nu…

Vrede op Aarde voor Iedereen met een Dweil Ego!

Amen!