Ed Sheeran

Soms word ik overvallen door het gevoel niet begrepen te worden. Of beter gezegd, het gevoel dat ik de wereld niet begrijp. Zo begrijp ik niet hoe het kan dat zoveel mensen zeuren over dat het zo slecht zou gaan in Nederland, terwijl de feiten bewijzen dat we het nog nooit zo goed hebben gehad. Datzelfde geldt bijvoorbeeld ook voor het onveiligheidsgevoel. Feit is, dat de veiligheid op alle gebied nog nooit zo hoog is geweest en toch lijken de mensen banger dan ooit. Dat begrijp ik niet. Misschien komt het door de berichtgeving. De grote groep verzorgingshuizen waar bewoners blij en gelukkig zijn, komen nooit in het nieuws, maar als er ergens iemand ontevreden is, struikelen de media over elkaar heen om er in alle talen en breed uitgemeten melding van te maken. Ik denk dat daardoor ons beeld vaak ernstig wordt vertroebeld. We denken dat er overal van alles mis is, terwijl het absoluut niet maatgevend is voor de staat waarin we werkelijk verkeren.

Maar er is meer. Al van jongs af aan heb ik me vaak verbaasd over de smaak van het volk. Zo zijn de meeste mensen zeer onder de indruk van de acteer prestaties van Meryl Streep, terwijl ik niets anders zie dan iemand die vaak met een aanstellerig accentje een karikatuur maakt van iedere rol. Ik kan maar twee films noemen waarin haar acteerprestaties enigszins te pruimen zijn, "Kramer vs. Kramer" en "A Series of Unfortunate Events". En dat komt waarschijnlijk omdat het dan slechts bijrollen zijn en ze goed is getypecast als bitch. Oh, wat heb ik genoten van het lied dat Hans Dorrestein over haar zingt op het album "Onvergefelijke Melodieën", met regels als "Dat akelige muizennest, heeft menig mooie film verpest." en "Een vrijpartij met Meryl Streep? ‘k Verdronk nog liever in ’t Marsdiep.".

Dat heb ik soms ook met muziek. Ik kan bijvoorbeeld maar niet begrijpen waarom Metallica ooit zo populair is geworden. Een van hun bekendste nummers "Whiskey in the Jar" is verdorie een oud nummer uit 1973, gestolen van Thin Lizzy en dat andere nummer, "Nothing Else Matters", is een complete stijlbreuk (want een ballad).
Ik kan ook maar niet uit over het succes van Adele (red. niet Bloemendaal). Ook haar meest gedraaide liedje is weer een cover. En natuurlijk, ze kan onmiskenbaar goed toon houden, maar dat maakt wel dat ze alles op dezelfde manier zingt. Na twee liedjes ben je daar toch wel op uitgekeken?

Nieuw in mijn lijstje is nu Ed Sheeran. Wat een irritante zeiksnor is dat! Hij jat zijn melodietjes bij elkaar en als je teksten leest die hij zingt, wordt duidelijk hoe onzinnig ze zijn. Neem nou dat populaire nummer "Thinking out loud". Dat begint met de regels "When your legs don't work like they used to before and I can't sweep you off of your feet.". Als je benen niet goed meer werken en ik je niet onderuit kan halen. Wat ben je voor een sadist, als je iemand onderuit wil halen, waarvan de benen niet meer goed werken?!
Even verderop zingt die malloot "I will be loving you 'til we're 70.". Ja, en daarna? Dumpen die handel? En even later etaleert hij met trots zijn ongebreidelde narcisme met teksten als "when the crowds don't remember my name" en "I know you will still love me the same". Hij gaat er dus sowieso vanuit dat hij nu door iedereen wordt gekend en dat zij "no matter what" altijd van hem zal houden. Omdat hij zo geweldig is, met zijn vage, sadistische teksten? Hoe kan het toch dat een liedje met zulke regels door grote groepen wordt aangehoord alsof het een prachtig liefdesliedje is? Ik begrijp het niet! Maar het ergste is, dat als ik dit vertel aan mensen, ze juist MIJ niet begrijpen. Nee, ik ben gek! Ik ben raar! Daarom wil ik besluiten met de beste regel uit dat verraderlijke liedje van Sheeran. Misschien dat ik het daarmee nog een beetje goed maak.

