schaduw

Het gekke is, als ik thuis 's morgens uit bed stap, staat mijn haar echt alle kanten op. Heus, alle windstreken worden bediend. En er is geen land mee te bezeilen. Dan moet ik het eerst wassen, handdoekdroog wrijven en dan van onderaf aan alles opnieuw opzetten. Anders zit het nergens naar. Ik heb geen bad hair day, ik heb een bad hair life. Maar goed, het gekke is dus, dat als ik hier 's morgens uit bed stap, mijn haar nog gewoon netjes zit! Da's toch apart of niet dan! Ik hoef er alleen maar met een vochtige hand doorheen en ik kan zo, hup, aan de bacon and eggs. Ik denk dat ik thuis voor het slapen gaan, ook maar een paar mojito's achterover druk.

Oh, over drukken gesproken, dit is ook heel bijzonder. Thuis moet ik....

Ja wacht, dit wordt misschien wel een beetje een vies praatje, dus als je net wat zit te eten of snel last hebt van je maag, kan je dit beter skippen en doorgaan naar de volgende alinea.

Dus wat ik zeggen wilde, thuis moet ik altijd iedere morgen, een half uur nadat ik het bed uit ben gestapt, naar de wc voor een grote boodschap. Nou, zeg maar gerust de weekend boodschappen! En dat dus iedere dag. Maar hier, hier gaat alles anders. De eerste dag moest ik dan vier keer een waterig beetje, maar sindsdien ben ik nog maar twee keer geweest. Ik heb nu al twee dagen geen papier in het mandje hoeven te deponeren. Want je weet dat hier in Griekenland, het papier niet door de wc mag worden gespoeld, want anders krijg je verstopping. Nou, ik heb dus ook verstopping en ik heb toch echt geen papier doorgeslikt. En als ik dan bedenk wat ik hier allemaal eet en wat ik thuis iedere dag door het riool spoel, dan vraag ik me af, waar blijft al die shit? Waar zit dat opgehoopt? Dus misschien, als straks die chocoladefabriek flink aan het werk gaat en de gehele bestelling in een keer aflevert, misschien blijk ik dan helemaal geen pens te hebben gekregen van al dat lekkere eten en drinken. Allemaal duimen draaien mensen.

Deze vakantie is anders dan anders. Dat komt niet alleen omdat Leon mee is, maar ook omdat we meteen in het eerste weekend zijn vertrokken. Ik hou ervan om thuis eerst in vakantiestemming te geraken en dán pas te vertrekken. En daarna nog een week thuis. Dus week thuis, week weg, week thuis. Maar nu is het week weg, week thuis, week thuis. Dat voelt totaal anders. En hoewel we hele relaxte, lekkere dagen hebben, heb ik nog geen tijd gehad om een boek te lezen. Ik heb er twee meegenomen, maar ik kom er gewoon niet aan toe. En ik weet niet hoe dat kan, want doen de hele dag niks anders dan een beetje aan het water hangen, bier drinken en gyros eten. Ben ik misschien lui geworden? Nog te beroerd om uit de ogen te kijken? Dat kan wel kloppen, want ik lig de hele halve dag onder de parasol te maffen. Met de ogen dicht. Raar toch?

"Ik wil vandaag in de schaduw hoor," zei ik zeurend.

"Ja, daar lag je gisteren toch ook in," zei Linda verwonderd.

"Nee, gisteren lag jij de hele tijd in de schaduw. Ik lag met mijn hele hebben en houen in de volle zon!"

"Dan had je het bedje moeten verschuiven."

"Ja eh...," zei ik verongelijkt. "Maar vandaag wil ik dus in de schaduw."

"Ja is prima, maar ik ook."

"Nou, dan pakken we ieders wel een eigen parasol," zei ik kwaad. "Ga jij lekker vooraan liggen, ga ik achteraan bij het gangpad. Ook goed."

"Wat doe je toch moeilijk? We moeten nog ontbijten!"

Misschien was ik chagrijnig. Ja ik weet ook niet waarom - alweer niet -, maar het komt voor. Al denk ik zelf dat het niet aan mij ligt, maar aan al die anderen in de wereld die er altijd alles aan doen om mij het leven zo zuur mogelijk te maken! Stelletje dwarsliggers! 

Nee, ik wilde niet naar Helena's Beach, dat vond ik ongezellig. En nee, ook niet naar Artemis Heaven, met die harde boenke boenke muziek. En ook niet naar dat miezerige strandje ernaast. Oké, bij Petros Beach dan maar, maar niet vooraan en ook niet ergens in het midden. Een beetje achteraan. Precies, bij het gangpad in de buurt. Daar lig je pas goed.

"Ik heb zin koffie. Hebben ze hier ook koffie?"

"Ja, als je bediening had gewild, had je bij Artemis Heaven moeten gaan liggen," zei Linda. "Hier moet je het zelf halen."

"Mmm."

"Nou, ik loop wel even naar de kar," zei Linda.

Bij Petros Beach stond altijd een kar waar je van alles en nog wat kon krijgen, tegen hele redelijke prijzen. Kantina, stond er op de kar. En in de kar stond Maria. Niet de heilige maagd - zo zag ze er ook niet uit, eerder Maria Magdalena -, maar een vriendelijke vrouw van begin zestig die snel en vakkundig al je bestellingen, live voor je ogen, vers bereidde.

"Nou, wat voor koffie wil je?"

"Ja eh, koffie zonder suiker."

"Nee, ik bedoel cappuccino, gewone koffie, een latte....?"

"Oh, maakt me niet uit, wat ze hebben, koffie is koffie."

"En als ze geen koffie hebben, wat wil je dan? "

"Ik wil gewoon koffie en anders niks!"

Linda weg en kwam even later terug met koffie. IJskoffie. Er was niks anders en koffie is koffie, toch?

"Ik lig weer in de zo'n hoor!" zeurde ik. Een streep zonlicht gleed over de onderste helft van mijn benen.

"Nou, schuif je bedje dan op."

"Ja dat gaat niet want ik sta hier vast tegen de parasol aan!"

Zuchtend stond Linda op en verschoof haar bedje.

"Zo goed?"

"Mmm." Ik kreeg een simpel 'ja' er niet uit vandaag.

"Jezus!"

"Wat is er?" vroeg Linda verschrikt.

"Ja nou lig ik weer ik de zon!"

"Man! Pak dan dat bedje op en wandel!"

"Ja, ik blijf aan het schuiven hier."

"De zon draait schat!"

"De aarde draait lieverd!"

"Wat heb jij vandaag? Ben je chagrijnig?"

"Nee, hoezo?"

"Linda?"

"Ja."

"Gaan we zo?"

"Het is pas half drie! Waarom?"

"Ja, ik lig weer in de zon, kijk dan!"

"Weet je wat jij moet doen, je moet ónder je handdoek gaan liggen. Heb je nergens last van. En anders ga je maar in het appartement zitten. Zo gezellig ben je nou ook weet niet vandaag!"

Zo'n dag was het. We leken Bert en Ernie wel. Pas tijdens het eten vrolijkte ik weer wat op. Wat een mixed gyros al niet kan doen.

23 augustus 2014

Salvatore Cocco