La, la, la, la, la, la, la, la, lo-ud.

Groetjes, Salvatore

hi ha horeca

Nee, geen ergernis. Echt niet. Het zit meer in de hoek van verbazing, verwondering, bevreemding, verbluffing, of nog beter, verbijstering! Ja, verbijstering, dat is het! Dat je niet meer weet wat je ervan moet denken, dat je geestvermogens niet toereikend zijn om het nog te volgen, dat je paf staat. Dat had ik toen ik een artikel las over de bonnenmafia van de Albert Heijn.

In het artikel klaagt een horeca-ondernemer over de dinerbonnenactie van Albert Heijn. Deze spaaractie wordt verzorgd door IENS (een onderdeel van TripAdvisor). De horecaondernemer vertelt dat hij een gratis tweede menu moet weggeven, plus € 2,50 per bezoeker aan IENS moet betalen, en daarbovenop nog eens 720 euro moet neertellen voor een abonnement op hun reserveringssysteem. En de dineracties van Groupon zijn al precies hetzelfde. Die vragen niet alleen een gratis 2e menu, maar ook nog eens 30% commissie. Schandalig, vindt ie.

Het klinkt allemaal wel erg ja, als je het zo leest. Maar ja, dan vraag ik me toch af, als het zo schandalig is, waarom doe je er dan aan mee?

Nou, zo zegt ie, als je er niet aan meedoet, zie je je omzet met meer dan de helft kelderen!

En toen was ik verbijsterd! Precies hier.

Dus, je haalt meer dan de helft van je omzet uit die bonnenacties, maar je loopt het wel af te zeiken?! Anders gezegd, zonder die bonnenacties was je al lang failliet gegaan, maar toch geef je er op af?! Mijn geestvermogens bleken niet toereikend om dit nog te kunnen volgen. Alsof je de kip slacht die gouden eieren legt, omdat je die eieren niet kan bakken!

Maar het werd nog gekker! Ook de voorzitter van Koninklijke Horeca Nederland ging zich ermee bemoeien, ene Robèr Willemsen. De mensen die meedoen aan zulke acties verlaagde hij tot "koopjesjagers, die je na deze ene keer niet meer terugziet. En dat zijn doorgaans ook niet de besten om een extra fles wijn aan te verkopen." Dus, zo denk jij over de gasten, die voor meer dan de helft van je omzet zorgen?! Krentenpikkers, die voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten en geen verstand hebben van wat dan ook?! Zo'n houding aannemen, je personeel uitbuiten en het dan nog gek vinden dat het slecht gaat in de horeca?!  Nou, toen liep bij mij het hele zootje vast! Ik was verbijsterd!

Als je 35 euro moet aftikken voor een gemiddeld twee gangen diner zonder drank, vind ik dat best aan de hoge kant. Zeker als je ziet wat je soms voorgeschoteld krijgt (50 gram rauw vlees op een vuil bord). Voor dat geld eten we thuis met z'n tweeën een hele week! Inclusief drank! Ik weet wel dat je zo niet moet rekenen, maar als je 100 euro moet pinnen voor een gemiddeld etentje voor twee, is dat een hoop geld. En als de mensen wél komen als het voor de helft van de prijs kan, zou je denken dat er bij een ondernemer toch een belletje moet gaan rinkelen. Maar nee, geef lekker anderen de schuld en kijk vooral niet naar jezelf. En maar klagen! Hoewel hij een mediterraan restaurant runt met, zoals ie het zelf zegt, "oosterse twist", is dat klagen wel weer lekker Hollands. Dat dan weer wel.

Groet,
Salvatore
Horeca Frequenteur

geluk

Als je de hoofdprijs in de oudejaarstrekking van de Staatsloterij wint, mag je van wel degelijk van 'geluk' spreken. Er doen immers zoveel mensen mee aan die loterij, dat de kans om 'm te winnen extreem klein is. Geluk dus. Zijn we dat eens? Mooi! Hou dat vast.

Als je echter diezelfde oudejaarsdag je auto in volle vaart tegen een boom parkeert, omdat je vriendin je net via de app heeft laten weten het in het nieuwe jaar openlijk met haar collega te gaan doen waar ze al jaren stiekem iets mee deed, en je dus die nacht met een hersenschudding en vele botbreuken eenzaam op je rug in een ziekenhuisbed ligt te kreunen in plaats van brassend en lallend met je vrienden door de stad te polonaiseren, tja, dan mag je van geluk spreken dat je nog leeft, maar niemand zal je om dát 'geluk' benijden.

Tenzij je natuurlijk blij mag zijn dat je zo gemakkelijk van die monstrueuze bitch afkomt en je stuurfout voortkwam uit louter vreugde en vrolijke opwinding. Tja, dan heb je ergens toch nog geluk. Als je dan ook nog de hoofdprijs in de oudejaarstrekking van de Staatsloterij wint, is de het 'geluk' helemaal compleet! Die paar weken revalidatie verbleken daarbij totaal.

Het wordt natuurlijk weer anders als het niet je vriendin was die appte, maar je echtgenote met wie je in gemeenschap van goederen bent getrouwd. Als je dan de hoofdprijs in de oudejaarstrekking van de Staatsloterij wint, weet je dat de helft ervan naar háár toe gaat. Tja, dan lig je toch niet rustig. Niet dat je niet blij bent met de resterende 13,7 miljoen, maar je gunt háár die andere helft niet! Het 'geluk' wordt dan volledig overschaduwt door gevoelens van afgunst, onmacht en oneerlijkheid. Misschien was het nog mogelijk om via datum en tijdstip van het appje in een rechtzaak haar juridische 'recht' op de helft van de prijs aan te vechten, maar ja, dat appje heb je meteen gewist, vandaar ook die stuurfout. Kortom, geen geluk, maar een heus drama!

Ik wil maar zeggen, of je iets ervaart als 'geluk' hangt erg af van de omstandigheden. Je kan gelukkig worden van een eerste zwak straaltje ochtendzon dat een ontluikende lentebloem aanraakt, terwijl je op een ander moment dit sfeervol uitgelichte tere bloempje onopgemerkt vermorzelt onder je maatje 44. Het is dus allemaal relatief, afhankelijk van de situatie, van dat ene moment. Er bestaat dan ook geen gegarandeerde weg naar geluk. Alle boeken die daarover geschreven zijn, verbeteren vooral de financiële positie van de schrijvers en uitgevers, maar ze helpen je niet met het vinden van 'geluk'. Dat kan ook niet, want 'geluk', zo hebben we net vastgesteld, is immers in belangrijke mate relatief.

Bovendien wordt 'geluk' niet alleen bepaald door de omstandigheden, maar ook door je aard. Er zijn mensen die in alles het voordeel zoeken, maar er zijn er ook die in ieder voordeel het nadeel weten te vinden. Is het glas voor jou halfvol of halfleeg? Zelfs het winnen van de hoofdprijs in de oudejaarstrekking van de Staatsloterij kan voor bepaalde mensen aanleiding zijn volledig in de stress te geraken. "Wat moet ik met al dat geld? Straks komen ze allemaal bij mij aankloppen! Weet je wel hoeveel belasting ik moet betalen? En ik wil helemaal geen huis met een zwembad en een tuinman! Was dit lot maar aan mij voorbij gegaan. Ik heb ook altijd pech!"

Kortom, 'geluk' is een gevoel wat je niet kunt plannen of regisseren; het overkomt je. Maar als het je overkomt en je voelt 'het geluk', geniet er dan van! Sta er even bij stil, laat het goed tot je doordringen, realiseer je dat je je gelukkig voelt en zuig het op! Laat het doordringen in al je haarvaten en cellen van je hele lichaam. Adem het geluk in en hou het zo lang mogelijk vast, want voor je het weet, poef, is het weer weg.

Groetjes, Salvatore